CHAPTER 33
JOHN'S POV
"Janine!pick-up!pick-up the phone! please..."I still calling Janine but she's not answering my call even my text.ano bang gagawin ko?
*toot!toot!toot!*
yun lang ang tanging naririnig ko sa kabilang linya.sign of rejection of my call,mga ilang minuto lang ang nakakalipas ay may kumatok sa pinto ng unit ko.
"thank god bumalik ka rin!"I said kahit hindi ko pa nabubuksan ang pinto without knowing kung si Janine nga ang kumakatok.
"hi John"mula sa pagbukas ko ng pinto lalong uminit ang ulo ko sa nakita ko.si Wendy na nakangiti at parang walang nangyari.akma ko sanang isasara ang pinto pero pinigilan niya ako"wait John!hindi ako nandito para manggulo!"she said.
"eh ano ba kasing ginagawa mo dito?"asking her in a sarcastic way tapos binuksan ko yung pinto.
"pwede bang papasukin mo muna ako"pagkatapos ng mga nangyari ganyan siya umasta?!ibang klase talaga 'tong babaeng 'to.she ruined everything to us then now she act like it's nothing,now what?!
"bakit ka ba nandito?!"wala akong nagawa kung di papasukin siya kahit kanina pang kumukulo ang dugo ko sa babaeng 'to.
"narealize ko kasi na mali ang ginawa ko"
"buti alam mo!!!alam mo bang hindi pa kami nagkikita ni Janine after what happened,ngayon?masaya ka na?ha?after what you did parang balewala lang sa'yo lahat!tapos sasabihin mo sa'kin na narealize mo na mali ka.sana noon mo pa yan naisip Wendy!ngayon iniwan na ako ni Janine!iniwan na niya ako!"I move toward her and hold her shoulder tightly.nangingilid ang mga mata ko habang sinasabi ko yun sa kanya.
"araay!John,nasasaktan ako ano ba?"hindi niya magawang magpumiglas dahil sa higpit ng pagkakahawak ko sa kanya.
"nasasaktan ka?ako,yung ginawa mo sa'kin,hindi ba masakit yun!?"panduduro ko sa kanya.
"John,I'm so sorry.hindi ko alam na ganito ang mangyayari"
"hindi mo alam!ngayong alam mo na!ano?masaya ka na?!masaya ka na na wala na kami ni Janine?!"naramdaman ko na lang na may tumulong mga luha sa'king mga mata dahil sa sakit ng nararamdaman ko"umalis ka na Wendy.please,baka kung ano pa ang magawa ko sa'yo"tumalikod ako sa kanya dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at masaktan ko si Wendy.
"John--"
"--umalis ka na!!!"sumabog ang boses ko sa kabuuan ng kwartong kinaroroonan namin,rinig ko mula sa likuran ko ang paghikbi at pag-iyak ni Wendy hanggang sa maramdaman ko na lang ang paghakbang niya papalabas ng kwarto at nang marinig ko ang pagpinid ng pinto ay hindi ko na napigilan ang kanina ko pang itinatagong sakit na nararamdaman ko.
"HAAAAAHHH!!!"gusto kong magwala kaya nagsisigaw ako at tinabig ang anumang mahawakan at matabig ng kamay ko,kahit pader ay pinagsusuntok ko para maibsan ang sakit na nararamdaman ko hanggang sa nakaramdam ako ng pagod at umupo sa tabi ng kama.doon ko naramdaman na wala na si Janine sa tabi ko at ang masakit pa nito eh galit siya sa'kin nang iwan niya ako.
JANINE'S POV
*JOHN'S CALLING...*
"bakit di mo muna sagutin yan?"Franco said habang nagdidrive.nag-offer kasi siya na ihatid ako sa airport papuntang Manila,gusto ko na kasing umuwi para ipagpatuloy na lang ang trabaho ko at alamin kung kakambal ko nga ba ang yumao niyang girlfriend niyang si Nathalie.
"wala 'to.huwag mo na lang pansinin"sabi ko at pinatay ko ang phone ko para di na muling makatawag pa si John.
"ahm--Janine?"isang tinig ni Franco na tila may gustong itanong.
"hmm?"I murmured.
"kung si Nathalie nga ang kakambal mo,anong gagawin mo?"isang tanong na gumulo sa isipan ko kaya napaisip ako.ngayong patay na nga si Nathalie at kung siya nga ang kakambak ko anong gagawin ko?
"hindi ko alam Franco,matagal ko nang gustong magkaroon ng mga kapatid na babae pero nung binigyan ako ng pagkakataon tsaka naman siya nawala.nakakalungkot diba?"I said clearly but I feel the tears falling in my eyes.
"don't worry Janine.sigurado ako kung nasaan man si Nathalie ngayon gusto ka rin niya makita."napangiti na lang ako sa mga sinabi ni Franco kaya kahit mapapaluha ako nagawa ko pa rin maging masaya kahit papaano dahil sa kanya.napakaswerte ng naman ni Nathalie at ganito kafaithfull ang naging kapatid niya.
"salamat Franco ha?"
"salamat saan?"
"sa lahat!sa pagtulong mo sa'kin kahit ngayon mo pa lang ako kakilala"
"wala yun.magkaibigan na naman tayo diba,tsaka gusto ko rin namang tulungan ka."he smiled at me while he was saying that word.
"nandito na pala tayo"sabi ko nang makita ko ang kotse papasok sa airport.
Bumaba si Franco at pinagbuksan ako ng pinto ng kotse niya.
"mag-ingat ka ha?kapag may kailangan ka tawagan mo lang ako--ito yung calling card ko"sabi niya at binigay sa'kin ang kapirasong tarheta kung nasaan ang phone number niya.
"sige,ikaw din.mag-ingat ka dito"sabi ko tapos niyakap ko siya as giving him a thankful goodbye.
"sana magkita ulit tayo"narinig kong salita niya habang magkayakap kami kaya bumitaw ako at hinampas siya ng mahina sa balikat.
"ano ka ba,syempre magkikita pa tayo.sige aalis na ako"sabi ko tapos pumasok na ako sa lobby.
____________________________________________________________________________
.END OF CHAPTER 33.
YOU ARE READING
My Extraordinary Girl(ON-HOLD)
Teen FictionKAKAYANIN MO BANG MAWALA SA IYO AN LAHAT PARA LANG MAHALIN ANG BABAENG KUKUHA NG MGA BAGAY NA MAHALAGA SA IYO, O MAGIGING MANHID KA SA KATOTOHANANG MAHA MO SIYA PARA LANG MAPSAYO ANG BAGAY AY DAPAT NA IYO LAMANG?KAILANGAN MONG MAMILI SA DALAWA . ANG...
