Çete || Tanışma

27.Bölüm

Vaov! Tam 4 Aydır Çete Sizlerle! 4 Ay... [Neon Jungle- Louder İle Okuyun Multi Amcada Var]

Yeterince uzaklaşınca arabayı kenara çektim. Yerde yattığı an, merdivenlerde göründüğü an, peşimden geldiği an, yere çöküp ağlayışı... Hepsi bir bir gözümün önünden geçiyor, her geçilerinde kalbime ok saplıyorlardı. Hala ordamıdır acaba... Kokusunu, sesini, gülüşünü, öpüşünü, sarılışını herşeyini özlemiştim... Ben yalan aşkımızı özlemiştim. Lanet olsun!

Elimi kalbimin oraya koyup bastırdım. Acı geçmiyordu. Nefes alıyormuydum? Yaşıyormuydum ben? 

Kafamı direksiyona yaslayıp ağlamaya devam ettim. Hayatımda 2.kez bu kadar göz yaşı döküyordum. Garipti... Bana göre ağlamak garipti. Tek fark bu hissi daha önce hissetmemiş olmam. Sevgi ilk defa bu kadar yoğun... ve belkide ben aşkı hissediyorum. Olabilir mi? Ben bir yalancıya aşık olmuş olabilir miyim? İmkansız.

Kafamı kaldırıp koltuğun başlığına yasladım. Göz yaşlarım artık akmıyordu. Yolun sonunu görmeye çalıştım.Boş gözlerle öylece ileriye baktım. Sonu gelmiyordu. Acının sonu gelmiyordu. 

Telefonumun sesi arabada yankılandı. Bir iki çalışından sonra artık açmam gerektiğini fark ettim. Cebimden çıkartıp ekrana baktım. Josh. O günden sonra kimseyle konuşmamıştım. Klaus dışında. Onunlada çok konuşmuş sayılamayız. Ben olanları anlattım o ise susup dinledi. Bazen böyle susuşlarına sinir olsamda o an susması, dinlemesi iyi gelmişti. Kendim sayıp kendim dinlemiştim. Ve kendimi dinlediğime göre artık toparlanmanın zamanı gelmiş demektir. 

"Ne var?" Diyerek açtım telefonu. 

"Nerdesin?" 

"Sanane?"

"Nerdesin dedim?" 

"Bende sanane dedim?"

"Londra'ya dönüyosun ve o sik kafalı 5 dingile gününü gösteriyosun. Ben ve Tad yanındayız Allison. Tamam bana güvenmezsin ama Tad var. Biz burdayız Ally. Her zaman senin için burda olucaz. Eski dostunun hatrına geri gel, istersen gözüne gözükmem ama burda olduğunu bileyim yeter. Lütfen geri gel bebeğim"

"Tamam" Dedikten sonra telefonu kapatıp kenara fırlattım. Elimle yüzümü kapatıp derin bir nefes aldım. Gözlerimi birkaç saniye kapatıp byenimi zorladım.

Düşün Allison...

1D neyin peşinde?

Onları nasıl konuşturabilirsin?

Onları ne korkutur?

Öğrendiğin bilgiler gerçek mi değil mi?

Herşey senin elinde... Herkes senin elinde... 

Gözlerimi aniden açıp aklıma gelen plan ile histerik bir kahkaha attım. Daha sonra anahtarı sağa çevirip arabayı çalıştırdım. Savaş başlasın bakalım...

-Londra-

"Evet Tad eminim, Klaus işime yarar fazlası ile. Psikolog olmayı istediğini ve bunun hakkında bir sürü araştırma yaptığını biliyorum"

"Yıllardır onu benden nasıl sakladın?"

"Çok zor oldu evet, ama iyide oldu değil mi? Neşelen ihtiyar! Hem bak Josh'ta destekliyor" Dedikten sonra koltukta oturan Josh'ı gösterdim. Elini kaldırıp baş parmağıyla onayladığını belli ettiğinde ona bir öpücük yolladım. Tamam, biliyorum bu iğrençti. Ama amacıma ulaşmam için insanları kullanmam gerekirse bunu çok iyi bir şekilde yapabilirim. Onlara istediklerini verirsem, istediğimi alırım. Ah, zekam saolsun!