SCHOOL JJANG'S {J.J.K. AND M.Y.G FF DUTCH}✓

Chapter 39

Y/n P.O.V

Jin en ik waren onderweg naar zijn huis. Ik keek de hele tijd achter me... Ik had echt zo'n gevoel dat iemand ons achtervolgde vanachter. Maar wanneer ik mij omdraai zag ik niemand achter ons lopen. 'Gaat het?' vroeg Jin aan mij. Ik keek hem aan en knikte naar hem. 'Ja hoor... gaat prima... Ik heb een gevoel dat iemand achter ons lopen...' zei ik tegen hem. Jin keek naar achter maar hij zag helemaal niemand. 'Laten we sneller lopen...' zei ik tegen hem en pakte zijn hand vast.

We liepen sneller en sneller. Ik keek soms achter me om en zag een jongen met een zonnebril en een pet achter ons lopen. 'Waarom zo snel?' vroeg Jin. Maar ik beantwoorde zijn vraag helemaal niet. Ik bleef maar sneller lopen tot dat we voor zijn deur waren. De jongen die achter ons aan kwamen stond achter een bosje dichtbij Jin's huis. Wanneer Jin de deur geopend heeft duwde ik hem snel naar binnen en stapte ik ook snel naar binnen. 'Wat is er met jou?!' vroeg Jin aan mij. Ik keek heel even uit het raampje. 'Zie je die jongen daar?' vroeg ik aan hem en hij knikte. 'Hij achter volgde ons al de hele tijd!' riep ik naar hem. Hij ging weer uit het raam kijken en zag dat het een jongen was. 'Wie moet dat zijn dan?' vroeg hij aan mij. Ik tilde mijn schouders op. Ik heb geen idee... maar het is denk ik een stalker.' Zei ik tegen hem. Hij hield mijn schouders vast. Ik keek naar zijn gezicht. 'Y/n... wees maar niet bang... ik ben hier...' zei hij en ik knuffelde hem heel snel.

Na dat we onze huiswerk afhebben ging ik alleen naar huis lopen. De jongen was er niet meer en ik liep dus rustig in de donker naar mijn appartement. Ik ging harde muziek luisteren en hoorde helemaal niks meer alleen mijn liedje. Ik wou oversteken. De stop licht was nog op rood. Ik was heel even aan het kijken op mijn telefoon maar legde het snel weer weg. Ik keek voor me uit en zag de jongen weer... Ik keek heel bang en wou weg lopen naar de andere kant. Maar al snel werd de stoplicht groen. De jongen rende op me af. Ik rende de andere kant op. Ik durfde helemaal niet achter om de kijken. De jongen heeft nu ook een masker op gedaan.

Ik kon even later geen kant meer op. Ik zat vast. De jongen kwam dichterbij lopen. Ik liep de hele tijd naar achter wanneer hij naar voren kwam. Ik voelde heel snel de muur en kon dus niet meer naar achter lopen. Ik hoorde de jongen zachtjes lachen. Ik herkende die stem... Ik keek heel goed in zijn ogen en zag meteen wie het was. Maar ik durfde zijn naam nog niet hard op te zeggen. Hij legde zijn handen op de muur zodat ik niet kon vluchten. Hij keek me aan met zijn bruine ogen.

'Wat wil je van mij?' vroeg ik aan hem. Hij kwam met zijn lichaam dichterbij die van mij. Ik keek hem nog steeds strak aan. Ik wist al wie het was... alleen ik durfde het nog niet te zeggen wie het was. 'Ga je nog wat zeggen?' vroeg ik aan hem. Maar hij reageerde niet. Ik keek hem expres bang aan. Hij legde zijn hand op mijn wang. Hij wist dat ik ging huilen. Mijn plan werkte dus...

'Stop... met dit...'