Out of the dark ( gestopt per 12-09-2020 )

Hoofdstuk 33

Ziggy p.o.v
Nog voor ik helemaal weg zak zie ik mensen op me af rennen en bij me neer knielen ' blijf erbij kom op ' zegt een man, maar ik hoor het maar heel vaag en ik kan er geen zinnen van maken ' zuurstof nu snel ' zegt de man en een andere man komt aan rennen met een zuurstof masker en de man bedekt ermee mijn mond en neus en legt me op mijn rug ' kom op meis kom op, blijf bij me ' zegt de man en bekijkt mijn ademhaling die steeds meer af neemt ' ze ademt amper nog zelf Mark ' zegt een andere man ' ik zie het Paul ' zegt Mark en haalt het zuurstof masker uit mijn gezicht en maakt een paar knoopjes bij mijn nek los ' je moet weer zelf gaan ademen meis kom op ' zegt Mark en begint met reanimeren en mond op mond beademing ' 1 2 3 ' zegt Mark en geeft me weer mond op mond beademing ' kom op nou meis ' zegt Paul en ondersteunt mijn hoofd ' 1 2 3 ' zegt Mark en drukt weer drie keer op mijn borst ' kom op meis kom op, ga ademen kom op nou ' zegt Mark en geeft me weer mond op mond beademing ' en? ' vraagt een vrouw ' er moet een wonder gebeuren nu wilt ze dit gaan overleven Wendy ' zegt Mark ' oh god, arme schat ' zegt Wendy en knielt rechts van me neer en pakt mijn hand en voelt aan mijn pols voor een hartslag ' ze is er nog maar ze is heel zwak ' zegt Wendy ' oh lieve god, ze mag nu niet opgeven, kom op je kunt dit meis ' zegt Mark en blijft me reanimeren en mond op mond beademing geven. Na een kwartier adem ik iets meer zelf ' ja ja goed zo, ooh goed zo meis goed zo ' zegt Mark en veegt een traan weg' ze komt terug ' zegt Wendy ' we gaan je redden meis, ik beloof het je ' zegt Mark en blijft me reanimeren en mond op mond beademing geven ' en? ' vraagt weer een man ' ze is heel zwak Nick, maar ze vecht ' zegt Mark ' ongelofelijk ' zegt Nick en kijkt naar me ' het is echt een wonder als ze dit overleeft ' zegt Wendy en blijft mijn hartslag in de gaten houden ' 123 ' zegt Mark en geeft me weer mond op mond beademing ' kom op help me meis ' zegt Mark en drukt drie keer op mijn borst, het eerste zuchtje ontsnapt uit mijn mond ' Mark je hebt haar bijna ' zegt Wendy ' ongelofelijk wat een vechter ' zegt Mark en veegt weer een traan weg ' nog even meis je kunt dit, je bent er bijna kom op ' zegt Mark en blijft doorgaan met reanimeren en mond op mond beademing geven ' lieverd hm ' zegt Wendy en blijft mijn hartslag controleren ' bijna meis bijna ' zegt Mark en doet alles nog drie keer en tilt me dan op, Paul pakt de briefjes en stopt die in een zakje, Mark legt me snel op de brancard en gaat bij me zitten met Wendy, die meteen een zuurstof masker over mijn neus en mond doet en aansluit, Paul doet de deuren snel dicht, stapt in, zet de sirene aan en rijdt zo snel hij kan naar het ziekenhuis ' hoe zit het met haar hartslag Wendy? ' vraagt Mark ' zwak maar ze is er nog ' zegt Wendy ' niet opgeven meis, blijf nog even vechten hm kom op ' zegt Mark en opent voorzichtig een van mijn ogen ' oh meisje toch, wat hebben ze je toch aangedaan hm, kijk haar ogen Wendy ' zegt Mark en Wendy kijkt naar mijn oog en slaat een hand geschrokken voor haar mond ' oh lieverd het spijt me echt, oh vreselijk dit ' zegt Wendy en haar ogen staan vol water ' ooh ' zegt Wendy en snikt en er rollen tranen over haar wangen ' ze redt het wel Wendy, ze is aan het vechten ' zegt Mark ' ik vindt dit zo erg, ze is nog zo jong en moet je der nu zien, vechtend voor haar leven, in de onzekerheid of ze het überhaupt nog wel gaat redden ' zegt Wendy snikkend ' het komt wel goed, ik beloof het Wendy, ze redt dit wel ' zegt Mark en kijkt naar me ' ze ademt zwaar Mark, ze heeft duidelijk moeite om zelf te blijven ademen, voor een operatie is ze te zwak ' zegt Wendy snikkend ' we helpen der Wendy, we helpen der gewoon samen met ademen, ze hoeft het niet alleen te doen nu ' zegt Mark en pakt voorzichtig mijn hand ' we vechten gewoon met der mee ' zegt Mark, ik adem heel langzaam en hou mijn ogen gesloten ' je kunt dit meis, ik weet het gewoon zeker en wij gaan je helpen ' zegt Mark en geeft me een kusje, ik zucht en blijf rustig ademen ' we zijn er! ' roept Paul en meteen gooit Wendy de deuren open en Mark en Paul dragen de brancard de ambulance uit en rijden die snel naar binnen en naar de hartbewaking, daar leggen ze me meteen over op een bed en sluiten een paar slangetjes aan op mijn lichaam en verbinden mijn wonden met spoedverband en Wendy controleert meteen weer mijn hartslag ' stabiel ' zegt Wendy ' wat nu? ' vraagt Paul ' ik ga haar ouders bellen ' zegt Mark en loopt de hartbewaking uit en pakt zijn mobiel en toets het nummer in van mijn vader en belt en komt even later terug ' ze komen meteen ' zegt Mark en Wendy en Paul knikken ' wat heb je tegen ze gezegd? ' vraagt Paul ' dat we hun dochter hebben gevonden, dat ze in kritieke toestand verkeerd en dat ze nu op de hartbewaking ligt, dat ze niet kan praten omdat het haar teveel energie kost en dat ze ook amper haar ogen kan openen, ze zijn nu onderweg ' zegt Mark en dan komen mijn ouders de hartbewaking binnen, Mark ontvangt ze en laat ze naar me toe gaan ' ze zal geen reactie terug geven omdat het haar teveel energie kost, we willen haar niet al teveel belasten door te praten ' zegt Mark en pap knikt en mam gaat bij me zitten op de stoel en pakt mijn hand en kust die huilend ' oh lieverd hm, het komt wel goed hm ' huilt mam, ik adem en zucht rustig ' ze heeft het heel zwaar nu ' zegt Mark en Wendy kijkt naar mijn hartslag ' haalt ze het? ' vraagt pap ' ze moet blijven vechten, als ze nu opgeeft sterft ze ' zegt Mark ' oh my god ' zegt pap en kust mijn voorhoofd zachtjes ' we zijn er lieverd, papa en mama zijn bij je hm ' zegt pap, mam kan alleen maar huilen nu ' ik laat uw even alleen met haar, roep maar als er iets is ' zegt Mark en pap knikt en Mark en de andere verdwijnen. Ik adem nog altijd heel rustig en langzaam ' niet opgeven Ziggy niet opgeven, wij vechten met je mee ' zegt pap en geeft me een kus op mijn voorhoofd, mam houdt nog altijd huilend mijn hand vast ' we zijn bij je Ziggy lieverd ' huilt mam en kust mijn hand en houdt die tegen haar wang.