Asiye Hanım Mahallesi

Kız İsteme

Canan ve Zeynep telaşla kapıya koştuklarında karşılarında Devran'ı bulmayı beklemiyorlardı. Heyecan için yanlış alarmdı ama Özgürler de her an gelebilirdi.

"Hah, Zeyno. Doğru geldim dimi?" diye sormuştu genç adam. 

"Doğru doğru, ama biraz erken daha gelmediler." demişti Zeynep de. Önceki gün telefonda konuşurlarken Baran onu da davet etmesini istemişti kardeşinden. Devran gibi aklı başında bir yardımcıya ihtiyacı olacağını düşünüyordu. 

"Olsun artık madem erken geldim bugün kız tarafıyız." diyerek anında durumu kabullenmişti Devran. Mahalleden taşınalı uzun süre olmuş olsa da buranın atmosferinden hiç kopmamıştı genç adam .Arkadaşlıklarından da. 

Devran da içeriye geldiğinde artık beklemeye koyulmuşlardı. Önce gülümsün hanım ve İsmail bey gelmişlerdi, kız tarafını temsilen. Gülümsün hanım ödevini iyi çalışmıştı, İbrahim bey ve Özgür'ü çıkarlarken görür görmez soluğu burada almıştı. Onların Sevim hanımlara uğrayacağını bildiği için hazırlıklıydı. Ve iyi bir zamanlama ile onlar içeriye girdikten on dakika sonra kapı çalmıştı. 

Canan artık gelenin Özgür olduğunu bildiği için kapıyı açacak cesareti toplayamamış yerine Devran ve Zeynep'i yollamıştı. Salonda sohbete başlamış olan Hasan dede ve İsmail bey de kapının çalınması ile hoş- beşe ara vermişlerdi. 

Kapıdakiler gülüşmeler eşliğinde içeriye doğru ilerlerken her şey olağan görünüyordu bir anlığına ama Canan da Özgür de çok heyecanlandıklarını hissediyorlardı. 

Herkes salona yerleştiğinde muhabbet faslı devam etmiş yapılan yemek ve tatlılar yenirken adeta geliş amacı unutulmuş gibiydi. Zeynep de Aylin de Canan'a fırsat vermeden her şeye koşturuyorlardı. Özgür bir ara Baran ve Devran'ın muhabbetine dalıp heyecanından bir nebze kurtulacak kadar şanslı idi ama Canan bunu başaramamıştı. 

Neyse ki günün amacını çabuk hatırlamışlardı, özellikle Sevim hanım daha fazla bekleyemeyeceği için bir hatırlatma yapmaktan kendisini alamamıştı. 

"Canan kızım kahveleri yapsa mı artık?" diye sesini bir ton yükselterek herkese hitap etmişti. Bu teklifi onaylayan ise Hasan dede olmuştu. 

"Haydi güzel kızım, yap bakalım kahvelerimizi." diyerek talimatını vermişti Canan'a. Genç kızın eli ayağı tutulmuştu adeta o anda. Dakikalardır heyecandan kendisini kasarak beklediği için. 

Zeynep ve Aylin'in de yardım etmek için ayaklanmasıyla kendisini mutfakta bulmuştu Canan da. Koca bir heyecan ve panik karmaşasından oluşuyordu. 

"Canan abla, ay ellerin çok titriyor sakinleş." diye müdahalede bulundu Zeynep de arkadaşının durumunu fark edince. Aylin de gecikmemek için kahveleri yapmaya başlamıştı bile. 

"İlkay ablamın dediği doğruymuş, tam o an gelince heyecanlanıyormuş insan." diyerek tespitini sunmuştu bir yandan da. 

" Ay gerçekten de öyle galiba!" diye desteklerken onu Zeynep, Canan da biraz daha sakinleşmişti. Kahveler olmak üzereyken can alıcı soruyu soran ise Zeynep idi. 

"Tuz koyacak mıyız Özgür abinin kahvesine?" 

Bu soruya hazırlıksız yakalanan Canan ise kararsızdı, bir yanı geleneği uygulamak isterken bir yanı ise çekingendi. 

"Koyalım, koyalım. Adet sonuçta." demişti Aylin. Kahveleri artık fincanlara dağıtırken. 

"Evet, böylece senin için nelere katlanacağını ölçermişsiz." diye destekledi Aylin'i Zeynep de, ısrar etmeseler de kızların hevesli oldukları belliydi. Aslında Canan da öyleydi. Ama o daha önce kimseye böyle bir şımarıklık yapacak durumda olmamıştı ki, kimse onun için bir şeylere katlanmamıştı...