Bir YapBar Hikayesi💗

YapBar-gerçek aşk❤

Üzerinden bir hafta geçdi. Barışla yakındık hatta öncekinden daha çok. Ali Londraya gitmişdi ve benim yüzümden olduğu için her zaman kendimi suçluyorum. Neden beni sevdiki ya? Ama bu kalp. Ben de onu seve bilirdim ama üzgünüm onun için çünki Barış araya girdi ama pişman değilim. İyiki araya girdi...
Barış beni evden aldı ve birlikte kafeye gitdik. Oturduk ve yemek sipariş etdik. Birden sanki ne zamandır söylemek istercesine dedi:
- Yaprak, biz neyiz?
Önce bön bön baktım ona sonra cevap bekliyen bakışları karşısında dedim:
- N-Nasıl yani?
- Yanisi şuki, biz her zaman beraberiz, ben seni seviyorum sen de beni. Sevgili gibiyiz ama deyilizde. Senin konuşmak istemediyini biliyorum ama ben artık biz olalım istiyorum.- elini masaya koytuğum elimin üzerine koydu ve tutdu.
- Barış, ben seni seviyorumda ama ben anlamam ya bu işlerden.
- Ömrümüzün sonuna kadar böyle mi olucaz yani?
- Peki söyle o zaman, nasıl sevgili olunur?
- Bilmem, mesela sana aşkım demek, başka hitablarda bulunmak, elinden tutmak isterim. Adımızı koyalım istiyorum.
Gülümsedim ve diğer elimle elimden tutan elinin üzerine koydum elimi. (Cümleye bak ya😂). Dedim:
- Ben seninle her şeye varım Barış. Biz sevgili olunca biz olmuyoruz, kalbimiz bir olursa biz oluruz, aşkım deyince değil, bir birimizin ismini diyince nasıl hiss etmemizdir, bir birimizle cicim bicim konuşmakla değil bir birimizi tanırsak sevgili oluruz.
Bana hayranlıkla baktı ve dedi:
- Sen aşktan anlamadığına eminmisin?
Güldüm ve dedim:
- Sayende biliyorum.
Yakınlaştı ve dedi:
- Seni asla bırakmicam Amazon kızı.
O anda kafede Cihan Murtezaoglu'nun bir beyaz orkide şarkısı çaldı. Önce bana bakıp gülümsedi ve sonra ayağa kalktı. Yanıma geldi ve elini uzatdı. Dedi:
- Bu dansı bana lütf edermisin Amazonum?- Gülümsedim ve elini tutdum. ( bu sahneleri yavaş çekim olarak düşünüyoruz😅)
Sahnenin ortasına geldik ve yavaşca belime sarıldı. Ben de elimi uzatmadan sadece sarıldım. Kafamı göğsüne koydum. Neden bilmiyorum ama bizden başka kimse kalkmadı. Her kes bizi izlemeye başladı. Ben gözlerimi kapatdım önce. Sonra fısıldadım "Seni seviyorum Barış". Qaliba duydu ve kıkırdadı ve sonra dedi:
- Ben seni daha çok seviyorum Yaprak.
Sonra yüzüne baktım ve gülümsedim. Sonra kafamı yine göğsüne koydum ve dans etdik...❤ o kadar güzel şarkıydıki sanki sözleri benim için yazılmışdı:

Aldın beni, nefesimi,
Yersiz mülksüz sahib gibi,
Aslı sende, sureti yoook,
Yamacına indir beni.❤❤

Dakikalarca dans etdikden sonra şarkının bitmesiyle dayandık. Sonra yerimize geçdik. Barışla bir güzel gün daha.

Tabi çeteyi ihmal etmiyorum. Alinin gidişiyle halen toparlanamayan bir çete de vardı tabi. Her gün yanlarındaydımki yokluk çekmesinler. Ama beni gördüklerinde benim Aliye "bunlar neymiş, şunlar neymiş" Demelerimi hatırlayıp hatırlayıp duruyorlar. Ali bir ay dese de daha çok kalıcakdı biliyorduk hepimiz. Ve en kötüsüde Ali benim yüzümden gitmişdi. Beni Barışla görmek ona acı veriyordu ona ve onun için gitmişdi. Onu özlüyordum ama Barış yanımda oluyordu ve özlemimi hiss etmememi sağlıyordu.

Barış beni her gün bir yere götürüyordu. Bir gece bara gitdik mesela...
Barış beni aradı ve dışarı çık dedi. Ben de çıktım ve " Seni gezintiye götürücem" Dedi. Ben güldüm ve dedim:
- Ne gezintisi be? Parka diyosan iki adımlık yer ora gidelim.
- Zaten hep ordayız Yaprak! Şimdi deyişiklik yapıcaz ve..
- Ve?-şaşırarak baktım.
- Bara gidicez.
- Sen malmısın lan, insanlar sevgilisini dışarı bile koymaz, sen bara gidelim diyorsun.
- Ben yanındayken bir şey olmaz asla. Hem öyle kötü barlara gitmicez. Klasik barlara gidicez.
- Yani içkisize.
- Evet.
- Tamam, ben anakuşa heme- sözümü kesdi ve dedi:
- Ya annene ben dedim zaten.
- Sen benden önce annemden mi izin alıyorsun?
- Anneler önde gelir.- göz vurdu bana ve ben de dil çıkardım. Sonra elimden tutdu ve gitdik. Barda baya eylendik. Hayatımda hiç bu kadar eylenmemişdim. Bir sürü dans etdik ve güldük. Sonra karaoke yaptık. Süper bir yerdi. Saatlerce orda olduk ve ardından çetenin beni arayıp "Nerdesin?! Yine mi Barışlasın, hemen gel buraya" Demesiyle tadımız kaçtı ve biraz durup çıktık. Çetenin yanına gitdim ve sorduğumda " Biz burda senin Barış olmayınca eylendiyin insanlarmıyız" Deyip benimle kavga etdiler. Ben de kapıyı çarpıb gitmişdim. Ayrıntılara gerek yok. Üzerinden iki gün geçdikden sonra kapıma kapandılar ve özür dilediler ve ben de onları aff etdim. Günlerimiz güzel ve normal geçsede Alinin yokluğu her zaman bilinirdi. Mesela aramızda bir qamzeli yoktu...((:(:(:( ama o da gelicekdi biliyorduk... Asla bizi bırakmazdı o...

(Gelicek bölüm bomba şeyler olucak kaçırmayın derim😉)