Serce nie sługa

6

Cały dzień spędziłam w domu Eugenii. Kobieta zaczęła się o mnie martwić. Gdy zbierałam się do wyjścia kobieta mnie zatrzymała.

- Kochanie. Poprosiłam Krzysia żeby cię zawiózł do domu.- w tym momencie chłopak schodził po schodach. Mmmm nie powiem całkiem całkiem wyglądał w czarnych spodniach, białej bluzce i  jeansowej kurtce.

-Eugeniu nie trzeba.- spojrzałam na chłopaka.

-Nino proszę będę się o ciebie martwiła.

- Nie bój się może cię nie ugryzę ?- odpowiedział z uśmiechem, ta na pewno.- Dobra czekam w samochodzie.- powiedział.

####

Podczas drogi nie rozmawialiśmy ze sobą.

- Współczuję z powodu starty taty.- przerwał milczenie.

- Dziękuję. - odpowiedziałam nadal patrząc za okno na mijane budynki.

####

-Dziękuję za podwiezienie.- powiedziałam podczas wysiadania.

- Zaczekaj.- złapał mnie za łokieć- Słyszałem twoją rozmowę z moją babcią. Jeśli byś czegoś potrzebowała albo miała jakieś obawy zadzwoń do mnie -podał mi swoją wizytówkę- z tyłu jest mój prywatny numer.- nie wiedziałam co odpowiedzieć, patrzyliśmy sobie tylko w oczy. Miałam dziwne wrażenie że sobie ze mnie pogrywa. Na początku gbur a teraz to ... . Nasze milczenie przerwał telefon.

- Halo. -powiedział Krzysiek.- Dobrze rozumiem. Przepraszam.-powiedział do mnie rozłączając się- muszę jechać do firmy.

-Tak jasne. Jeszcze raz dziękuję za podwózkę i przepraszam za kłopot. 

Poczekałam aż samochód zniknie mi z oczu a potem rozejrzałam się czy nikt się nie kręci koło budynku. 

Weszłam na klatkę schodową. Znowu przepaliła się żarówka. Było ciemno. Włączyłam telefon żeby sobie poświecić, kiedy zaczęłam szukać kluczy w torebce. 

W pewnym momencie poczułam szarpnięcie. Ktoś przyciągnął mnie do siebie i powiedział:

- Śliczna jesteś może zamienimy pieniądze na ciebie.- wtedy poczułam mocne uderzenie w głowę i ciemność.

*********

Sorki że długo nie pisałam ale postaram się to jakoś nadrobić.

Niestety trochę krótki rozdział, ale cóż ....

Mam nadzieję że podoba wam się :-D