(Zawgyi)
"ဆိုးေတာ့မဆိုးဘူးကြ"
cocktailေလးစြတ္လိုက္ မွာထားေသာအာလူးေၾကာ္ဝါးလိုက္နဲ႔ ဇရပ္မင္းစည္းစိမ္ခံေနရာက Plan၏ဘယ္အရာကိုဦးတည္မွန္းမသိပဲအလယ္ကျဖတ္ထုတ္ထားေသာစကားေၾကာင့္ Saintေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပရင္းေမးလိုက္သည္။
"ဘာကိုတုန္း"
"မင့္သၾကားေဖေဖေလ...မင္းကိုသူ႔အိမ္ေခၚသြားတယ္ဟုတ္"
"အဲဒီအေၾကာင္းငါေျပာၿပီးၿပီလားလို႔"
"ေျပာၿပီးၿပီ"
ဟိုေန႔ေတြတုန္းက စကားစပ္မိရင္းေျပာၿပီးၿပီပဲ!! ဒါကို အခုမွအေမ့ေကာက္ၿပီး ဘာကိုမဆိုးျပန္တာတုန္း!
အလိုမက်မႈေၾကာင့္ Saintမ်က္ေမွာင္ကအနည္းငယ္တြန္႔သြားသည္။ စည္းစိမ္ယူေနခ်ိန္မွာ အဲ့လူအေၾကာင္းမေတြးခ်င္။ ထို႔ထက္ Plan၏သၾကားေဖေဖဟူေသာေဝါဟာရအား ပို၍ဘဝင္မက်။
ဘာကို သၾကားေဖေဖ?? လူျမင္တာနဲ႔ သူ႔စိတ္တိုင္းက်ဘယ္လိုပံုသြင္းၿပီး ဘယ္လိုအမိန္႔ေပးရမလဲဆိုတာစဥ္းစားေနတဲ့သူက သၾကားေဖေဖလား?
တကယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအလုပ္႐ွင္ အလုပ္သမားဆက္ဆံေရးထက္ဘာမွမပို။ ေ႐ွ႕ဆက္၍လည္း ဒီထက္ပိုစရာမ႐ွိ။ Saintလုပ္ရမွာ တစ္ခုတည္း။ Baht 250,000ပိုက္ၿပီး လက္သံုးရာေျခာက္ဆယ့္ငါးေခ်ာင္းအား ထိုင္ေရေနရန္ျဖစ္သည္။
ေလာေလာဆယ္ Plan၏ႏႈတ္မွ မဆိုးဘူးဟူေသာမွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ခ်ိဳးထားရက္ပင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုေတာင္းသည္။
အဲဒီလူ မဆိုးတာဘာမ်ား႐ွိေသးလဲ!!
"အဲဒါဆို ဘာကမဆိုးတာလဲ"
"မင္းလိုေျခသလံုးအိမ္တိုင္ကို သူ႔အိမ္ေခၚၿပီးလူၾကီးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတာ ေတာ္ရံုသတၱိနဲ႔ေတာ့မရဘူးကြ"
က်န္တာေနာက္ ၊ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ ေမာင္Saintတို႔ တင္းသြားသည္။
