(Zawgyi)
ဒီေန႔အတြက္ Perthရဲ႕ မနက္ခင္းက နည္းနည္းေတာ့ ထူးျခားမႈ႐ွိသည္။
မိုးမလင္းခင္ကတည္းက ပံုမွန္မဟုတ္စြာ ႏိႈးေနသည့္ Perth, တေစာင္းလွဲရင္းမွ ေခါင္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေထာက္,မကာ ထိုဂြမ္းေစာင္ထုပ္ကို စိတ္ဝင္တစားအကဲခတ္ေနတာျဖစ္သည္။
ဂြမ္းေစာင္ထဲမွ ပိုးတံုးလံုးဆန္ဆန္လူသားက သူမအိပ္ခင္ကအတိုင္း ပံုစံမပ်က္ ေက်ာေပးထားရက္။
Perth စိတ္ဝင္စားသည္က ထိုေကာင္ေလး ဘယ္အခ်ိန္ ေနရာေရြ႕မလဲဟူ၍။ သို႔ေသာ္ျငား အခန္းထဲ ေနေရာင္ေဖာက္ဝင္လာသည့္တိုင္ ထိုပိုးတံုးလံုးက တုပ္တုပ္မလႈပ္ ၊ ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွ၏။
အိပ္ေနတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ! မသိရင္ ေမ်ာေနတဲ့ လူအတိုင္းပဲ!
ထိုေကာင္ေလး ဒီလိုတစ္ခ်က္မေရြ႕အိပ္ႏိုင္တာကို Perth အံ့ဩေနသည္။ အက်င့္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔နားမွာ အိပ္ရလို႔ သတိႏွင့္ ႏိုးတစ္ဝက္အိပ္ေနသည္လား။
မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး Perth အိပ္ရာမွ အသာထကာ ကုတင္တစ္ဖက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္သြားၿပီး ဂြမ္းေစာင္ထဲမွ အရာအား ငံု႔ၾကည့္သည္။ မ်က္လံုးႏွင့္ ႏွာေခါင္းသာေဖာ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ဂြမ္းေစာင္ျဖဴျဖဴရစ္ထားပံုက အႏွီးထုပ္ထဲမွ ကေလးထက္ပင္ ပိုေသး၏။
သူကသာ စိတ္ဝင္စားေနေပမယ့္ ေကာင္ေလးၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပပံုရသည္။ အိပ္ေနပံုက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း။ မ်က္ခံုးေျပေျပ ၊ မွိတ္ထား၍ ပို၍ထင္သာျမင္သာ႐ွိေသာ မ်က္ေတာင္နက္မ်ား ၊ ေသြးေရာင္သမ္းသည့္ ပါးမို႔မို႔။ အစိတ္အပိုင္း အနည္းငယ္သာျဖစ္ေသာ္လည္း Perthအတြက္ အနည္းငယ္ ဆန္းသစ္သည္။ သူျမင္ေနက် ပံုစံမ်ားမွ သိသိသာသာကြဲထြက္ကာ ေအးခ်မ္းေသာ ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳး႐ွိသည္ဟု ထင္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္ေလး၏မ်က္လံုးမ်ား ပြင့္လာခဲ့၏။
"ႏိုးၿပီလား"
ေကာင္ေလး၏ အိပ္ခ်င္မေျပေသးေသာ မ်က္လံုးမ်ားက သူ႔ကို ေဝေဝဝါးဝါးၾကည့္သည္။
"ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
အိပ္ရာႏိုးစျဖစ္၍ ေကာင္ေလးအသံက မၾကည္လင္ေသး။ အနည္းငယ္ အက္႐ွ႐ွျဖစ္ေနသည္။
