Szesnastoletnia Rachel Harrison przeżywa właśnie najlepsze chwilę w życiu. Hogwart jest dla niej jak drugi dom. Czy ten rok przyniesie jej coś nowego? Może miłość? Chociaż dziewczyna świetnie się bawi nie może ignorować ważnych decyzji.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Lily, Marleno widziałyście może mój podręcznik od numerologi? - zapytała Rachel krzątając się, po całej sypialni, na co dziewczyny odparły przecząco głowami - to chyba znak od Merlina, że nie powinnam jednak uczyć się tej dziedziny magi.
- Cześć wam. Mam coś co należy chyba do ciebie - do pokoju weszła Jane i zatrzymała się nad leżącą na łóżku zrezygnowaną Rachel, po czym podała jej podręcznik od numerologi.
- Skąd go masz?
- Remus - stwierdziła Ellis, a Rachel otworzyła książkę, na zadanych zadaniach.
Na jej twarzy momentalnie pojawił się promienny uśmiech, bo ku jej zaskoczeniu, wszystko było rozwiązane, a obok każdego przykładu widniała krótka notatka z wytłumaczeniem.
Naprawdę urwałeś się z nieba, Lupin.
Na dole strony widniał jeszcze napis przepraszam, napisany malutkim druczkiem.
Wnet gryfonka poczuła, że zaraz zapadnie się pod ziemię, przypominając sobie jak naskoczyła na chłopaka w salonie. Każdemu w końcu mogło się zdarzyć.
- Chyba Merlin, jednak chce żebyś się uczyła Numerologi - stwierdziła rozbawiona Marlena, na co Rachel przewróciła oczami i postanowiła zacząć zbierać się na pierwszą lekcję.
Chwilę później, Rachel weszła do klasy od Zaklęć i zajęła miejsce w środkowym rzędzie, gdzie siedziały już pozostałe gryfonki z jej roku, a po krótkim czasie do klasy weszli również Huncwoci siadając w ławce za nimi.
- Hej, Rachel - Remus się przywitał, wyjmując z torby podręcznik.
- Cześć, Remusie.
I podczas gdy gryfon zaczął przygotowywać się do lekcji, Rachel szukała w głowie odpowiednich słów, by zacząć rozmowę.
- Słuchaj, chciałam cię... - odezwała się w końcu, lecz nie skończyła, bo do sali wszedł profesor Flitwick ,a wszyscy uczniowie w niesamowitej ciszy, zasiedli w ławkach.
Lekcja przebiegała w bardzo miłej atmosferze, klasa uczyła się zaklęć niewerbalnych. Rachel radziła sobie całkiem nieźle, więc podczas gdy nauczyciel opuścił na chwilę salę, zamiast ćwiczyć zaklęcia, postanowiła porozmawiać z Remusem.
- Chciałam cię przeprosić Remusie. Nie powinnam tak na ciebie naskakiwać, każdemu może się zdarzyć, że o czymś zapomni - dziewczyna wzięła głęboki wdech - a akurat trafiłeś tą TEN dzień w miesiącu, w którym mnie wszystko wkurza.
Gryfon od razu pogodnie się uśmiechnął i ku zadowoleniu Rachel nie wyglądał ani trochę na obrażonego czy złego.
- Doskonale rozumiem twoją złość, ja też nie przepadam gdy ktoś mnie wystawia. Dlatego jedyną osobą, którą powinna przepraszać jestem ja.
- Jak dzieci - mruknęła Jane, która przyglądała się całej sytuacji.
- A i dziękuję, za notatki. Bardzo mi się przydadzą.
W tym momencie do klasy wrócił profesor Flitwick, a chłopak w odpowiedzi, kiwnął głową, jednocześnie ruszając ustami tak, jak by mówił cieszę się że mogłem pomóc.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
