Bir YapBar Hikayesi💗

KÖTÜ İKİLİNİN OYUNU.

Ayla'dan:

Sabah annemin sesine uyandım. Annem bahçede Barış'la konuşuyordu. Uykulu bir şekilde onlara bakdım ama Barış'ı gördükden sonra kendime geldim ve hızlı bir şekilde hazırlandım. Banyoda dişlerimi fırçaladım ve yüzüme makyaj çekdim. Kısa, mavi eteğimi ve üzerine beyaz T-shirt giydim ve altına da spor ayakkabıları giydim. Aynada o kadar güzel görünüyordumki. Kendime hayran oldum resmen.
Tabi hepsi Barış'ı etkilemek içindi. Aşağı indiğimde annem Yaprak'la konuşuyordu ve ne konuşduklarını dinledim.

Ne?? Barış'la yetimhaneyemi gidiceklerdi??

Bu annem beni delirtmeyemi çalışıyordu?!

Yaprak çıkdıkdan hemen sonra pencerenin yanına koşdum ve onları izledim. Konuşdular ve arabaya binip gitdiler. Annem içeri girdi ve ona sinirli bir şekilde dedim:
- Anne, sen nasıl yaparsın bunu ya?!
- N'oldu kızım, n'apmışım ben?
- Neden ikisini birlikde gönderdinki?! Ben de giderdim.
- Kızım, senin hiç bir şeyden haberin yok.
- Neden haberim yokmuş?
- Bizim Barış çok iyi bir insan ve erkeklere olan nifretimi yok etdi resmen. Bana yetimhaneye gideceğini ve Yaprak'ın da ona eşlik etmesini istedi, e ben de kırmadım onu.
- Sen ne diledinki?
- Dilek söylenmez.
- Of anne ya, tüm dünya bana karşı resmen ya.- dedim ve yukarı çıkdım.
Annem arkamdan “Kız, n'oldu yine?” dedi ama ona bakmadım bile.

Ah anne, ben kendimi Barış'a sevdirmeye çalışıyorum, sen de onları beraber gönderiyorsun.

Evet, biliyordum. Barış'ın Yaprak'a bakışlarını da, Yaprak'ın ona bakışlarını da, bir-birlerini sevdiklerini de göre biliyordum ama kalp işte. Barışı ona bırakamazdım... Asla bırakmazdım.

O an kalbim kıskançlıkla doldu ve sinirle Atakan'ı aradım. İkinci çalışda açdı ve telefonun diğer tarafından dedi:
- Alo, Ayla?
- Atakan, sen Yaprak'ı ne biçim seviyorsun ya?!
- N'oluyor kızım? Sana ne ne biçim sevdiğimden?
- Mesela şu an nerede biliyor musun?
- Evdedir her halde Ayla, neden bana soruyorsunki?
- İşte yanlış bildiğinden soruyorum. Yaprak evde falan değil, az önce Barışla çıkdı gitdi.
- Nee?! Nereye??!
- Yetimhaneye.
- Neden?
- Hayır yapıcaklarmış ama ikimiz de birlikde olmak istediklerini biliyoruz, değilmi?!
- Tamam Ayla, sus.- sinirden hızlı bir şekilde nefes almaya başladı.
- Bir pilanım var.
Önce durdu ve sonra dedi:
- Ne pilanı?
- Bak, sen Yaprak'ı istiyorsun ben de Barış'ı.
- Ee, n'olmuş?
- Ya bi dur. Bak, şimdi istediklerimizi elde etmek için birlik olmamız gerek. Bence Yaprak senden hoşlanıyordu bir ara. Barışın da benden hoşlandığını bilmek istiyorum.- onu yola getirmek için yalan söyledim.- bence birlikde bir şeyler yaparsak yani onların arasına girersek, onları bir-birlerinden uzaklaşdırmayı becerirsek bizi de göre bilirler. Mesela, Yaprak'ın sana karşı hisleri yeniden doğar ve Barış da onu seven birini görür.
Durdu ve bir kaç saniye düşündü.
- Ee, ne diyorsun?- dedim dayanamayıp
- Tamam, istediğimiz sonucu ala bilirsek bu pilan harika işler ama bir sorum var, nasıl ayıracağız onları?
- Bizi kıskanmalarını sağlayarak.
- Ne? O nasıl olucak?
- Senle ben tesadüfen yetimhaneye gitmiş ve onlarla karşılaşmışız gibi davranıcaz ve yalandan sevgili olduğumuzu deyicez.
- Sence inanırlarmı?
- Bir kaç gündür ikimiz de onlarla uğraşmıyoruz ve sanki bir-birimizden hoşlanmış da sonra sevgili olmuşuz gibi yapıcağız.
- Hmm, zor ama işe yaraya bilecek bir pilan.
- İnan bana bizi kıskandıklarında sadece bizimle uğraşıcaklar ve sonunda ikisi de bizden hoşlanıcaklar.
- Yaprak'ın benden hoşlandığını nereden biliyorsun? Hiş öyle görünmüyor da.
- Yani bir kaç ay önce senden konuşuyordu hep ve sana karşı hislerinin olduğunu düşünüyordum ve şimdi seni kıskandığında yeniden o hisler doğucak kesin.
- İnşAllah dediğin doğru çıkar yoksa bu yalanımız ortaya çıkarsa Yaprak beni kökünden çıkartır hayatından. En azından şimdi arkadaşca olsa da konuşuyoruz.
- İnan bana sonunda istediklerimize kavuşucağız. Şimdi sen arabana atla ve hemen bize gel, tamam?
- Tamam, geliyorum.- dedi ve telefonunu kapatdı. Aynaya bakdım ve gülümseyerek dedim:
- Bu işin sonunda beni seviceksin Barış Ozansoy, seni asla Yaprak'a kaptırmam.