Loving Miss Turtleneck (A MayWard Fanfiction Story) COMPLETED #Wattys2019

DIECIOCHO.

"What the hell did you just say?!", napailing ako sa nasabi ni Edong sa akin ng maihinto niya ang sasakyan.

"W-wala, sabi ko ihahatid na kita kay Edward. Yun ang sinabi ko Maymay", pakamot ulo niyang naideny sa akin ang tunay na sinabi niya.

"May, I'm sorry. Can you just let it go? Yung sinabi ko? "

"How can I let it go when I heard you say na mahal mo ako?!", my jaw dropped as the thought of it sinked in.

"Gosh! Inulit mo pa talaga Maymay, nakakahiya!"

"Nahihiya kang mahal mo ako?!"

"No. No. I mean, ako, nahihiya ako sayo!", he blushed letting a small giggle.

"Alam mo, pagkatapos talaga nito lahat kakausapin talaga kita ng masinsinan Edong ka! Sus na! Agoy!", nanggigil ako sa kanya ng bahagya.

"Kahit wag na May, no sense at all!", patawa niyang sabi at lumingon sa akin na nakatitig sa kanya.

"Pag galing sayo Edong? Trust me, may sense lahat", napangiti ako sa nasabi ko at pinaandar ko na sa kanya ang kotse.

Sa ngayon ay nalilito pa ako sa nararamdaman ko, pero isa lang ang sigurado. Kailangan ko ng makita si Edward dahil parang may mas dapat kaming pag usapan.

Nang marating namin ang kalye patungo sa bahay ni Ed ay nag paiwan na ako kay Edong.

"Are you sure na dito mo parin makikita si Edward Maymay? Diba sabi nga ng mga sundalo wala na silang nakita dito?!", nag aalalang tugon ni Edong.

"Edong andito siya, alam kong nandito lang siya. Just keep checking your phone okay? Anytime tatawag o magtetext ako sayo"

"Are you sure okay ka lang mag isa dito?!"

"Are you sure na mahal mo nga ako?!"

Napakamot siya sa tanong na ibinalik ko sa kanya at napatakip ng kanyang mukha.

"You are so unfair Maymay. Alam mo talaga ang kahinaan ko!"

"Just trust me okay? Please?"

"Okay. Fine! Sige na nga, basta kung ano mang mangyari tawagan mo ako. Okay?!"

"I promise Edong"

"Okay, please mag ingat ka May. Di ko alam kung bakit hinahayaan kita dito sa mga pinaggagawa mo eh"

"That's because you love me Edong"

"Blah blah, wag mo na yang ibalik sa akin. Nakakahiya eh!", nag blush ulit si Edong.

"Oh sige na, umuwi ka na muna Edong. Maraming salamat talaga sa paghatid sa akin dito"

Niyakap pa niya akong muli at nagpaalam na rin siya sa akin ng marahan. Agad naman niyang itinakbo ang kotse niya papalayo sa kung saan ako nakatayo.

Ngayon, kailangan kong makita si Edward.

*****

Malamig na sa labas dahil sa lumalalim na nga ang gabi. Ayoko sanang kumatok pero para masiguradong may tao pa nga sa loob ay nilakasan ko ang loob ko.

"Tao po? Edward? Lolo? Andyan ba kayo?!"

At tinawag ko pa talaga ang matandang lalaki dahil sa nerbyos kong makita si Edward muli. Pag nanggulat talaga yun talagang kasalanan ko pa.

Nakakatatlong katok na ako pero wala pa ring tao na sumalubong sa akin sa may pinto. Kahit yung matandang lalaki, wala.

Nakapatay lahat ang ilaw sa loob ng bahay. Mukhang wala na ngang tao dito at umalis na nga si Edward.