MAVİ VURGUN

34 BÖLÜM

ÖNÜMÜZDE Kİ BÖLÜMÜN FİNAL OLDUĞUNU HATIRLATMAK İSTERİM.  YORUM VE BEĞENİLERİNİZ BEKLİYORUM… ZEYNEP VE SEDAT İÇİN ÖZELİKLE YORUMLARINIZ BEKLİYORUM KADERLERİ SON BÖLÜME KALDI DESEM YERİDİR OKUYUNCA ANLAYACAKSINIZ.  KEYİFLE OKUYUN

Zeynep’in söylediklerinden sonra sinirle “Benim seninle bu saatten sonra işim olmaz kızım. Sevgilin yada sen umurumda bile değilsiniz. Anlamıyorum gelip bana bunları söylemenin nedeni ne? Yani ben senden sonra hayatıma devam ettim. Gazetelerden görmüşsündür belki. Seni unutalı çok oldu. Ha diyeceksin beni gördüğün zaman ki donup kalman neydi? Oda şaşkınlık. Geri dönmeni beklemiyordum sadece. Yanlış düşüncelere sen kapılmasan daha iyi olur” sözlerini bitirdiğimde karşısında duran kıza baktı. Onun gözlerinde sadece alayı okuyordu halbuki. Ne olmuştu bu kıza bilmiyordu. Ama bildiği bir şey varsa o ciddi ilişkiye limon sıkacağıydı. Kimse öyle ellini kolunu sallayarak onun sevdiğini alamazdı. Tam bunları düşünürken telefonu çaldı.

“Ne var ece? Gelmiyorum bu gece. Ah bak ne kadarda uyumlu oldu. Şimdi daha fazla konuşma kapatıyorum” diyerek sinirle telefonu kapattı. Tekrar yanında ki kıza dönmüştü ki orda kız falan olmadığını gördü. Sinirle evin yolunu tutmuştu Zeynep. Uslanmaz çapkın Sedat sınırlarını zorluyordu. Eline telefonu alan bu defa Zeynep’ti.

“Alo Vedat nasılsın? Uyandırdım mı? Kusura bakma yarın görüşelim diyecektim. Tamam iyi geceler” diyerek telefonu kapattı. Vedat’ı uyandırmış olmak onu üzse de artık yapacak bir şeyi yoktu.

O gece bir daha Zeynep’le yalnız kalamadı. Halbuki ona sevgilisinin kim olduğunu sormayı planlıyordu. O şerefsiz kimse öğrenmeliydi. İçinde sakladığı kıskanç adam sevdiğinin gelişiyle gün yüzüne çıkmıştı. O adamın kim olduğunu öğrendiği zaman ağzını burnu dağıtacaktı. Elleri şimdiden kaşınmaya başlamıştı. Bilmediği şeyse Vedat’ın ondan dayak yiyecek birisi olmamasıydı. Eh koskoca Vedat bu aleme korkusu salmış. Daha dünkü çocuktan dayak yiyecek hali yoktu.

Sedat sabah sinirle uyandı. Zaten uyuyalı en fazla iki saat olmuştu. Öfkesi bedeninden taşmak için yer arıyordu. Kısa bir duş alıp kendine gelmeye çalıştı. Sonra beyaz gömleğini ve keten siyah pantolon giydi. İlk adresi Galipti. Mesaj attı.

“Evde misin?”

“Sabahın köründe nede olabilirim. Rüyanda beni mi gördün?”

“Kes lan Zeynep akşam Rüya ablanda mı kaldı?”

“Hayır benim eve geçtiler Yağmur’la”

“Güzel… Hadi hazırlan kızları kahvaltıya götürelim yada orada yaparız.”

“Lan saçmalama kızlar daha uyanmamıştır bile. Git sende zıbar”

“İyi ağabeycim sen gelme ben adresi biliyorum zaten kendim giderim.” Diye yazdığında sırıtıyordu. Bu mesajdan sonra Galip uykunun usunu bile hatırlamazdı. Haklı çıktığını gelen mesajdan anladı ve daha çok sırıttı. “Tamam lan. Bensiz gideyim deme. Hem ne o aşıklar gibi bana mesaj atıp duruyorsun? Arasana adama gibi.”

“He oğlum dün gece çok yakışıklıydın sana aşık oldum. Töbe töbe… Kes saçmalamayı da hazırlan size geliyorum.” Dedi  ve sadece “Tamam” yazılı mesaj geldi. Siyah son model üstü açık arabasına bindiği gibi Galip’in evinde soluğu aldı. Genç adamda hazırlanmıştı. Üstünde siyah kot pantolonu ve beyaz dar bir tişörtü vardı. Tüm kasları kızlara gelin bakın dermiş gibi belli oluyordu. Arkadaşıyla hiç konuşmadan onun arabasına bindi. İki araba gitmeye gerek yoktu. Yarım saat sonra siteye giriş yaptılar. Arabayı park edip binaya yöneldiler. Galip Yağmur’u göreceği ve sabah öpücüğünü alacağı için keyifliydi. Dün gece zaten neredeyse hiç yalnız kalamamışlardı. Asansörle dairesinin kapına geldiğinde sırıtıyordu. Aslında Sedat kızlarla kahvaltıya gidelim dediğinde arayacaktı ama Zeynep’in bu yüzden gitmesini istemiyordu. Arkadaşı bir şans hak ediyordu ona göre. Pelin’in yaptıklarıyla böyle bir ayrılığı hak etmediği gibi... Pelin tamamen hayatından çıkmıştı. Arkadaş olarak bile görüşmüyordu. Yağmur’la onun yüzünden yeterince sorun yaşamıştı zaten. Gülümseyerek zile bastı. Sadece evde Yağmur olsaydı anahtarıyla açar ve hala uyuduğunu düşündüğü kızın koynuna girip uykusuna devam ederdi. Ama işte şans diyordu içinden. Başka sabaha…