Bir YapBar Hikayesi💗

YÜZLEŞME ZAMANI...(3)

Sabah olduğunda halam'ın penceremi çekip güneşin yüzüme düşmesiyle uyandım. Homurdanarak diğer tarafıma çevrildim ve "kapatın ışığı!" dedim. Halam dedi:
- Kızım, seslenmekden boğazım kurudu, gece saat kaçda uyudun bakalım sen? Universiteye gecikiceksin, hadi kalk.
- Off ya. - dedim ayağa kalkarak.- bıktım şu universiteden.
- Daha bir kaç ay oldu, bu kadar çabuk bıkılmaz.
- Demek ki, bıkılıyormuş hala.
- Hadi,hadi, kalk.- dedi ve odadan çıkdı. Kalkdım ve banyoya gitdim. Elimi yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve hazırlandım. Aşağı indiğimde Ayla yokdu. Dedim:
- Hala, Ayla nerede?
- Kendisini kötü hiss etdiğini söyledi ve bu gün gitmeyecek.
Hiç bir şey demedim ve neden böyle yapdığını anlamışdım. Yemek yedim ve evden çıkdım. Barış bana mesaj atmışdı ama daha yeni görüyordum. Aylanın ağlayarak gitdiğini yazmışdı. Kendimi kötü hiss etdim ama bunu kabullenmeliydi. Barış da evlerinden çıkdı ve kapıyı kilitledi. Beraber bindik ve universiteye gitdik. Arabada ikimiz de sakindik ama sonra dayanamayıp dedim:
- Barış, dün n'oldu?
Önce sustu ve sonra dedi:
- Ayla gerçekleri öğrendi. Ona seni sevdiğimi söğledim ve ağlayarak gitdi.
- Onun için çok üzüldüm.
- Yaprak, ben de üzüldüm, evet. Onun bize yaptıklarını görmüyor muydun? Resmen bizimle oynuyorlardı. Atakanla sevgiliydi hani, n'oldu?!
- O da yalanmış.
- Fark etdim. Bak, bir-birimizi sevdiğimizi kabullenicek o da.
- Evet.- dedim ve sustum.
Universiteye vardığımızda bu sefer Barış uzakta dayandırmadı arabayı kimse görmesin diye. Bu sefer tam universitenin yanında dayandırdı ve bana göz kırpdı. Arabadan indik. Her kes o an bize bakıyordu. Bahçedeki her kes hem de. Çünki universitenin en yakışıklı, zengin ve tüm kızların peşinden koşduğu insan Barışdı ve onu sevgilisiyle görenler şok olmuşlardı. Elini omzuma atdı ve öyle yürüdük. Her kes bize şok olmuş bir şekilde bakıyordu. Atakan aniden dışarı çıkdı ve bizi birlikde gördüğünde bize şaşırmış bir şekilde bakdı. Yanımıza geldi ve sinirle dedi:
- Yaprak? Bununla ne işin var senin?!
Barış aniden araya girdi "Hey, sana n'oluyor?" diye.
- Seninle konuşmuyorum. Ben Yaprak'a sordum.
- Çünki sevgilim o, Atakan.- dedim aniden.
Bana dolu gözlerle bakdığında gözlerimi kaçırdım.
- H-hayır, olamaz!- dedi. Sinirden damarları görünüyordu.
- Özür di- derken Barış sözümü kesib "oldu bile, artık kabullenin" dedi. Sonra bana "ne özür diliyorsun??" bakışı atdı.
Atakan bana bakdı ve sinirle oradan gitdi. Etrafımızdaki insanlar bize bakıyorlardı ve Barış dedi:
- Önünüze dönsenize ya, ne bakıyorsunuz?!
Hepsi işlerine döndüler. Ona bakarak dedim:
- Çok üzüldüler ya.
- Hadi ama Yaprak, kabullensinler.- dedi ve beraber siniflarımıza gitdik.

*******
Ayla'dan:

Universiteye gidicek halde değildim. Anneme yalan söyledim ve odama kapanıp ağladım. Kendimi berbat hiss ediyordum. Yaprak'ın Barış'la arama girdiğini düşünüyordum ve ağlıyordum. Sonra uyumuşum.

Telefon sesine uyandım. Atakan arıyordu. İlkinde kapadım, ikincide de kapadım ama ısrar ediyordu ve üçüncüde açdım ve "ne var?!" dedim. Ağlayarak dedi:
- Sevgiliymişler.
Atakanın ilk defa bir kız için ağladığını duydum, hatta ilk defa ağladığını duydum. O kadar acizdik ki...
Dedim:
- Evet, sevgili oldular.- ağlıyarak konuşuyordum.- haber vermek için geçikdin.
- Ben ondan vaz geçmem!- sinirle dedi.
- Ne yapıcaksın peki?! Sevgili olmuşlar.
- Bir şeyler yapıcağım işde.
- Biz kayb etdik Atakan. İkimiz de kaybetdik.
- O manzarayı görmek nasıl zordu benim için biliyor musun?! Barış elini Yaprak'ın omzuna atmışdı ve tüm universiteye sevgili olduklarını gösteriyorlardı.
Sustum. Dayanamadım ve telefonu kapatdım. Kafamı yastık'a gömdüm ve bağırdım.

Yaprak, ölmeni o kadar çok isterdim ki...

******
Derslerden sonra Barışla birlikde kafeye gitdik ve kahve ısmarladık. Dedim:
- Bu gün annemle konuşacağım.
- Bak, o senin annen ve senin iyiliğini istedi. Bunu düşün ve kalbini kırma.
- Ama o benimkini kırdı.
- Bilmeden ve istemeden kırdı. Hepsi babaannemin suçu ve arkamdan böyle bir iş çevirdiği için onu asla aff etmiyeceğim!