Aşk Santimetrelere Bakmaz ✓

.33.

Bölüme geçmeden önce bir şey demek istiyorum. Birazdan okuyacağınız ilk paragraf biraz klişe gelebilir ama kesinlikle öyle değil çünkü bu bana oluyor. Hani ruhum daralıyor falan hissediyorum yani. Ehem.. Açıklamamı yaptığıma göre bölüme geçebiliriz...

· · ·

İçimde biriken huzursuzlukla uyandım. Bugün kötü bir şey olacaktı. Bunu hissediyordum. Ve ne yazık ki hislerimde asla yanılmazdım. Keşke yanılsaydım.

Bu huzursuzluğu kenara koyup yataktan kalktım. Elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüm. Üzerimi değiştirdim ve yatağımı topladım.

Mutfağa girdiğimde kimse yoktu. Kahvaltı masası kuruluydu ve bir not kağıdı vardı. Notu elime aldım.

"Günaydın. Baban işte, ben de çarşıya gidiyorum. Kahvaltını yap. Akşam konultuğumuz gibi, yazdım. Salonda koltuğun üzerinde"

Kahvaltımı yapıp masayı topladım ve salona geçtim. Dörde katlanmış kağıdı alıp koltuğa oturdum. Açıkçası biraz heyecanlıydım çünkü zaten bildiğim bu olayı bir de annemin hislerinden dinleyecektim. İç çekip kağıdı açtım ve okumaya başladım.

"Kabira'm, Nur'um, Canım Kızım,

Üzgünüm yıllarca seni bu gerçekten uzak tuttum. Çünkü korktum. Vereceğin tepkiden, hissedeceğin şeylerden... Sen benim gençliğim gibisin. Neye nasıl tepki vereceğini kestirebiliyorum. Ama bu durumda vereceğin tepkiyi asla tahmin edemedim, edemeyeceğim de. Etmem de gerekmiyor artık. Nasıl olsa göreceğim.

Bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum aslında." buradan sonra birkaç karalama vardı. Sonrasında devam ediyordu.

"Yapamayacağım sanırım. Ama hayır yapmam gerek. Bunu bilmeye hakkın var. En başından başlasam daha iyi olacak.

Doğum yaptığım gün aynı odada kaldığımız Yeşim Hanım da doğum yapmıştı. Ama ne yazık ki onun kızı doğum sırasında ölmüştü. Ben iki kızıma sarılırken o ağlıyordu. İçim acımıştı onu öyle görünce. Ve lohusalığın verdiği o duygusallık da eklendi. O anki duygularımı şuan tarif etmek çok zor. Hiçbir zaman tarif edemeyeceğim o duyguyu. Ne yaptığımı, niye yaptığımı, sonucunu düşünmeden bebeklerimden birini verdim ona. Yine olsa yine verir miydim bilmiyorum ama o an verdim. Tek bir şey istedim karşılığında: Adının Nur olması.

Şimdi o yaşıyor mu, ne yapıyor, nasıl biri bilmiyorum. Bildiğim tek şey adı ve soyadı. Araştırmak istedim fakat yapamadım. Kötü bir sonuç almaktan korktum.

Nur NESİL
İkizini bulmak istersen araştıracağın isim bu.

Umarım bana kızgın değilsindir."

Gözlerimi kapattım. Duygularımın karmaşasını izledim öylece. Telefonuma bir mesaj sesi geldi. Ve biraz sonra iki mesaj sesi daha geldi. Gözlerimi açıp telefonumu elime aldım.

· · ·

    Anonim: Salaksın! (11.23)

    Anonim: Daha gözünün önündekini göremiyorsun! (11.23)

    Anonim: Hep seni bulacağım diyorsun ama bi halt yediğin yok (11.23)
    Anonim: Umutsuz vakasın (11.24)
    Anonim: Asla mutlu olamayacaksın (11.24)
    Anonim: Beren'in seni terk etmesi çok normaldi (11.24)
    Anonim: Ve Pınar'ın seni aldatması da (11.25)
    Anonim: Kim senin gibi bir aptal ile birlikte olmak ister ki (11.25)