Out of the dark ( gestopt per 12-09-2020 )

Hoofdstuk 34

Ziggy p.o.v
Een paar weken later, ik ben nog altijd op de hartbewaking. Mark komt binnen samen met Wendy, die meteen door loopt naar het apparaat voor mijn hartslag ' en? ' vraagt Mark ' redelijk stabiel ' zegt Wendy ' hm ' zegt Mark en verschoont mijn verband en wonden, als hij maar een beetje mijn wond aan raakt hou ik hem tegen met mijn hand ' hey het is oké, sorry ik wou je geen pijn doen meid ' zegt Mark en pakt mijn hand, maar ik hou mijn hand gewoon op mijn buik ' het is oké hm, doe je hand maar weer terug ' zegt Mark en legt mijn hand weer terug en gaat verder ' ik zat te denken Mark, misschien kunnen we eens proberen om haar zelf te laten ademen, haar hartslag is al een paar weken stabiel en ik heb het idee dat ze ook geen moeite meer hoeft te doen om aan lucht te komen ' zegt Wendy ' klopt, maar ik vertrouw het nog niet 100% Wendy, ze krijgt nu nog hulp van dat zuurstof masker en ik weet gewoon niet hoe ze zal reageren als we dat masker weghalen, dan staat ze er echt helemaal alleen voor ' zegt Mark en kijkt naar mij, ik zucht en adem rustig in en uit ' wat denk jij meid? ' zegt Mark en pakt mijn hand en kijkt naar hoe ik slaap ' weet je Wendy, we moeten blij zijn dat ze hier nu ligt en dat ze nog leeft, want als we 1 minuut te laat waren gekomen, dan had ze het waarschijnlijk niet gehaald en ter plekke aan haar wonden overleden, we moeten echt van geluk spreken hoor Wendy, dit meisje is een echte vechter ' zegt Mark ' zeker weten, ze is een doorzetter ' zegt Wendy en dan gaan ze weer weg. Hun woorden spoken door mijn hoofd en ik glimlach. Dan hoor ik de deur weer open gaan en hoor ik de stem van pap ' lieverd ' zegt pap en pakt mijn hand ' hoe gaat het vandaag hm?, mama en ik hebben een verassing voor je als je thuis komt ' zegt pap en kust mijn hand en aait die zachtjes ' hey Ziggy lieverd ik ben zo trots op je hm ' zegt pap ' zo ongelofelijk trots, je bent een doorzetter Ziggy en een vechter, ik weet zeker dat je dit gaat redden echt waar, wij samen schat ' vervolgd pap snikkend en kust weer mijn hand ' we gaan je helpen vechten hm, je staat er niet alleen voor lieverd ' zegt pap snikkend en kijkt naar me met een gebroken glimlach ' gaat het? ' vraagt Mark en pap kijkt om ' ze slaapt nog altijd ' zegt pap en veegt wat tranen weg, Mark loopt naar het apparaat toe en checkt mijn hartslag ' haar hartslag is redelijk stabiel, het kost haar niet meer zoveel moeite om zelf adem te halen ' zegt Mark ' dat is positief toch? ' vraagt pap ' zeker, ze ademt als ware zelf nu ' zegt Mark ' en mag ze al naar een andere afdeling? ' vraagt pap ' nee, we willen haar nog even in de gaten houden, want we willen echt 100% zeker weten dat ze sterk genoeg is om dadelijk weer helemaal zelf adem te halen ' zegt Mark ' oké ' zegt pap en kijkt naar mij ' je redt dit lieverd, je redt dit Ziggy beloofd ' zegt pap en legt mijn hand terug en draait zich om en loop naar de deur ' ze is in goede handen bij ons ' zegt Mark en pap knikt en loopt weg richting uitgang, Mark kijkt naar mij ' komt goed meid, we zijn er voor je ' zegt Mark.