Courting Hal (Belle Fille Series #1)

Kabanata 30

Kabanata 30

The days of May passed by in a blink of an eye. Nothing exciting happened in the past few weeks. Here I am now, sitting in my arm chair on the very last row, gaping through the window.

It's the first day of my senior high school here at Mary the Queen, wala pang gaanong ginagawa since introduction pa lang ng mga students and teachers. I am a Humanities and Social Sciences student, section Numbers. Napaka-boring! Wala pa ako ni isang nakaka-usap na matino dito. May kaniya-kaniya silang mundo!

Nag-focus nalang ako sa pagtingin sa labas lalo na at nakita ko si Hal! My Hal Thaddeus, gracing everyone with his glorious face and cold-stoney facade. Tinignan kong maigi ang kaniyang bawat pagkilos, the way he walks, talks and even the way his hands move when his trying to prove a point.

Diko maiwasang mainggit sa mga nakakausap niya, parati siyang nakangiti at palakaibigan pero sa akin? All he can do is give me a devious smile, tapos minsan daig pa niya ang pader na sobrang straight-faced at once in a blue moon pa kung magsalita. Minsan nga gusto ko na siyang dalhin sa isang psychiatrist to know if he's a bipolar.

Natigil ang tila stalker na pagmamasid ko ng dumating ang aming guro na siyang magiging adviser rin namin hanggang grade 12 na si Mr. Catacutan, na hindi naman dapat katakutan. Okay. Lame joke. I get it.

Isa-isa kaming nagpakilala sa harap at nagsabi ng expectations namin sa mga classmates, sa teacher at sa school. Pinalabas din kami pagkatapos para naman makapag-libot sa school at para makapag-recess din.

Napag-usapan naming magpipinsan at mga kaibigan nila na magkita-kita sa canteen para sabay-sabay na kumain. Medyo crowded doon kaya pahirapan humanap ng mauupuan. What shocked me is that nakaupo na sila sa isang pahabang table with everyone around gawking at them. Some are even trying to have a conversation at nagpapapicture pa. What's wrong with them? Are they that famous here at nagkakagulo ang mga girls? I must admit, lahat sila are good looking but I cannot believe that they are this popular.

"Clio! Here!" Tawag ni Kelly sakin at iminuwestra ang space sa pagitan niya at ni Kuya Ali. Dali-dali akong pumunta doon sa lugar nila. The eyes of the crowd never left us, I started to feel uncomfortable kaya nilabas ko nalang ang phone ko.

"Kamusta naman sa section mo, 'lil sis?" Kuya Rael asks, sipping his drink and offering it to me. I made a face at kumuha sa fries na nasa harapan ko.

"Wala pa akong nakakausap ni isa" malungkot kong saad at nagpatuloy sa pagkain.

Kuya Rael chuckled and patted my head, "It's alright Clio, first day palang naman."

"Oo nga, maybe tomorrow or the other day  you'll make friends na" Kelly chimed in.

I just forced a smile and continued eating.

The days went on, ngunit ni isa wala akong naging kaibigan. I tried my hardest to be approachable but it will turn out that, they approached me only because they want to get close with my brother,cousin or even their barkadas.

How pathetic.

Ang iba naman ayaw talaga akong lapitan dahil na rin siguro sa impluwensiya ng mga pinsan ko at mga kaibigan nila.

Kaya ang resulta, lagi akong mag-isa sa dulong row malapit sa bintana. Ayos lang naman kahit wala akong maging kaibigan dito, I have my cousins naman and their friends.

Tumayo na ako para lumabas dahil tumunog na ang bell na hudyat ng pagtatapos ng klase. Ako ang pinaka-unang lumabas since nasa likod ako.

I was on my way to the parking lot dahil nandoon ang sasakyan namin nang mahagip ng paningin ko si Hal. Pinakatitigan ko siya, he was not his usual self. Parang hindi siya mapakali.