Güneş cok güzel parlıyor. Herkes okulda. İnsanlar geziyor, konusuyor, gülüyor,egleniyor ama Asley sadece oturuyor. Aslen cokta sevilesi bir kız degil. Cok farkli ve suskun. Sevebilirsin, ama bu korkutuyor. Zorlanacakmışsın gibi.. Aslında böyle değildi tabiki. Ama onu bu degisiklige iten gördügü paranoyak seylerdi. Kimseyle konusmamasi insanlardan korktgndan degl deger verdigindendi. Cunku onlara zarar veriyordu..
Asley ve Calvin yine sirada boş boş oturuyorlar. İkisininde dili yok gibi. Ama biliyorumm, ikiside konusmak istiyor. Asley korkuyor, Calvin de cesaret yok.
Ah ve nihayet.. Sanırm Calvin birseyler soyleyecek..
- Kantine çıkmak istermisin?
dedi. Asley;
- Olabilir acikmistim aslinda.
Ne bu kadarmi yani?
Asley;
İzleniyorum gibi hissediyorum. Ama bu bana sknti degilde guven veriyor. Calvin le kantine cikiyorm ve sanki bundan memnunum.
Kantine geldik ve yemeklerimizi alip oturduk. Sanki birsey diyecek gibi bana bakiyordu. Sormak istiyordum ama bunu seveceklerini sanmiyorum.. Ben boyle dusunurken ;
- Okuldan memnun musun? Ben alıştım aslında.. Sıkıntı çıkaran yok.
dedi. Şasirdim .. Benimle konusmak istiyor.
- Evet. Aslinda bende alistim. Tahmin ettigim kadar kotu degiller.
Birsey demesini bekliyordum tam 'bu aksam iş..' dedi ama birseye bakakaldi. İstemsiz bir sekilde oraya dogru baktim. Aslinda merakli gibi gorunmek istemiyordum ama dondum iste. Olamaz! Yine onlar. Tam Calvin in baktgi yerde. Bastan asagi yirtik ve yari yamali kiyafetler giymis ayaklari ve elleri bicimsiz gorunen yerleri yanmiscasina bir hortlak.. İlk defa cesaret alir gibi olup cok uzunca baktim. Bana dogru cok sinirli bi halde bakiyordu. Bu cok onceleri gordklerimle ayni sifat. Calvin toparlandi ve elimi sıkıca tutup bana ' Goruyor musun? ' dedi. Bir sure saskinligimi gizleyemeyip " Goruyorum. " diye cevap verdim. Bu gercekten cok garipti. Umarim yanls seyi dusunmuyorumdur...
Bi anda beni alip goturmeye basladi. Sanki cok aliskin gibiydi ve ona izin verdim. Beraber bahceye indik ve nefes nefese banka oturduk. Pesimizden grldgni hissediyordum daha dpgrusu inlemelerini duyuyordum. Calvin once soluklanip bana dönerek;
- Onların ne oldugunu biliyor olmalisin' dedi. Sanirim bunu yasiyan tek ben degildim. Yoksa, bana yardim mi edecekti?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir şeyler Görüyorum
Ficțiune generalăBir şeyler görüyorum, insan degiller. Bir şeyler görüyorum, beni korkutuyorlar. Bir şeyler görüyorum, hayatımı kısıtlıyorlar. Tek bildigim onlardan nefret ettigim. Bir şeyler yapacağım ve onları görmeyeceğim ya da onlar beni görmek istemeyecekler..
