Kaldırım Serçesi

21. Bölüm

Hastaneden çıkıp eve geçtiğimde ev boştu. Üzerimi değiştirip bir şeyler atıştırdıktan sonra annemleri aradım.

"Anne. Neredesin sen?"

"Hatice Teyzenlerdeyiz."

"Hmm. Tamam. Ben eve geldim. Haberin olsun."

"Tamam tamam." dedikten bir kaç saniye sonra "E buraya gelsene. Ediz gelmiş." dediğinde telefonu kulağımdan uzaklaştırıp ekranına baktım. Sonra tekrar kulağıma yanaştırdım.

"Kim gelmiş dedin?"

"Ediz diyorum Ediz. Vazgeçmiş temelli kalmaktan. Gel sende. Çocuklar falan burada."

"Yok. Ben sonra görüşürüm onlarla. Şimdi hastaneden geldim. Yorgunum. Sonra konuşuruz."

Kendimi yatağa atıp tavanı seyretmeye başladım.

Yok İrem. Bu böyle olmayacak. Sen mesaj attın ama niye attın? Hiç bunu düşündün mü?

Olasılıkları düşün.

Olasılıklar ve tehlikeler kafamın içinde dolaşmaya başladığında tavanda yazılar belirmeye başladı.

1. Madde: Ediz İstanbul'dan geri dönmesini istemiştim. Yani mesaj atmıştım. Ve bu demek oluyor ki Ediz buraya seninle yeni bir ilişkiye başlamak için geldi.

Elimi kaldırıp tavanda bunun yanına tik attım.

2.Madde: Annemlerin hiçbir şeyden haberi yoktu ve bunu onlardan nasıl gizleyebileceğim hakkında en ufak fikre bile sahip değildim.

3. Madde: Abim geliyordu.

Gümbür gümbür geliyordu.

Bundan o kadar emindim ki yanına iki tane tik koydum.

Beytullah Sultan'ın külkedisi olacaktım ve canıma okuyacaktı. Ve bu Ediz ortaya çıkarsa o canına okunacak tek kişi ben olmayacaktım.

Hadi bakalım. Bindik bir alamete. Gidiyoz kıyamete.

. . .

Sabah evden çıkıp hastaneye gitmek için merdivenleri çıkıyordum ki gelen ıslık sesiyle duraksadım.

Sonra takmayıp yoluma devam ettim. Ancak ses yakınlaştı ve melodi daha da belli oldu.

'Seni Sana Sen'

Olduğum yerde çakılı kalıp bir korku filmindeymiş gibi sırt çantamın iplerini aşağıya çekip yavaşça arkamı döndüğümde Ediz karşımdaydı.

Yanındaki direğe yaslanmıştı ve pis pis gülümsüyordu.

Kaşlarını kaldırıp indirdikten sonra "Naber Kaldırım Serçesi?" dedi gülüşünü hiç bozmadan.

Neydin sen? Friends'de ki Joey falan mı?

Çok sahte bir şekilde gülüp "Aaa! Ediz. Sen burada mıydın? Hay Allah. Hiç fark edemedim." dediğim sırada Ediz yaslandığı yerden doğrulup yanıma doğru geldi.

Onun hareketlerini izleyerek "Dün annem geldiğini söyledi de yorgundum biraz." dediğimde Ediz "Hıhı." deyip sanki çok ciddi bir iş yaparmışçasına önüme düşen saçımı arkaya attı.

"Ben... Şey... Napıyorsun sen?"

"Küpen saçına takılmış. Onu düzelttim."