Separate us, death! [ JIKOOK ] 🔞 (სრულად)

თავი 16

დეკემბრის დასაწყისში ჯიმინი ჰარუსთან და კიდევ რამდენიმე კურსელთან ერთად წავიდა სავახშმოდ პატარა კაფეში მის სახლთან ახლო ქუჩაზე. თუმცა ფინანსური ბრობლემების გათვალისწინებით ის ხალში და უნივერსიტეტის სასადილოში უფრო ჭამდა, ხოლო „სინათლეზე გასვლებს" კვირაში ერთხელ ანუ უფრო იშვიათად აკეთებდა.

შობამდე არც ისე ბევრი დარჩა: ქუჩები, მაღაზიები და რესტორნები მორთული იყო. ჯიმინმა წინა შობა გაიხსენა და ვერ დაიჯერა, რომ ეს მხოლოდ ერთი წლის წინ იყო. როდესაც ყველაზე დიდი პრობლემა მისთვის სანას და მისი ოჯახისთვის საჩუქრების არჩევა იყო, და ყველაფერი ცხოვრებაში უბრალო და მოწესრიგებული ეგონა. ამ შობას ის მძიმე მოგენებებით ხვდება, არავინ ყავს ისეთი, ვისთვისაც საჩუქრებს აირჩევს, და მას წარმოდეგნაც არ ქონდა, თუ რა გაეკეთებინა შემდგომში.

ამ კვირაში სამჯერ დარეკა იუნგიმ, მაგრამ ჯიმინმა არ უპასუხა.ყველაფერი დასრულდა, და უკვე ძალიან დიდი დრო გავიდა. ჭრილობებმა როგორც იქნა დაიწყეს შეხორცება (ხო,ჯიმინი ამაში არწმუნებდა თავს).

სანამ ის კაფეში იჯდა, ორჯერ დარეკა ჯონგუკის მამასახლისმა, და ისიც დააიგნორა.

<რა ჭირთ, გადაირივნენ ყველანი?> -მხოლოდ ეს გაიფიქრა და გულგრილად გაუთიშა მოგილურს ხმა.

როდესაც ის კურსელებთან ერთად კაფიდან გამოვიდა, მამასახლისი კიდევ ერთ დაცვასთან ერთად ჯიმინს ელოდა გარეთ.

-საღამო მშვიდობისა, ბატონო პაკ, -თქვა მან.

ჯიმინი გრძნობს, თუ როგორ დუღს მასში ბრაზი. გარდა იმისა, რომ ისევ უთვალთვალებდნენ, კიდეც ელაპარაკებიან,როდესაც ის მეგობრებთან ერთადაა. რომლებიც გაკვირვებულები უყურებდნენ უცხო ადამიანს.

-თქვენ საქმის კურსში ხართ, რომ ვერ ვიტან, როდესაც ყოველ შესასვლელთან მელოდებიან? -სწრაფად უპასუხა ჯიმინმა, დაავიწყდა,რომ მარტო არ იყო. -ჩვევად გაქვთ ჩემთან მოვარდნა?