Out of the dark ( gestopt per 12-09-2020 )

Hoofdstuk 43

Ziggy p.o.v
Een hele lange tijd later komen we aan in Parijs een plaats in Frankrijk. Marcel stopt bij een huis en laat me zelf uit stappen en laat me hem het huis in volgen, zodra we binnen zijn doet hij meteen de deur dicht en op een van de slotjes ' daar ligt de kaart, kijk er maar eens naar ' zegt Marcel en ik loop naar de kaart en bekijk die ' er staan allemaal kruisjes op ' zeg ik en kijk Marcel aan ' klopt, die kruisjes geven aan waar Vince mogelijk kan wonen ' zegt Marcel en snuift en loopt naar de keuken en komt terug met een kop koffie en roert er in ' ik dacht we rijden even naar Frankrijk, wachten daar een paar dagen in een mega luxe huis tot het in Nederland wat rustiger wordt rondom jou ontvoering van een aantal maanden geleden en gaan dan terug om Vince terug te pakken ' zegt Marcel, ik kijk hem stomverbaasd aan ' we blijven hier ' zeg ik ' ja vindt je het wat? ' vraagt Marcel ' zo,n paar duizend kilometers van huis af ' zeg ik ' schat wat is het probleem? ' vraagt Marcel ' ik weet niet wat jij denkt, maar ik denk dat mijn ouders zoiets hebben van dat hun dochter wéér opnieuw ontvoerd is ' zeg ik ' ik heb je niet ontvoerd ' zegt Marcel ' nee weet ik, maar voor mijn ouders komt het wel zo over ' zeg ik en kijk hem aan, Marcel snuift en kijkt me aan ' ja klopt, maar als we nu terug gaan pakken ze me op ' zegt Marcel ' waarvoor?, je bent net vrij ' zeg ik en kijk hem fronsend aan ' voor de ontvoering van jou, want ik heb je nu weer meegenomen precies een week na mijn vrijlating ' zegt Marcel en snuift ' ik snap er helemaal niets meer van ' zeg ik, Marcel zet zijn koffie neer en denkt na ' kom mee, ik moet je wat laten zien ' zegt Marcel en we lopen Parijs in, richting Eiffeltoren en gaan er midden in staan ' kijk naar boven ' zegt Marcel en ik kijk naar boven, maar zie niets ' wat moet ik zien? ' vraag ik, Marcel pakt mijn hoofd met twee handen vast en draait me richting het oosten ' kijk in een rechte lijn naar die fontein daar ' zegt Marcel en ik kijk naar de fontein ' wat zie je? ' vraagt Marcel ' een fontein ' zeg ik ' kijk beter ' zegt Marcel en ik slik en kijk nog eens ' ik weet het niet ' zeg ik en Marcel draait me naar zich toe ' kom mee ' zegt Marcel en neemt me mee terug naar het huis en laat me naar binnen gaan en doet de deur weer dicht en het slotje erop en wrijft over zijn gezicht en kijkt naar mij ' schat ' zegt Marcel en ik kijk op naar hem ' ja ' zeg ik, Marcel grijnst ' weet je, ik ken je al een tijdje van de ontvoering en zo maar ik weet niet hoe je heet ' zegt Marcel ' oh waarom vraag je dat dan niet ' zeg ik, Marcel grijnst ' ik zag je pas laat, ze brachten je pas later naar me toe en toen trapte je me terwijl ik je probeerde iets uit te leggen ' zegt Marcel en snuift ' wow wow wow wat?! ' zeg ik verbaasd ' oh zei ik dat allemaal hardop, oh damn ' zegt Marcel en wrijft met zijn hand door zijn haar ' waar heb je het nu over? ' vraag ik verbaasd ' oh weet je dat niet meer, oh god ' zegt Marcel, ik kijk hem niet begrijpend aan ' ze hebben je echt teveel van dat spul gegeven ' zegt Marcel ' nee ik weet het niet meer ' zeg ik ' ik denk dat ze je toen ongeveer 3 spuiten in je lijf hebben gespoten en toen bij mij gebracht, je kon nog maar amper staan en je had geluk dat twee mannen je vast hielden anders was je echt om gevallen ' zegt Marcel, ik kijk hem aan ' weet je ook niet meer dat ik zo raar praatte? ' vraagt Marcel ' ja dat kan ik me nog vaag herinneren ' zeg ik ' hm, ik probeerde daarmee die mannen gek te maken, weet je nog dat ik zo dicht bij je kwam? ' zegt Marcel, ik knik ' denk het ' zeg ik ' ik wou je wat zeggen maar omdat ik toen pas je ogen zag, leek het me geen goed idee om het je te vertellen met die mannen naast je, daarom lag ik je op bed, zodat je jezelf niet kon verwonden ' zegt Marcel en snuift en gaat op de tafel zitten, ik kijk hem slikkend aan ' sorry dat ik je trapte ik wist nie... ' zeg ik, maar Marcel kapt me halverwege de zin af ' het is oké, ik begrijp het wel ' zegt Marcel en knipoogt en ik glimlach ' toch, ik had je niet moeten trappen ' zeg ik ' meis je was jezelf niet, geloof me dan doe je rare dingen ' zegt Marcel en kijkt me aan ' en ik had niet moeten schreeuwen op je ' zegt Marcel ' geeft niet, ik dacht dat je me wou verkrachten ' zeg ik ' oh nee, daar doe ik niet aan, afschuwelijk ' zegt Marcel, ik glimlach ' zo leek het ' zeg ik, Marcel grijnst en drinkt het laatste beetje koffie op en ruimt zijn kopje op ' trouwens je speelde goed toneel daar in de stad ' zegt Marcel en snuift ' vond je? ' vraag ik ' ja best wel ' zegt Marcel, ik glimlach en Marcel grijnst maar dan wordt hij weer serieus ' luister schat ' zegt Marcel en ik kijk hem aan ' ik moet morgen iets ophalen bij iemand hier in Frankrijk ' zegt Marcel en zoekt naar woorden ' wat moet je ophalen?, en kan ik niet mee? ' vraag ik ' NEE nee dat gaat niet ' zegt Marcel en ik slik ' waarom niet? ' vraag ik ' omdat... ' zegt Marcel en denkt weer na ' ....omdat dat gewoon niet gaat en het is gevaarlijk ' zegt Marcel, ik kijk hem aan ' moet ik dan hier blijven? ' vraag ik, Marcel kijkt me aan ' ja, máár je mag echt voor níemánd de deur open maken ' zegt Marcel met de nadruk op niemand, ik knik snel maar Marcel pakt mijn wangen vast ' je moet me dat beloven want als je dat niet belooft kan ik je hier niet meer alleen laten ' zegt Marcel en zijn blik in zijn ogen is ineens veranderd in koud en harteloos, ik slik ' belooft ' zeg ik en Marcel ontspant weer en laat mijn wangen los en snuift en doet de gordijnen dicht ' het is al laat, we kunnen beter gaan slapen nu ' zegt Marcel en checkt of alles op slot zit en loopt dan naar de trap ' kom je ' zegt Marcel en ik knik en volg hem stil de trap op, Marcel leidt me zijn slaapkamer in en pakt wat ondergoed en een lang shirt wat bij mij als een nachthemd valt ' sorry nooit een meisje in huis gehad, vandaar dat ik niet echt iets voor je heb ' zegt Marcel ' geeft niet, ik kan hier ook in slapen ' zeg ik ' poe gelukkig ' zegt Marcel en ik glimlach ' moet je nog douchen of zo?, ik douche me morgen vroeg ' zegt Marcel ' nee dank je ' zeg ik ' oké je kunt daar slapen of bij mij in bed maar dat zal je wel niet willen denk ik he ' zegt Marcel ' nee ' zeg ik ' oké, nou welterusten ' zegt Marcel en gaat in zijn bed, ik volg zijn voorbeeld en ga ook liggen ' welterusten meis ' zegt Marcel ' welterusten ' zeg ik en dan vallen we in slaap.