SCHOOL JJANG'S {J.J.K. AND M.Y.G FF DUTCH}✓

Chapter 21

Y/n P.O.V

Ik ging naast Taehyung zitten en knuffelde zijn arm. Hij keek me raar aan maar accepteerde mijn knuffel. Ik zag Jungkook en Yoongi jaloers kijken naar Taehyung. Ik weet dat ze allebei mij leuk vinden... Jimin had mij alles verteld... Ik zag dat Taehyung ook naar hun twee keken. Ze waren ruzie aan het maken. 'Hey, wie van de 2 vind je leuk? Jungkook? Of... Yoongi?' vroeg hij nieuwsgierig. Ik keek weer naar de jongens... 'Ze zijn allebei heel erg leuk... alleen kijk hoe ze nu doen... ik vind dat niet leuk... als ze nou goeie vrienden worden... misschien kan ik dan wel goed kiezen...' Taehyung knikte en ik keek heel even op mijn mobiel. Ik kreeg opeens een appje binnen van Henry...

Henry: Ik ben weg van je appartement... Ik hoop dat je me kan vergeven... en dat je me terug wilt...

Ik rolde met mijn ogen en lag weer op Taehyung's arm. Even later viel ik in slaap.

'Hey. Y/n wordt wakker...' Zei Yoongi. Ik deed mijn ogen voorzichtig open en zag dat al de jongens naar me staarde. Ik schrok van hun. 'OMG... Laat me niet schrikken! Wat is er?' De jongens keken elkaar aan. Ik keek ze raar aan. 'Je had denk ik net een nachtmerrie...' Ik keek naar iedereen en ze knikte. 'Wat heb ik gezegd dan?' vroeg ik aan hun. Ze keken mij niet meer aan. 'Je schreeuwde de naam Henry...' zei Jin. Ik keek met grote ogen naar Jin. Hij trok me mee naar de gang. 'Waarom zijn naam?!' vroeg hij boos aan mij. Ik keek hem verwart aan. 'Sorry... Hij was in de ochtend bij mij thuis geweest... Hij zat onder het bloed en zo. Dus ik ging hem helpen... en liet hem alleen in mijn appartement... hij zei dat hij nu weg is en dar hij hoopt dat ik terug naar hem ging... Maar wat zei ik allemaal?!' vroeg ik klein beetje hard.

'Je zei letterlijk: Ga niet weg... Henry...' en toen was ik in shock... Ik kon niet meer na denken... waar ik alleen aan dacht was Jungkook en Yoongi... 'Wat zeiden Yoongi en Jungkook dan?' Jin zei helemaal niks en keek de hele tijd naar de grond. Ik hield zijn schouder vast en schud hem. 'Jin vertel de waarheid! Snel...' Jin keek recht in mijn ogen. 'Y/n... Ik weet het niet... ze zijn allebei op jou... dat zie je gewoon aan ze...' ik liet mijn handen los van zijn schouder en knikte. 'Je hebt gelijk...' Ik viel daarna op de grond. De dokter rende naar mij toe. 'Hey gaat het wel? Misschien is het beter dat je naar huis gaat...' zei hij maar ik schud mijn hoofd. 'Ik wil niet naar huis tot dat mijn broertje er uit is...' zei ik tegen hem. De dokter keek Jin aan en accepteerde mijn beslissing. 'Okay, is goed... maar je moet wel gaan eten...' zei hij en ik knikte. De dokter hielp mij met opstaan en bracht me naar Ji-woon's kamer. Iedereen rende naar mij toe en de dokter liet me los. 'Wat is er gebeurt?' vroeg Jimin aan mij. De dokter ging zijn vraag beantwoorden. 'Er was niks. Ze viel alleen op de grond... Zorg alsjeblieft heel goed voor haar, want ik merk dat ze klein beetje zwak is geworden. Iedereen knikte en op eens ging de deur open. Ik keek naar de deur en zag een bekend gezicht... Ik heb hem lang niet gezien...

'W-wat doe jij hier?'