burglar love ¦ namjin

14 : to : 14

¦

Hoseok, Yoongi ve Namjoon diğer odada sohbet ediyorlardı. Daha doğrusu genellikle Hoseok ve Yoongi kavga ediyorlardı ve Namjoon da onları gülerek izliyordu. Ben de burada işlerle uğraşıyordum çünkü uzun süredir adam akıllı büroya gelmediğimden işler oldukça birikmişti.

Bunları tek başıma bitiremeyeceğimi fark ettiğimde kalktım ve Yoongi'nin ofis kısmına geçtim. "Hoseok sen kendi ofisine gidip işinin başına geçiyorsun, Yoongi sen gelip bana yardım ediyorsun ve Namjoon sen de... İstediğini yap, sana emir veremem." diye saydırdım tek tek.

Hoseok odadan çıktı ve Yoongi benim ofisime geçti. Namjoon'a bakarak gülümsedim. Şirin görünmeliydim.

"Namjoon sen bence git, çünkü burada çok iş var, sıkılmanı istemem."

"Pekala hayatım. Sen çıkacağın zaman bana haber verirsin, ben seni alırım."

"Tamamdır aşkım."

Eğilip dudaklarıma bir öpücük kondurdu ve ceketini alıp bürodan çıktı. Ben de Yoongi'nin yanına döndüm.

~~~~

Namjoon'un Ağzından Anlatım:

Hızlıca bürodan çıktım. Kendimden nefret ediyorum. Hani bir an önce bu durumu kesecektim? Oysaki yaptığım hiç bir şeyde geri adım atmadım daha.

Onun canı yanacak. Benim yüzümden, onun canı çok yanacak.

Bunu engeleyeceğim. Çabucak her şeyi düzelteceğim. Yoksa sadece benim başıma değil, onun başına da kötü şeyler gelecek. En azından manen güzel olmayan şeyler yaşayacak.

Başıma gelebilecek her şeyi bilmeme rağmen bu zamana kadar hala önlem almamıştım. Normalde asla böyle biri değildim ama kendimi aşka kaptırmıştım.

İlk başta amacım lanet olsun ki onunla oynamaktı. Sadece polis olarak komedi yaşatacaktım sadece.

Ama ona hemen kapılacağımı nereden bilebilirdim ki? Beni bu kadar etkileyeceğini ve kendini bana aşık edeceğini idrak edememiştim o zamanlar.

Şimdi ise benim yüzümden ikimizin de başı dertteydi. Şu ana kadar hep hırsızlık yapmıyor olsaydım, belki bir şansımız olabilirdi. Ama yoktu.

Yine de her şeyi düzeltmeye çalışacağım ve bir daha hırsızlık yapmayacağım. Bir zaman sonra unutulurum zaten ve Kore'de bir efsane olarak anılırım. Bir yerde öldüğümü falan düşünürler.

Ama en büyük hatayı, Seokjin'in hayatına girebilmek için başkalarından yardım alarak yapmıştım. Koskoca hırsızlık örgütlerinin bile tanımadığı Mantar, artık hırsızlar arasında biliniyor ve tek çalışıyor olarak gözükmüyordu.

Artık durup dururken hırsızlığı kesemezdim. Onların haberi olmak zorundaydı. Şu ana kadar tek çalıştığım için böyle bir sorunum olmamıştı ama artık lanet olası hayatımı etkileyebilecek bir sorunum vardı.

Seokjin'in canının yanmasını istemiyordum. Ama bir gün yakalanırsam büyük bir hayal kırıklığına uğrayacak ve belki de benden nefret edecekti.

Tam olarak ne yapacağımı bilmiyordum. Ama bildiğim kesin tek bir şey vardı:
Bu lanet olası hırsızlık lekesinden bir an önce kurtulmalıydım.

~~~~

Seokjin'in Ağzından Anlatım:

Bütün gün çalışmaktan aşırı yoruldum. Yoongi ve ben bittik. Şerefsiz Hoseok'u yardıma çağırdım ama Yoongi var diye gelmedi. Ama sonunda tüm işler bitmişti ve Namjoon'u aramıştım. O da birazdan burada olurdu zaten.