SCHOOL JJANG'S {J.J.K. AND M.Y.G FF DUTCH}✓

Chapter 20

Het kan zijn dat ik later langzamer ga uploaden... dat komt omdat ik nog steeds bezig ben met schrijven maar ik heb geen inspiratie. Nu lekker lezen :)

Y/n P.O.V

Taehyung keek recht in mijn ogen aan. 'Hij gaat het overleven voor jou Y/n... ik weet het zeker...' zei hij en ik knikte. Ik keek weer terug naar Ji-woon en gaf een klein kusje op zijn hand. Ik voelde opeens een hand op mijn schouder. Ik keek naar achter en zag Jungkook daar staan. 'Hey, maak je maar geen zorgen... het komt sowieso goed met hem... hij gaat jou niet verlaten...' ik knikte lichtjes naar hem.

Na een uurtje werd Ji-woon wakker. 'Y/n? Ben jij dat?' ik knikte heel hard. 'Ja... ik ben het... wees maar niet bang... ik ben er...' zei ik. Hij probeerde te zitten maar ik verbod het. 'Nee! Je blijft liggen jonge man!' zei ik tegen hem en hij lachte. 'Bezorgde zusje hebben is best wel leuk eigenlijk...' Ik sloeg hem zachtjes. 'Jou ouders vroegen het verkeerd! Ik wist eerst niet dat je in het ziekenhuis lag... waarom heb je mij niet geappt ofzo? Anders was ik hier eerder geweest...' Hij glimlachte en ging toch recht op zitten. 'Ik wou dat jouw contact met mama weer goed komt...' zei hij. Ik keek hem boos aan. 'Dat gaat dus mooi niet gebeuren! Plus papa... was er ook net op school...' Ji-woon keek met grote ogen naar mij. 'WAT?!' zeiden Jungkook en Ji-woon tegelijkertijd. Ik knikte zachtjes. 'Ja hij was het vandaag... ik was bang... maar gelukkig kwam Taehyung mij helpen... Dankjewel...' Taehyung gaf mij een knipoogje en een peace teken.

Ik hield weer de hand vast van Ji-woon. 'Ji-woon... beloof het mij... je gaat mij niet alleen laten samen met Papa en Mama?' hij schudt zijn hoofd. 'Ik ga je niet verlaten! Ik blijf bij je... naast je... voor altijd!' ik kreeg een glimlach op mijn gezicht.

Op een gevend moment kwam de dokter Ji-woon ophalen voor de operatie. Ik gaf hem nog snel een knuffel en een kusje. 'Wees sterk!' schreeuwde ik voor het laatst en hij glimlachte terug.

'Ik breng je wel naar huis...' zei Jungkook maar ik schud mijn hoofd. 'Ik blijf hier tot dat hij klaar is...' zei ik. Hij knikte en ging naast mij zitten. Mijn telefoon ging opeens af en ik liep iets verder weg. 'Hallo?' vroeg ik aan degene. 'Ik ben het Yoongi... waar ben je? Ik zocht je door de hele school... maar kan je niet vinden...' Ik lachte zachtjes en natuurlijk hoorde hij dat. 'Ik ben in het ziekenhuis... natuurlijk ben ik niet op school dan!' Ik hoorde hem ligt schelden tegen zichzelf. Ik kreeg een klein lachje. 'Okay ik kom naar het ziekenhuis... ik zie je zo!' hij hing snel op en ik liep weer terug naar mijn plek. De jongens bleven ook bij mij.

Na een half uur was Yoongi, Namjoon en Hoseok aangekomen in het ziekenhuis. Ik gaf Yoongi een knuffel in het niets. 'Voor wat is dit?' vroeg hij aan mij maar ik zei niks. 'Zo hoe lang blijven jullie hier nog zitten?' hoorde ik een bekende stem. Ik keek naar achter en zag opeens mijn vader achter me staan. Yoongi trok me naar achter. 'Wij zijn hier alleen voor onze vriend te steunen...' zei hij kalm. Mijn vader knikte en daarna gaf hij weer een knipoogje naar mij. Yoongi wou naar hem toe lopen maar ik stopte hem met mijn woorden.

'Laat hem maar... ook al ben ik bang voor hem...'