SCHOOL JJANG'S {J.J.K. AND M.Y.G FF DUTCH}✓

Chapter 14

Y/n P.O.V

'Wie is deze jongen?' vroeg Jungkook nieuwsgierig aan mij. Ik pakte mijn tekening en hield het recht op. 'Dit wordt mijn toekomstige vriendje vind ik!' zei ik enthousiast tegen hem. Hij pakte mijn tekening en ging kijken. 'Wat?' vroeg ik aan hem maar hij bleef stil. 'Weet je zeker dat dit je toekomstige vriendje wordt?' vroeg hij aan mij. "Waarom doet iedereen zo raar?" vroeg ik mezelf af. Ik pakte mijn tekening weer en liep naar de deur. Jungkook volgde me en natuurlijk hoor ik dat. 'Waarom volg je mij?' Ik draaide me om en hij stopte met lopen. 'Ik wil weten waar je heen gaat...' zei hij verlegen? Ik knikte en liep verder de gang op. Even later ging ik bij een tafeltje zitten in de kantine.

Nu ik toch geen les heb ga ik wel praten met de mysterieuze jongen Jungkook. 'Ga zitten.' Zei ik tegen hem en hij ging naast mij zitten. 'Zo... jij wilt zeker heel veel over mij weten?' vroeg ik aan hem en ik zag een lachje op zijn gezicht komen. 'Je kan mijn gedachte lezen ofzo?' ik glimlachte terug. 'Nou wat wil je weten? En ik vertel alleen dit aan jou... omdat ik vrienden wil zijn... ook al ben je wel soms irritant... maar dat zijn de meeste jongens.' Jungkook was aan het na denken. Na 5 minuten wist hij een vraag. 'Waarom zit je nu op dit school?' vroeg hij. Ik keek naar de tafel en glimlachte terwijl ik het niet door had. Ik keek weer naar Jungkook en hij was er helemaal klaar voor om het te gaan horen.

'Je weet dat ik nu alleen in een appartement woon...' hij knikte en ging beter zitten zodat hij mij beter kon aan kijken. 'Ik ben van huis gegaan, omdat mijn ouders mij gewoon niet mogen... Ze schelden me uit, ze slaan mij, ze geven geen ene fuck om mij... ze geven alleen aandacht aan mijn tweelingbroer Ji-woon... Hij wordt niet geslagen of uitgescholden door mijn ouders... En daarom woon ik alleen en zit ik op deze school...' Na dat ik klaar was met het vertellen over mijn leven gaf hij in het niks gewoon een knuffel. Ik schrok van zijn actie en probeerde los te komen. Maar hij was te sterk... 'Jungkook?' Ik voelde druppels in mijn nek vallen. 'Ben je aan het huilen?' vroeg ik aan hem en hij knikte zachtjes in mijn nek. Ik legde mijn hand op zijn rug en aaide hem. 'Waarom ben jij nou weer aan het huilen... ik ben degene die moet huilen!' zei ik. Hij kwam weer gewoon recht op zitten. Ik veegde zijn tranen weg. 'Hey, wat is er?' vroeg ik aan hem. Hij schudt zijn hoofd. 'Niks... Ik zie het gewoon voor me hoe jij opeens geslagen wordt door je ouders... Je verdient dat helemaal niet!' riep hij door de kantine heen. Ik legde mijn hand op zijn lippen. 'SSST! Niet iedereen hoeft het te weten...' zei ik. Jungkook glimlachte naar mij en ik deed het ook terug... "WHAT?! Heb ik ook gevoelens voor Jungkook?!!!! Y/n! Doe normaal!" schreeuwde ik in mijn hoofd.

Ik was nog lekker aan het kletsen samen met Jungkook tot dat ik een gestoorde vrouw hoorde schreeuwen. 'WAAR IS MIJN DOCHTER?! IK MOET HAAR NU SPREKEN!' Ik liep naar de gang en zag mijn moeder daar staan samen met Ji-woon. Ik rolde met mijn ogen en liep haar kant op. Jungkook liep achter me aan.

'Wat wil je?'