Siyah

3-ALIŞVERİŞ

Uyandığımda saatin kaç olduğunu tahmin etmek için kafamı pencereye çevirdim ve havanın yavaş yavaş aydılandığını gördüm.Saate bakmak varken sabah böyle küçük etkinlikler çok iyi geliyordu.Benim için sabah eğlencesiydi.

Üstümdeki battaniyeyi bir kenara atıp yatakta doğruldum.Her zamanki gibi yerde duran telefonumu almak için yatağın ucuna geldim.Telefonumu yerden alıp saate baktım.Saat 6'ydı. Herhalde dün çok yorulmuştum ki 4'te yatmama rağmen sabah kalkabilmiştim anca.Uyumak bir sanat olsaydı, üstün bir sanatçı olacağımdan emindim.

Yataktan çıkıp dolabımın içinde duran düzleştiricimi aldım ve dengesiz adımlarla tuvalete gittim. Günlük işlerimi halledip düzleştiriciyi fişe taktım.Isınırken saçımı taradım. Isındığını belli eden bir ses çıkardığında elimden gelen en hızlı şekilde saçlarımı düzleştirdim.İşim bittiğinde aynada son kez kendime bakıp düzleştiriciyi fişten çektim.Normalde böyle uğraşmazdım fakat bu saçlarla okula gitmenin ayıp olacağını biliyordum.Önce kendime,daha sonra bunu görecek insanların gözlerine ayıptı.

Giysi dolabıma gidip kapağını açtım ve ne giysem diye düşündüm.Hava biraz kapalıydı.Yağmur yağacak gibi duruyordu.Dünkü güneşli havadan sonra biraz içimi karartmıştı bu hava.Altıma siyah bir eşofman üstüme de koyu mavi bir sweatshirt giydim.
Eşofman moda dünyasındaki en iyi icat olabilirdi.
Eşofmanla okula gidilir mi demeyin çünkü ben giderim.Bazı kişiler için rahatlık bir tarzdır,benim içinse bir yaşam stilidir.

Üzerimi giyinip yataktan telefonumu aldım.Etrafıma baktığımda çantamı göremedim.Herhalde dün attığım yerde duruyordur diye düşündüm.Övünmek gibi olmasın ama çok düzenli birisiyimdir.Yani bu konuda üstüme birini tanımazdım!Unutmadan hemen çekmecemin içinde duran kredi kartımı aldım.Sonuçta bugün alışverişe gidecektim.

Odamdan çıkıp merdivenlere doğru giderken aklıma annem geldi.Şu sıralar aynı evde birlikte yaşadığımızı unutacak duruma gelmiştim.Bu durum özlememe sebep oluyordu. Merdivenlerden inmeden önce annemin odasına gitmeye karar verdim.Uyuduğunu tahmin ederek sessizce kapıyı açtım.Evet,tahmin ettiğim gibi mışıl mışıl uyuyordu.
Parmak ucumda ses çıkarmamaya dikkat ederek annemin yanına gittim.Eğilip hissedilmeyecek kadar hafifce yanağından öptüm.Güzel yüzüne bakıp geldiğim gibi sessiz adımlarla kapıdan çıktım ve kapıyı kapadım.Parmak ucunda yürümekten acımış olan ayağımla merdivenlerden indim.

Mutfağa gidip her zamanki mısır gevreği-süt ikilisini  yemeğe karar verdim.Kase çıkarıp süt ve mısır gevreğini boşalttım.Kahvaltımı yaparken Instagram'da dolaşmayı ihmal etmedim tabi ki.Arkadaşlarımın hikayeleri eşliğinde kahvaltımı bitirdim.Kaseyi bulaşık makinesine koyup giriş kapısına gittim.Askılıktan siyah ince montumu alıp giydim.Dün attığım yerde duran çantamı da omzuma attım ve hazırdım.

Anahtarımın cebimde olup olmadığını kontrol ettikten sonra evden çıktım ve yola koyuldum.Bugün hava güneşli değildi ama yürümek istiyordum.Soğuk havalar benim için her zaman enerji verici olmuştu.
Bedenim ve ruhum için güzel bir aktiviteydi.

Dün Mete'nin karşıma çıktığı yeri görünce afalladım.Olaylar beynime yavaş yavaş yüklenirken bir karar verdim.Bundan sonra onu takmayacaktım. Takmamaktan kastım uğraşmamaktı.Çünkü dün onun ne kadar hasta ruhlu biri olduğunu bir kez daha anlamıştım.Ama bu demek olmuyor ki benimle uğraşmasına izin vereceğim.Sadece takmayacaktım onu.İstediği şey ona tepki vermemdi.Amacına ulaşmasına izin vermeyecektim.

Canım sıkıldığı için etrafımdaki insanlara bakmaya başladım.Herkesin kendi dertleri vardı.Bazıların gerçekten içinden çıkmayacakları sorunları varken bazılarının ise elindeki şekerin düşmesi gibi sorun sandıkları üzüntüleri vardı.Benim babam öldüğünde insanların ne kadar saçma sapan şeylere üzüldüğünü anlamıştım.Üzüntü ölümün içinde olurdu.Diğerleri sadece insanların şımarıklıklarıydı. Babam öldükten sonra "Öldürmeyen şey güçlendirir." cümlesini her sıkıntımda aklıma getirip kendimi güçlendirdim. Üzüntülerimden, acılarımdan beslendim ben.Bu beni hayata bağlamayı başarmıştı.Herkesin hayatı,dertleri belirlerdi. Hayatımın bu konuda bana anlayışlı olduğunu söyleyemezdim.