Şarkı=Athena - Ben böyleyim
Omuzlarında ki kollarımı gevşetince oda ellerini gevşetti. Kollarını tamamen bırakınca artık yine yüz yüzeydik. Ne diyeceğini çok merak ediyordum.
"Çok özledim"dedi. Kelimeler mutlu olmamı sağlamışdı bile ben ne diyecektim? Bende onu çok özlemiştim.
"Bende seni çok özledim."dedim. O sırada bana o kadar yoğun ve içten baktı ki sanki ağzımdan bunların çıkacağına inanmıyormuş da ben söyleyince inanmış gibiydi.
"İlayda beni bir daha bırakma olur mu? İki hafta boyunca seni ne kadar özlediğimi, ne kadar ihtiyacım olduğuna karar verdim. İlayda ben seni çok seviyorum" dedi.
Dedikleri kalbimin bir yerlerinde elektrik etkisi yaparken ona ne diyeceğimi düşünüyordum. Onu seviyordum. Bunu onun yokluğunda anlamıştım. Neden hala ondan saklayacaktım ki.
"Bende seni seviyorum." demem ile birlikte bana sarıldı sanırım bu ikimiz için de bir başlangıçtı.
...
Hastane ye doğru Yamaç'ın arabasında ilerliyorduk. Bu hastane çıkışı hastaneden arkadaşım Selin bende kalacaktı. Hastaneye gelince emniyet kemerini çıkardım.
"Dikkat et olur mu?" dedi Yamaç ve yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Küçük bir öpücüktü ama beni heyecanlandırmıştı.
"Merak etme, sende dikkat et " dedim. Arkadan çantamı aldım. Arabadan çıktım.
"Altı gibi gelirim."dedi.
"Tamam görüşürüz."dedim ve kapıyı sertçe kapattım. Ne yapayım kapanması lazımdı.
...
Yoğun bir günden sonra sonunda saat altı ya gelmişti. Selin ile hastane çıkışına doğru yürümeye başladık.
"Ya kızım çok merak ediyorum eniştemi."dedi.
"Ya enişte diyip durma sevgili miyiz bilmiyorum ki. Sadece sevdiğimizi söyledik."dedim. Küçük çocuklar gibi çıkma teklifi etsin demiyordum ama bulunduğumuz durumu da anlamamıştım.
"Sevgili değilsiniz, birbirinize sevdiğinizi söyleyerek amca oğlu oldunuz İlayda doğru."dediği şeyle gülmeye başladığım sırada bir araba korna çaldı. Bu Yamaçdı hemen Selini çekiştirdim ve arabanın içinde adeta fırlattım. Bu heyecan nereden geliyordu?
Arabaya bindiğimiz de Yamaç bana anlamaz gözlerle bakmaya başladı. Sanırım bu demek oluyordu ki 'bu kız kim? ' hemen lafa girmeliydim.
"Bu arkadaşım Selin bende kalacak bugün."
Arka koltukta oturan Selin söze atladı.
"Merhaba "dedi ve Yamaç'a elini uzattı. Yamaç da elini tutarak konuştu.
"Merhaba ben Yamaç."diyerek kendini tanıttıktan sonra yola koyulduk.
...
Eve geldikten sonra Yamaç'a işi yoksa burada bizimle biraz kalıp kalmayacağını sormuştum. O ise kalabileceğini söylemişti. Öylece oturmuş telefonlarımızla oynarken abim aramaya başladı. Seviyorum salak abimi hemen telefonu açıp konuşmaya başladım.
"Ne oldu kafana taş mı düştü?"
"Ya sus kızım iş güç işte biliyorsun durumları."
....
Yarım saatlik bir konuşmanın ardından Selin bana dönerek konuştu aslında bu bir konu açma taktiğiydi. Neyseydi.
"Abin miydi?" dedi.
"Evet ya özlemişim"
"He iyi ya konuşun babanı falan da arasaydın oda özlemiştir."
Dediği şey onun için mantıklı olsa da bu güzel bir fikri değildi. Sonuçda benim gerçek babam değildi.
"Biz pek telefondan konuşmayız "dedim.
"Neden ki? Aranız mı bozuk?"dedi.
"Yok üvey babam o yüzdenuzden pek konuşmayız. En son ev tutmak için buraya geldi benle bir daha konuşmadık."diyince herkesin biraz modu düşmüştü. Bilmiyorlardı hayatımı aslında .
"Üvey olduğunu bilmiyordum. Annene düşkünsün ozaman" dediğinde kendi kendime güldüm. Onlar benim hikayemi bilmiyorlardı. Biri sevdiğim adam biri en yakın arkadaşımdı sanırım onlara anlatmalıydım.
"Aslında şöyle size kısaca özetlemek istiyorum. Ben doğarken benim annem vefat etmiş. Daha sonra babam bana ve benden 4 yaş büyük abime bakmak zor olduğundan şimdiki annem olan sevgi annemle evlendi. O benim öz annem değil ama doğduğumdan beri onu anne olarak tanıdığım ve bildiğim için anne yokluğunu pek hissetmedim. Bundan 7 sene önce ben 14 yaşındayken öz babam vefat etti"
Bu sefer gözümden bir yaş süzüldü. Küçüklüğümde beri sevgi anneyi öz annem olarak bildiğim için beni o kadar üzmüyordu. Ama babam için aynı şeyi söyleyemiyordum. Yamaç yanıma yaklaşıp elinin tersiyle göz yaşımı sildikten sonra sesim titreyerek anlatamaya devam ettim.
"Babam öldükten 3 sene sonraydı. Sevgi annemde geçimini sağlamak için mantık evliliği yaptı ve şimdiki babam olan Feridun abi ile evlendi. Bizim pek akrabamız yok annem babam evlenirken kaçarak evlenmişlerdi. Önceden Kıbrıs da yaşıyorlarmış. Bütün akrabalarımız oradaymış ama biz tanımıyoruz bizi de aramadılar Zaten . Oyuzden bu hayattaki tek dayanağım abimdir. Tek gerçeğim abim benim aslında başka bir şehir de okuma fikri buradan geldi. 18 yaşıma geldiğimde sevgi annem bana gerçek annemin olmadığını söylemek zorunda kaldı. Babam da annemde benim kanım dan değildi. Feridun abi çok soğuk davrandı bana . Sonuçda evlendiği kadının çocuğu değildik abimde başka şehirdeydi. Sevgi annem de Feridun abi yüzünden soğuk davranmaya başlayınca çareyi başka şehire gelmekte buldum. Pek önemli olmadığı için size anlatmamıştım" diyerek yaşlı gözümü sildim ve tepkilerini merak ettiğimden onlara baktım. Annem de babam da üveydi bu garipsenecek bir konuydu.
Yamaç yanaklarımı iki elini arasına alıp konuştu.
"Tek dayanağın abin değil ben de varım senin için yapamayacağım şey yok. Senin üzülmene tahammülüm yok bu hayatta sadece abin yok artık ben de varım anlaştık mı sevgilim?"
Dedikleri beni o kadar mutlu etmişti ki gerçekten doğru insan olduğunu düşünüyordum. Bana sevgilim demesi ise ilişkimiz de netlik kazandırmıştı.
"Anlaştık sevgilim"dedim.
Yehu yeni bölüm geldi.
Sizce bundan sonra neler olacak?
Herşey yoluna mı varıyor?
Yoksa daha bu hiç bir şey mi?
Yorumlarınızı ve düşüncelerini bekliyorum.
Instagram
@nniktofili
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İncirler Çiçek Açtığında (Tamamlandı)
Novela Juvenil" Nerdeydin sen ha? Hiç düşünmedin mi? Bu kız merak etmiştir demedin mi? Ya hiç mi aklına gelmedim ? Konuşmuyordu sadece gözlerime bakıyordu. Onu o kadar özlemiştim ki kızmak bile zor geliyordu artık. Konuşmayınca devam ettim ve aklımda olup içimi...
