Bir YapBar Hikayesi💗

Barış'ın pilanı...

Amazon kız'ım gitmişdi ve Ayla evine gitmemekde ısrarlıydı. Dedim:
-Ayla, sen yoruldun, hadi git.
- Bir kahveni içib öyle giderim.- gülümsedi.

Kızım, bi git başımdan ya.

- İnşAllah gelicek sefere, çok işim var daha.
- Tamam, bu seferlik gidiyorum.- gitdi ve kapının yanında dayanıb gülümseyerek bana çevrildi.- iyi ki, geldin Barış'cım.

Çatdık ya...

Yaprak'a neden öyle söyledim?

Aslında ben tam da böyle olmasını istemişdim. Önce onların evinin yanında bir ev alıcakdım, sonra Yaprak'la karşılaşıb yüzleşicekdim ve bir süre arkadaş kalıcakdık. Yani beni sevdiğini itiraf etdiğinde yine birlikte olucakdık ama bu söylediklerimi sindirmesi ve beni anlaması lazımdı.

Biraz onunla uğraşmak hoşuma gide bilirdi yani onu kızdırmağı özlemişdim :)

Akşam evi tamamile topladım ama evde ışık ve gaz yoktu. Yarın hepsi hall olunurdu ama şimdi n'apıcakdım? Evde hem erzak da yoktu yani yemek hazırlayamazdım. Ben de pizza sipariş etmeye karar verdim. Aniden kapı çalındı. Gitdim ve açdım. Kapının önünde yüzüne ışık tutduğum Zeyneb hanım duruyordu. Dedi:
- Oğlum, çek şu ışığı.
- Aff edersiniz.- dedim ve ışığı başka tarafa çekdim.
Gülümsedi ve dedi:
- Barış'cım, senin burda kalmana gönlüm el vermez. Bu akşam bizimle kal. Hem sana kendi ellerimle dolma sardım.
- Beni çok mahçub ediyorsunuz. Gerçekten çok teşekkür ederim ama ben burda da kalırım.
- Oğlum, gel hadi. Sana yemek hazırladım. Hem kızlar da ister.

Yaprak istemezdi. Yani yalan söylemişdi ama ben de kırmayıb dedim "tamam, geliyorum, bir daha teşekkürler".
- Lafı mı olur evladım, hadi gel.

Eve gitdiğimizde sofra hazırdı. İlk gözlerim Yaprak'ı aradı ama orada değildi. Ayla sevinerek yanıma geldi ve dedi:
- Hoş geldin Barış.

Bu kız'la işimiz var anlaşılan. Beni sevmese bâri.

Kanapede oturdum ve Yaprak keşke gelse diye düşündüm. Zayneb hanım galiba kalbimi okudu. Yaprak diye seslendi. Yaprak'dan ses yok. Bir daha seslendi. E yine yok.

Yanıma gele gele dedi:
- Ah şu kız yokmu ya. Hep uyur.

Yaprak sen de uyumaya zaman mı buldun ya? Yıllar sonra gelmişim uyuyorsun resmen. Tamam, bir yıl oldu ama olsun, benim için bir asır bu...

Lavabonun yukarıda olduğunu biliyordum ve oraya gitmek için bir fırsat bulmuşdum. Dedim:
- Pardon, lavabo nerede acaba?
- Yukarıda evladım. Git elini yüzünü yıka.- annem gibi cevab verdi Zeyneb hanım. Çok sevilmişdim galiba.

Yukarı çıkarken Zeyneb hanım yine kalbimi okudu ve arkamdan "Yaprakı da uyandır evladım" dedi. Gülümsedim ve "tamam" diye cevab verdim.

****
Odamda uyuyordum ve aşağıdan sesler gelmeye başladı. Ama tam duyamıyordum. Biri bizim eve mi gelmişdi? Sonra "tamam" diye bir ses duydum.

Ulan bu Barış'ın sesiydi...

Tam algılayamadığım için kendimi onu 7/24 düşünen biri gibi hiss etdim.

Hayır! Ben onu bunu bilmem, sevmiyorum Barış'ı o kadar.

Tamam Yaprak, büyük büyük laflar etme.