Out of the dark ( gestopt per 12-09-2020 )

Hoofdstuk 32

Ziggy p.o.v
Ik vlucht een ander straatje in en stop met rennen en hijg uit ' omg klootzak ' hijg ik, dan zie ik Vince ' oh nee kom op ' zeg ik en ren het straatje verder in ' daar ' roept Vince en ik hoor ze achter me aan komen ' kom op nou ' zeg ik en sla op goed geluk rechts, ik kom weer uit op de weg, Marcel versnelt een keer en krijgt me nog net voor de bocht te pakken ' hebbes hehe ' zegt Marcel en sleurt me mee terug naar de man, die me snuivend en fronsend aan kijkt, ik kijk hem nijdig aan, dan grijpt hij mijn wangen en dwingt me hem aan te kijken ' jij gaat me echt heel gemeen vinden strakjes hm ' zegt de man en ik kijk hem aan ' neem der mee ' zegt de man en laat mijn wangen ruw los en Vince en Marcel duwen me het busje ruw in en ze rijden meteen weg. Een paar uur later komen we aan bij zijn huis en gaan naar binnen en Vince en Marcel laten me ruw los ' zo ' zegt de man en snuift en ik wordt vast gepakt door Marcel die me in een stevige greep vastklemt en mijn mond bedekt, de man pakt ruw mijn arm beet en bekijkt de ader ' hm het is weer dun geworden zie ik hm, tijd om hem eens echt dik te laten worden ' zegt de man en grijnst en pakt de spuit en laat mijn arm los, meteen pakt Vince die weer vast en de man drukt zonder nog een woord te zeggen een aantal keer de spuit in mijn arm, ik wordt helemaal high en zie alles draaien, de man grijpt mijn wangen vast en dwingt me hem aan te kijken en snuift ' wat nu hm?, zullen we der dumpen jongens of met der spelen? ' vraagt de man en grijnst naar me ' spelen en dan dumpen voor mij baas ' zegt Marcel ' hm en jij Vince? ' vraagt de man grijnzend ' hehe hetzelfde graag baas ' zegt Vince en snuift ' hm dan gaan we nu eerst met ons speeltje spelen ' zegt de man en trekt me met zich mee naar boven en gooit me de slaapkamer in en draait zodra Marcel binnen is de deur op slot, ik steun tegen het bed aan ' hehe begin maar ' zegt de man en grijnst en snuift en gaat op het bureau zitten, Vince pakt een stok en begint me te slaan, daarna doet Marcel hetzelfde alleen dan met een zweep en dat blijven ze een aantal keer herhalen ' oké stop ' zegt de man en ze stoppen en de man loopt naar me toe en grijpt mijn arm en wangen en laat me hem weer aan kijken ' schat we gaan een stukje rijden hm, kom je mee ' zegt de man en grijnst en trekt me mee naar het busje en duwt me er ruw in en gooit de deuren dicht en stapt in net als Vince en Marcel en rijdt weg. We rijden al uren als we ineens stoppen en de man uitstapt en de deuren opent en me naar zich toe trekt en vast houdt zó dat ik op mijn knieën buigend op de grond zit ' je bent zo braaf schat echt, maar je moet er nu weer uit, kom op ' zegt de man en trekt me er ruw uit ' hey kleintje ' grinnikt Marcel en draait mijn hoofd naar zich toe ' omg der oogjes hehe, wat zielig helemaal rood ' zegt Marcel, de man grinnikt, ik kan amper staan en zie dubbel en alles lijkt te draaien voor mijn ogen ' kom mee, we moeten der zo ver mogelijk van de weg af zien te krijgen ' zegt de man en trekt me mee, Marcel en Vince volgen ons en Marcel draagt een klein mesje met zich mee en speelt er af en toe mee. Dan komen we bij een boom en de man laat me gaan zitten, wat absoluut averechts werkt want ik val half op mijn zij, de man grinnikt ' arme schat ' zegt de man en Vince bindt me vast aan de boom met mijn handen en hurkt bij me neer en streelt mijn wang en lippen ' ze is zo schattig als ze high is ' zegt Vince en geeft me een kusje ' hou van je weet je dat schat ' zegt Vince en staat dan op, Marcel hurkt nu bij me neer en pakt mijn shirt en doet die omhoog ' een sneetje in haar buik en eentje in haar arm, flink diep ' zegt de man en Marcel knikt en kijkt naar mij ' ga je lekker slapen schat hm, lekker lang uitrusten van je pijn hm, slaap lekker hm we gaan je missen ' zegt Marcel en snijd dan een flinke diepe snee in mijn buik en eentje in mijn arm ook weer flink diep, ik gil niet want ik krijg geen woord uit mijn keel, alleen stromen de tranen over mijn wangen ' zo over beloofd hm ' zegt Marcel en streelt mijn wang zachtjes en mijn lippen, de tranen blijven maar stromen en ik begin gewoon echt te trillen van de pijn nu ' sst zo over hm sst ' zegt Marcel en blijft me strelen ' we gaan Marcel, laat der maar even uitrusten ' zegt de man ' ik kom zo, ga maar alvast ' zegt Marcel en de man knikt en ze vertrekken ' hey het komt goed hm ' zegt Marcel, ik kijk naar hem huilend, Marcel pakt zijn mesje vast en kijkt erna ' ik heb je nooit zo willen laten lijden schat ' zegt Marcel, ik blijf naar hem staren ' en dit al helemaal niet, je langzaam en alleen laten sterven, dat is gewoon niet hoe ik ben ' zegt Marcel en zucht en maakt mijn handen los en bekijkt de snee, mijn ogen gaan bijna automatisch naar mijn arm ' weet je het zou verkeerd zijn als ik nu op sta en je alsnog alleen achter laat om te sterven ' zegt Marcel en maakt mijn handen weer vast en streelt me zachtjes ' kijk ik ga je niet laten lijden schat, dat verdien je niet ' zegt Marcel en pakt zijn mesje weer vast, ik begin paniekerig te ademen ' sst rustig maar hm, ik blijf bij je hm tot je slaapt hm ' zegt Marcel en kijkt naar mijn snee in mijn buik en maakt er nog een diepere wond van, de tranen lopen weer als watervallen over mijn wangen en hij snijd nu ook in mijn benen en dan gaat hij naar mijn enkel en snijd daar ook een flinke diepe snee in en stopt dan en komt weer bij me zitten en legt zijn mesje naast zich neer en kijkt naar me, ik tril nog heftiger als daarnet, Marcel maakt mijn handen weer los en legt me op zijn schoot en aait me zachtjes door mijn haar ' sst zo over hm beloofd schat, bijna klaar hm ' zegt Marcel, ik kan amper bewegen en de tranen blijven maar komen en het trillen wordt met de minuut heftiger ' ik hou zo van je hm, en je verdient het niet om alleen te sterven hm, ik blijf bij je tot je slaapt dat beloof ik je ' zegt Marcel en aait me rustig door en pakt zijn mobiel en toets 112 in en drukt op bellen en zet de telefoon op luidspreker ' hallo uw spreekt met de meldkamer, waar kan ik uw mee helpen? ' vraagt de vrouw ' hallo uw spreekt met Marcel, kunt uw met spoed een ambulance laten komen over ongeveer 20 minuutjes ' zegt Marcel ' prima, waar bevind uw zich? ' vraagt de vrouw ' in een bos aan de rand van de stad, we zitten wat dieper het bos in ' zegt Marcel ' uw zegt dat uw met iemand anders bent, mag ik vragen met wie? ' vraagt de vrouw ' zeker, met een meisje van ongeveer 14 jaar denk ik, ze is er slecht aan toe, dus vandaar dat die ambulance met spoed moet komen pas over 20 minuutjes ' zegt Marcel ' we sturen een ambulance uw kant op, blijf bij het meisje tot we er zijn meneer ' zegt de vrouw ' prima ' zegt Marcel ' dank uw, we komen er zo snel mogelijk aan ' zegt de vrouw ' is goed ' zegt Marcel en verbreekt daarna de verbinding ' hey schat er is hulp onderweg hm ' zegt Marcel en streelt me, ik adem rustiger ' ja goed zo, ik blijf bij je beloofd ' zegt Marcel en blijft me aaien en houdt zijn horloge in de gaten ' nog even volhouden schat, het zijn nog maar tien minuutjes ' zegt Marcel, mijn ogen vallen bijna dicht' ga maar slapen hm, je bent zo moe he schat ' zegt Marcel en mijn ogen vallen meteen dicht ' het komt goed hm beloofd ' zegt Marcel en streelt me zachtjes en legt me daarna op de bladeren en staat op en legt een briefje bij me neer waarop staat " ik ben nu in een betere plek dan waar ik op aarde was, ik ben ontvoerd, misbruikt, mishandeld en mijn ontvoerders hebben me geloof ik zo,n 20 kilo aan drugs in mijn lichaam gespoten, het moord wapen waarmee ik uiteindelijk in dit bos ben gedood, ligt achter deze boom, de enige die bij me gebleven is tot ik ' sliep ' is een van mijn ontvoerders Marcel, hij heeft ook de ambulance gebeld, gezegd dat ik er slecht aan toe was en dat ze pas mochten komen over 20 minuutjes, helaas heb ik het niet gehaald tot ze hier waren. Ik ben nu klaar met lijden en ik ga nu naar mijn broer. Mam, pap ik hou van jullie en het spijt me ontzettend dat dit moest gebeuren ". Na dit briefje legt hij er nog een neer met een zelf geschreven tekst die als volgt gaat " hallo ik ben Marcel, ik ben medeplichtig aan de dood en ontvoering van jullie dochter, mijn baas en Vince ook een medeplichtiger waren van plan uw dochter hier alleen achter te laten om te sterven, ik ben niet zo, ik ben gebleven tot ze stierf en ik heb een ambulance gestuurd, het spijt me dat ik dit gedaan heb en ik weet dat uw me dit nooit kunt vergeven en dat vraag ik ook niet van uw, maar bij deze we wonen op de Glorialaan 23 dat is net buiten de stad rechts over een zandpad, helemaal achteraan, ik geef me vrijwillig over omdat ik weet dat ik niet verder kan leven met haar dood. Lieve ouders van dit prachtige meisje, ik heb oprecht spijt en ik hielt van haar, strekte ". Hij legt het briefje naast het ander en geeft ze de nummers 1 en 2 en legt mijn arm erover heen, zodat ze niet weg waaien en tilt mijn bijna levenloze hoofd op ' ik hou van je schat vergeet dat niet, rust zacht lief meisje ' zegt Marcel en kust me en legt mijn hoofd weer neer en staat op en loopt weg terwijl de tranen over zijn wangen rollen.