Aşk Santimetrelere Bakmaz ✓

.23.

Selaaam! Dedim şimdi benim okurlarım meraktan çatlamasın ben onlara bir sürpriz bölüm yazayımㇱ

· · ·

Eve girip odama girdim. Üzerimdeki kıyafetleri değiştirirken gözüm yatağımın kenarındaki çekmeceme ilişti. Çekmecenin önüne çöküp açtım ve çekmecedeki çakıyı elime aldım. Karasızlıkla çakımı inceledim.

Lütfen öfkeyle hareket etme. Öfkeyle kalkıp zararla oturma. Sonra aldığın yaralarla kalırsın. Gideceksen de dikkatli ol.

Yüreğime aldığım yara yetmez mi?

Dikkatli ol sana zarar vermesine izin verme.

Sakin ol iç ses. Ne zaman birinin bana maddi bir zarar vermesine izin verdim ki?

Çakıyı cebime atıp çekmeceyi kapatarak ayağa kalktım.

Pekala. Gerekmedikçe çakıyı kullanmak yok.

Peki anne

"Nereye gidiyorsun?" dedi annem ben odadan çıkınca.

"Küçük bir işim var. Sabah olmadan dönerim. Geç kalırsam siz beni beklemeyin" diyerek evden çıktım. Tam spor parkının önünden geçecekken bizimkilerin orada olduğunu hatırlayarak yolumu değiştirdim. Bu sefer de yoluma Saffan çıktı.

"Kabira!" dedi beni gördüğü gibi. Yolu değiştirmeye çalışsamda izin vermedi. "Kabira dur lütfen" dediğinde durdum ama ondan başka her yere bakıyordum. "Özür dilerim. Bir anlık sinirle parladım" dediğinde derin bir nefes aldım. Bu sözler kırılan kalbimi onarmıyor ama Saffan.

"Sabah konuşalım mı? Şuan sağlıklı düşündüğümü sanmıyorum" dedim.

"Peki" dedi.

"Artık sabaha kim sağ kim selamet" diye mırıldandım ama duymuştu.

"O da ne demek şimdi?"

"O demek işte" diyerek yanından geçmeye çalıştım ama durdurdu.

"Kabira kendine zarar vermeyeceksin değil mi?" dedi korkuyla.

"Mal mıyım be ben!?" diye çıkıştım. "İzninle kapanmamış hesapları kapatmaya gidiyorum" diyerek durdurmasına izin vermeden yanından geçerek ilerlemeye başladım.

"Hay sıçam böyle işe! Bende geleceğim!" dediğinde hızla ona döndüm.

"Sakın!" dedim parmağımı sallayarak. "Sakın geleyim deme! Gözüm döndümü sana da zarar veririm"

"Çakıyı almadın değil mi?" dediğinde cevap vermeyerek yoluma devam ettim. "Lanet olsun!"

· · ·

"Son raunda hoş geldin" dedim çıkmaz sokakta adımları yankılandığında. Gelip tam önümde durdu. Sırtımı yaslandığım duvardan ayırdım.

"Biraz konuşsak?"

"Hay hay. Başla bakalım Serkan bey"

"Adımı biliyorsun ve numaramı biliyorsun bunu anladım"

"Aptal değilsen anlarsın" dedim umursamaz bir tavırla.

"Peki hiç seni araştıracağımı düşünmedin mi Yeşim?" dediğinde kahkahalarımı engelleyemedim.

"Hadi ama bu kadar salak olacağımı düşünmedin değil mi?" dedim. "Sana yazdığım numara kendi üstüme değil. Böyle bir aptallık yapacak kadar delirmedim daha" sokağın başındaki lambanın aydınlattığı kadarıyla yüzündeki şaşkın ifadeyi keyifle izledim.