Out of the dark ( gestopt per 12-09-2020 )

Hoofdstuk 38

Ziggy p.o.v
Ik schrik wakker en kijk in een fel licht ' politie ' hoor ik dan iemand roepen en er komen drie agenten naar binnen ' Mike doof dat licht eens ' zegt een agent, Mike dooft het licht en dan zie ik pas de drie agenten ' ja een meisje ' zegt de agent en kijkt me met een rustige blik aan ' het is oké hm we komen je helpen hm ' zegt de agent en pakt heel rustig de ketting rond mijn handen vast, ik kijk hem angstig aan ' ik doe je geen pijn hm, ik ga je los maken mag dat? ' vraagt de agent rustig, ik schud mijn hoofd en de agent laat de ketting weer los, ik kijk hen trillend en angstig aan ' het is oké hm je bent veilig hm ' zegt de agent en pakt de briefjes en geeft die aan een van zijn collega,s, die ze opbergt, er komt een vrouwelijke agent naast de agent zitten ' ze is doodsbang ' zegt de agent ' vindt ik ook niet gek als je hier in een schuur opgesloten zit en wie weet niet allemaal met je gebeurt is ' zegt de agente en de agent knikt ' ze laat zich niet los maken ' zegt de agent ' hm laat mij het eens proberen ' zegt de agente en de agent staat op en loopt naar zijn derde collega, de agente schuift op en gaat zo zitten dat ik haar aan kan kijken ' hey het komt goed hm, ik ben Mandy hm, ik ben van de politie hm en ik kom je helpen, maar eerst moeten we je los maken hm ' zegt Mandy op een rustige en lieve toon, ik kijk haar angstig en wantrouwend aan ' hey het is oké, je hoeft niet meer bang te zijn hm, ik doe je geen pijn hm en zij ook niet hm ' zegt Mandy en bekijkt de ketting en mijn polsen ' wie heeft jou zo,n pijn gedaan hm?, vreselijk ' zegt Mandy en ik kijk naar mijn polsen, die helemaal onder het opgedroogde bloed zitten ' niet fijn he lieverd ' zegt Mandy en ik schud mijn hoofd ' nee dat is ook echt niet fijn hm, mag ik ze los maken hm?, heel rustig hm ' zegt Mandy, ik kijk haar weer angstig aan ' ik doe het heel rustig hm ' zegt Mandy en haalt de ketting eerst los van de muur en legt het losse stuk rustig op de grond ' kijk maar naar mij hm ' zegt Mandy, ik tril en kijk haar angstig aan ' rustig maar ik doe je geen pijn hm ' zegt Mandy en maakt heel rustig en langzaam de ketting rond mijn handen los. Als ze klaar is vlucht ik moeizaam terug naar de muur en druk me er bang tegen, Mandy en haar collega,s kijken medelijdend naar me ' het is oké hm, ik doe je geen pijn hm je hoeft niet bang te zijn hm ' zegt Mandy, ik kijk naar hen ' je bent echt bang he lieverd ' zegt Mandy ' echt vreselijk ' zegt Bart de agent die het eerste probeerde om me los te maken ' ja afschuwelijk ' zegt Mandy en probeert dichterbij me te komen, maar ik kruip dichter tegen de muur aan ' oké het is goed, ik kom niet bij je, het is oké ' zegt Mandy, ik kijk naar hen en dan voel ik dat ding weer, het valt uit en verlaat mijn vagina, ik kijk erna ' oh god ' zegt Mandy en pakt het ding met een plastic handschoentje op en bekijkt het ' oh meisje toch ' zegt Mandy en doet het ding in een zakje en een agent maakt het zakje dicht ' dat moet vast heel veel pijn gedaan hebben hm ' zegt Mandy en kijkt naar me, ik kijk terug angstig en in enorm veel pijn nu ' het is klaar hm, het is over lieverd je bent veilig hm, je hoeft niet meer te lijden hm ' zegt Mandy en komt bij me zitten, wat me angst geeft en ik kruip weg moeizaam en val ook niet veel later om en blijf liggen ' ze kan niet meer ' zegt Mandy en pakt een zachte jas en legt die over me heen en haalt het zakdoekje weg voor mijn mond en doet die ook in een zakje en knielt voor me neer en gaat bij me zitten, ik kijk benauwd om me heen en wil weer weg kruipen maar het gaat gewoon niet meer ' het is oké blijf maar liggen lieverd hm ' zegt Mandy ' ik blijf hier bij je hm, je bent niet alleen ' vervolgd Mandy, ik kijk haar aan en zucht ' hey Mandy moet je dit zien hier allemaal, die gasten zijn gestoord ' zegt Bart en Mandy staat op en loopt naar Bart en kijkt naar het wandrek ' ongelofelijk wat een wapens ' zegt Mandy en Bart pakt de stok met spijkers van het wandrek af en bekijkt die ' bloed zie je, hier moeten ze haar mee geslagen hebben of zo ' zegt Bart ' afschuwelijk ' zegt Mandy en kijkt naar me en dan naar het wandrek ' ze hebben dat kind gewoon gebroken ' zegt Bart ' vreselijk ' zegt Mandy en loopt weer naar mij toe ' hey lieverd vanaf nu komt alles goed hm, vanaf nu hoef je niet meer bang te zijn en hoef je ook niet meer te lijden hm ' zegt Mandy en pakt voorzichtig mijn hand vast ' ik denk Mandy dat ze dit niet in een keer gedaan hebben, maar verdeelt hebben in een paar stappen ' zegt Bart ' hoe bedoel je nu Bart?, haar gebroken of dit helemaal opgezet? ' vraagt Mandy ' haar gebroken, de eerste stap was bij haar thuis binnen stormen op goed geluk dat iedereen er was, daarvoor hebben ze natuurlijk in de dagen voor haar ontvoering gepost, gewacht op het juiste moment, de tweede stap was natuurlijk haar ook daadwerkelijk ontvoeren en drugs in haar lichaam spuiten, haar helemaal high voeren en laten gaan, de derde stap was haar moeder natuurlijk, haar moesten ze ook lastig vallen natuurlijk, nou stap vier was haar opnieuw ontvoeren, weer drugs voeren en weer laten gaan alleen nu moest ze blijkbaar dood want ze lieten haar achter in een bos, ze hadden er niet op gerekend dat ze het zou overleven, er moest een nieuwe stap komen een duidelijke stap die er nu wel voor moest zorgen dat ze stierf, ze waren nooit van plan om nog terug te komen nu dat geloof ik nooit ' zegt Bart ' denk je ' zegt Mandy ' ja zeker weten, moet je der zien Mandy, als je der nu een flinke rake klap geeft is ze dood ' zegt Bart, Mandy kijkt naar mij en zucht ' ze is er slecht aan toe, je kunt nog weleens gelijk hebben over die stappen Bart ' zegt Mandy ' dat is het enige logische wat in me op kwam ' zegt Bart en hangt de stok terug en kijkt nu ook naar mij ' we moeten haar hier weg krijgen als ze toch nog van plan zijn hier terug te komen is ze niet meer veilig ' zegt Bart ' ja klopt ' zegt Mandy en kijkt naar me ' hoe krijgen we haar hier weg? ' vraagt Mandy ' tillen ' zegt Bart ' tillen? ' zegt Mandy en fronst ' ja ze kan niet lopen neem ik aan, dus tillen is de enige optie ' zegt Bart ' oké ' zegt Mandy en gaat staan ' we gaan hier weg lieverd hm, wij samen ' zegt Mandy en tilt me heel rustig op, nu pas zie ik hoeveel agenten er daadwerkelijk zijn, en het ergste is nog het zijn allemaal mannen. Ik wordt ineens heel angstig en paniekerig ' het is oké, rustig maar dat zijn agenten lieverd ze doen je niets echt niet ik beloof het je ' zegt Mandy en ik kijk angstig en paniekerig naar de agenten, die allemaal met een rustige en kalme blik terug kijken, ik wordt er in tegendeel alleen maar banger van en heb het gevoel dat ik wil vluchten ' sst het is oké hm, komt goed lieverd ' zegt Mandy en legt me op de achterbank van de auto en gaat naast me zitten en doet een deken over me heen en klikt haar eigen riem vast en doet de deur dicht ' sst het komt allemaal goed hm, we gaan nu naar een veilige plek hm ' zegt Mandy en pakt mijn hand rustig vast ' je bent zo bang he lieverd, wat een vreselijke mensen die jou dit aan gedaan hebben ' zegt Mandy en dan gaat de auto rijden, ik kijk om me heen en naar de deur en weer naar de voorste twee stoelen waarop een Bart zit ' je bent veilig lieverd, ga maar rustig liggen hm ' zegt Mandy en ik kijk naar haar ' het is goed hm, ik blijf bij je hm ' zegt Mandy, ik kalmeer een beetje en ga weer rustig liggen, maar blijf wel nog zoekend en onrustig om me heen kijken ' misschien wilt ze wat kleren Mandy ' zegt Bart en Mandy knikt en pakt wat kleren ' hier wil je wat kleren lieverd ' zegt Mandy en ik kijk naar de kleren en knik, Mandy geeft me de kleren en ik trek de kleren moeizaam aan.