Gözlerimi açtıgımda bembeyaz bir tavan goruyordum. Puruzsuzce boyanmıstı. Kolumda serum baglıydı ve makinalar ötüyordu. Henuz heryer bir bulanıklaşıp bir açılıyordu, tavanla yer birbirine giriyor ve sesler karışıyordu. Tekrar uyumadan önce tek duyduğum "Asley uyandı hareket ediyor, Doktorr!" diye bagıran John du.
Gözlerimi dünyaya tekrar açtıgımda daha net görüyordum. Elimi sıkan ve "Asley" diye bitkince mırıldanan yanımdaki kisiye göz attıgımda 'John' diye fısıldadım. Parmagını dudagıma bastırarak "Yorma kendini Asley" dedi. Annem yoldaymış. Geliyormuş. Agrı sızı hissetmiyordum. 2 aydır komada yatıyormuşum. Beni denizden John kurtarmış ve kalkana kadar hep yanımda kalmış. Çok derindeymişim ve biraz daha geç kalsaymış ic organlarım patlayacakmıs ve ölecekmişim. Ne kadar hoş..
Gördügüm seyler yavas yavas beynime yükleniyordu. Emily o kadar beynime kazınmış. En son hatırladıgım kolyeyi bırakmıstım ve Emily almıstı kaybolmuşlardı. Bunu yaşamışım. Sanırım her şey bitti.
Bir gün daha kalırsam taburcu olacakmışım. Saat zaten 7 ydi. 2 aydır komadaymışım. Daha fazla uyumak istemiyordum. Beni zor bela kaldırdıklarında heryerim tutulmuştu. Bunun icin ayrı yerlere gidecekmişim. Saat kaplumbaga gibi ilerlediginde nihayet insancıl faaliyetlerimden biri gerceklesmisti. Acıkmıstım. Bir seyler ayarlamıslardı, tabi hastane kosullarında. Uyuyabildigimi anladıgımda uykuya dalmadan önce hayata yeniden dönmenin ne kadar da güzel oldugunu dusundum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir şeyler Görüyorum
General FictionBir şeyler görüyorum, insan degiller. Bir şeyler görüyorum, beni korkutuyorlar. Bir şeyler görüyorum, hayatımı kısıtlıyorlar. Tek bildigim onlardan nefret ettigim. Bir şeyler yapacağım ve onları görmeyeceğim ya da onlar beni görmek istemeyecekler..
