Separate us, death! [ JIKOOK ] 🔞 (სრულად)

თავი 33

ჯიმინს ეჩვენებოდა, რომ მას შემდეგ რაც უკან დააბრუნეს პატარა ოთახში, ის რაღაც პერიოდი გათიშული იყო. მაგრამ არ იყო დარწმუნებული: გონება არეული იყო, დაბინდული. მას საათებია არაფერი უჭამია და დასუსტდა. იატაკზე გუშინ მოტანილი წყლის ბოთლი და ორცხობილა იდო, მაგრამ ვერ აიძულებდა თავს მის შეჭმას. ყოველი მოძრაობა ტკივილს აყენებდა. მისი სხეულის არცერთი ნაწილი არ იყო, რომელიც არ ტკიოდა.

მან გაჭირვებით დალია წყალი ხელის კანკალით, რადგან წყურვილი აუტანელი იყო. დალევაც კი რთული აღმოჩნდა: ტუჩებიდან სისხლი სდიოდა, ტუჩის კუთხეში კი საშინლად ეწვოდა.

ის დაძინებაზე ფიქრობდა, რადგან სხეულში და თავში საშინელ დაღლილობას და სისუსტეს გრძნობდა, თუმცა ეს შეუძლებელი აღმოჩნდა. შიგნით ყველაფერი ეწვოდა, მისგან სისხლი და სპერმა გამოდიოდა, მაგრამ როგორც ჯიმინი ფიქრობდა, სისხლი იმდენი არ იყო რომ სიცოცხლისთვის სასიში ყოფილიყო.

ის საათობით ატრიალებდა გონებაში გაუპატიურების საშინელ სცენებს ისევ და ისევ, არ შეეძლო გაჩერება. რაზეც არ უნდა ეფიქრა, გონება ისევ მათზე ბრუნდებოდა. მას იმაზე ფიქრიც კი არ შეეძლო, თუ რა იქნებიდა შემდეგ - მას უკვე აღარ შეეძლო შეშინება.

რაღაც მომენტი ჯიმინმა მაინც წაუძინა და იმისგან გაიღვიძა, რომ მის წინ ერთ-ერთი მოძალადე იდგა, ახალგაზრდა შავკანიანი, ახალი წყლის ბოთლით ხელში და ფეხით თეძოზე აწვებოდა. ჯიმინმა ვერ გაიგო კარების გაღება, და ვერ დაინახა, როგორ შემოვიდა ბიჭი.

ჯიმინი არ განძრეულა და პოზას არ იცვლიდა, ჩაწითლებული დაბინდული თვალებით უყურებდა მას. მარცხენა მხარე უკვე გაუშეშდა, ლოყაზე დიდი ჩალურჯება ჰქონდა.

-ეხლა აღარ ხარ ისეთი ლამაზი შესახედავად, -გააკეთა კომენტარი ბიჭმა.

ისევ ცარიელი მზერა საპასუხოდ.

ბიჭი ჯიმინისკენ დაიხარა.ნახევრად ჩაბნელებულშიც კი ბრწყინავდა მის თავი.