Hoe één dag je hele leven op zijn kop kan zetten. Een normale dag veranderd in ontmoetingen, liefde en bekendheid.
NIET KOPIËREN:
NIET kopiëren in geen enkel geval! Ik heb dit concept zelf bedacht en ik steek veel moeite in dit boek dus neem het nie...
"Hey An, hoe gaat het met je schat." roept Lily. Gadverdamme. Hier heb ik dus zo geen zin in. "Doei Lily ik hoef niet met jou te praten!" zeg ik zelfverzekerd. Ze kijkt me dan bitchy aan en loopt weg. Gelukkig ben ik daar even van af. Voor nu dan. De dag gaat best wel snel, omdat ik om 13:00 al klaar ben.
Sarah en ik praten onderweg op de fiets over wat dingen en over Lily. Niet rodelend, maar gewoon om op te luchten. Dan moet Sarah naar links en ik naar rechts. "Doei Saar! Tot morgen." roep ik. "Doei schat." roept Sarah terug.
Ik stop eventjes en doe mijn oortjes in en luister naar mijn muziek denkend aan wat ik straks ga doen als ik thuis ben. Het is echt koud eigenlijk en zo dwaal ik verder af met mijn gedachten totdat ik ineens keihard van me fiets pleur.
"Godverdomme." schreeuw ik. Ik voel een pijnscheut door mijn been en ik zie dat ik een gat in mijn broek heb en bloed. Dan hoor ik voetstappen mijn richting in komen. Een jongen steekt zijn hand uit om me omhoog te helpen. Maar daar ben ik te boos voor. "Vuile pleures hond dat je bent." zeg ik en trek hem met alle kracht die ik nog heb aan zijn hand en trek hem naar beneden.
Hij zit nu ook op de grond. "Wtf?!" roept hij boos. Dan kijk ik twee blauwe ogen aan en zie dat het Matthijs is. Shit niet alweer he. Eigenlijk schaam ik me hoe ik weer tegen hem uitviel. "Je moet echt een fiets diploma gaan." zegt hij dan. "Moet jij zeggen jij moet een heel verkeers diploma ofzo gaan halen. Je kijkt niet eens als je oversteekt." antwoord ik geïrriteerd terug.
Ik zie zijn gezicht vertrekken. Geen idee naar wat voor emotie. "Ja sorry, maar ik ben er gewoon niet bij met mijn hoofd. Mijn vriendin heeft het uitgemaakt en ik voel me gewoon niet goed. Ik weet ook niet waarom ik je dit eigenlijk vertel." zegt Matthijs dan emotieloos. "Sorry Matthijs dat wist ik niet het is net zo goed mijn schuld als die van jou. Ik ben er ook niet helemaal bij de laatste tijd." antwoord ik.
Er valt een stilte.
"Zal ik je anders naar huis brengen? Je fiets kan wel achterin bij mijn auto." verbreekt hij de stilte mee. "Ja is goed bedankt." antwoord ik. We lopen naar Matthijs zijn auto.
In de auto toetst Matthijs mijn adres in en 10 minuten later zijn we aangekomen bij mijn huis. De hele weg hebben we niks tegen elkaar gezegd. "Wil je anders mee naar binnen en blijven eten? Mijn ouders zijn toch op zakenreis en me broer woont niet thuis." zeg ik en kijk hem vragend aan. "Ja is goed." antwoordt hij.
We lopen naar de deur en ik open de deur. We doen onze schoenen en jas uit. Ik pak de EHBO doos. "Kom je mee naar mijn kamer?" vraag ik en hij knikt.
We zitten op mijn bed in stilte.
𝑀𝒶𝓉𝓉𝒽𝒾𝒿𝓈
"Ik wil anders wel je wonden verzorgen." zeg ik dan. "Ja is goed." antwoordt Ana. Ik kijk naar haar handen zie schrammen zitten. Ik pak haar handen en geef er een kus op. Ze begint te blozen.
Ik verschoon de wond en aai er zachtjes over heen. Dan kijk ik naar haar been en zie dat het best wel veel bloedt. "Sorry ik had niet gezien dat het zo erg was." zeg ik dan. "Het maakt niet uit ik heb wel erger meegemaakt." antwoordt ze. Ik vraag me af wat ze daarmee bedoelt, maar ik vraag er maar niet naar. "Kan je je broek uitdoen. Dan kan ik je wond op je been verzorgen" zeg ik verlegen.
𝒜𝓃𝒶
Shit. Even denken. Heb ik wel een normale onderbroek aan? Ja gelukkig wel. Nog steeds akward als hij me ik me onderbroek ziet, maar ja. Hij bedoelt het goed. Matthijs kijkt me vragend aan. "Oh ja is goed." antwoord ik. Hij doet mijn broek voorzichtig uit.
𝑀𝒶𝓉𝓉𝒽𝒾𝒿𝓈
Ze is echt mooi. Volgens mij heeft ze het niet eens in de gaten. Ze kijkt naar beneden. Niet wetend waar te kijken. Ik check haar body. Haar benen zijn echt lang ook al is ze klein.
Matthijs zijn uitzicht (lol) :)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik verzorg haar wond en doe het heel voorzichtig. "Klaar." zeg ik en geef haar een knipoog. Ze bloost weer. Ze is zo mooi, maar ik moer het laten. Het is net uit met Annick en waarschijnlijk vindt Ana mij niet eens leuk, omdat ze Justin leuk vind.
"Wil je wat bestellen of zal ik koken?" vraagt ze. "Wat jij wilt. Ik vind alles prima. "Ik maak wel een salade." antwoordt ze. We lopen naar beneden. "Ga maar op de bank zitten en doe alsof je thuis bent." zegt ze en zet de tv aan en gooit de afstandsbediening naar me. Ze loopt naar de keuken. Ze loopt nog in haar calvin klein onderbroek. En haar korte topje.
15 minuten later is ze klaar en loopt met twee bakken salades naar de bank toe. Ze zet de bakken op de tafel. Pakt twee glazen en vult ze met water en pakt een dekentje. Ze gooit het dekentje over me heen en kruipt er dan ook onder en komt tegen mij aan liggen. We kijken wat Netflix en eten onze salades op.
Ik zie op gegeven moment dat ze in slaap is gevallen. Ik sla mijn hand om haar heen. Ik besluit haar een half uur later toch maar wakker te maken. "Sorry ik moest je toch even wakker maken." zeg ik dan. "Is niet erg. Wil je alsjeblieft hier slapen ik slaap altijd alleen en ik vind het zo gezellig." Ik twijfel.
Wat zal Justin daar van vinden denk ik, maar hij komt er toch nooit achter. "Ja is goed. Ik slaap dan wel op de bank of hebben jullie een logeerkamer." antwoord ik. "Uhm je mag ook wel bij mij in bed. Ik heb toch een tweepersoonsbed." zegt ze en kijkt me lief aan. "Is goed. Zullen we al gaan slapen?" vraag ik. "Ja ik ben echt heel erg moe." antwoordt ze.
