Selamün aleyküm 👋
Bu bölümü çok sevgili okurum olan glbn_bhr_07 için ithaf etmek istiyorum ne zamandır yorumları ile bana çok destek oluyor. Kimse okumuyor zaten diye bırakmak istediğimde hala okuyan birileri var detirtti. Ona buradan çok teşekkür ediyorum ve iyi okumalar diyorum.💜
Şarkı: Bu kalp seni unutur mu?
..
Yamaç ile aramız düzelmişti. Bugün de abim ve o sinsi yılan Merveyi havaalanına götürecektim. Ayrıca üç gün sonra işe devamdı. Yamaç ile doğru düzgün vakit bile geçiremeden tatil bitiyordu. Okul sorun değildi. Ama iki haftadır derse girmiyordum. Arkadaşlarıma imza attırıyordum. Umarım konuları yetiştirebilirdim. Sanırım yarın okula gitsem iyi olurdu. Son iki sene sonra üniveristeden mezun olacaktım. Umarım başarırdım. Bu saçma ve ne alaka dedirtten düşüncelerimi bıraktıktan sonra abimin yanına geçtim. Uyuyordu. Merve abla ise diğer koltukta uyuyordu. Uyanmaları için yalandan bir kaç ses çıkardıktan sonra mutfağa geçip tost makinesini prize taktım. Tost ekmeklerini makineye koydum. Hazır herkes tam olarak uyanmamışken Yamaçı arasam iyi olurdu. Telefonu ikinci çalışta açtı.
"Kargalar bokunu yeseydi aşkım." dedi şakayla.
"Tamam o zaman siz kargalala yapın kahvaltınızı"diye güzel bir laf çarptıktan sonra gülmeye başladım.
" Ben seni yemeği planlıyordum ama."diye oda güzel bir laf çarpttı.
"He ben bokum yani aşkım"dedim.
"Yok sevgilim ben kargalarla kahvaltımı yapayım tatlı olarak seni yerim diye düşündüm."
"Sizi kargalarla baş başa bırakıyorum o zaman."
"İyi sevgilim ararım akşam çıkarız dışarı."
"Tamam görüşürüz.".
Sanırım biz iyi çift olmuştuk. Artık alınganlık yapmıyor. Şakayı anlıyorduk. Mükemmel çift düşüncemi sonlandıran yanan tostlar oldu. İki dilim tost ekmeği çöp olurken yeni ekmekleri koydum. Ekmekler piştikten sonra içersine salam kaşar gibi şeyler ekleyip kapattım. Sonunda evin diğer üyeleri de uyanınca çayı kapatıp sofraya getirdim.
...
Zorda olsa abimleri havaalanını yetiştirdim. Abimin dedikleri beni biraz üzmüştü.
"O benim karım olucak ona en ufak şey söylenmesi bile zoruma gidiyor sende onunla aranı iyi tut abicim hemen alevlenme "demişti. Merve de bana laf sallıyordu. Fakat abimin bunları gördüğü yoktu. Telefonumun çalmasıyla Yamaç'ın aradığını gördüm. Hemen açtım.
"Nerdesin güzelim?"
"Havaalanında, abimleri yolcu ettim."
"İyi yapmışsın ben seni alıyorum o zaman kaybolma bir yere."
"Kaybolmam"
"Ne oldu sana niye keyifsizsin ?"
"Bir şey yok ya"
"Aşkım var birşey gelince anlatıyorsun'
"Tamam aşkım bekliyorum"
Yaklaşık 15 dakika sonra Yamaç geldi. Arabaya bindim . Yol boyunca hiç konuşmadık. Nereye gideceğimizi bilmiyordum. Fakat şuan sessizliğe ihtiyacım vardı. Abimin dedikleri beni çok üzmüştü.
Uzun süren bir yolculuktan sonra sessiz ve çok az kişinin olduğu bir sahile geldik. Normal de yaz ayında olduğumuzdan dolu olurdu fakat saat sekize geliyordu bu yüzden çok az kişi vardı.
Sahilde dolaştıktan sonra kumun üzerine oturdu. Benim de elimden tuttup oturttu. Kolunun altına alırken bende sıkıca sarıldım.
"Ne oldu ? Ne bu yüzünün hali?"
"Ne olmuş yüzüme?"diyerek telefonun kamerasından yüzüme baktım.
"Çok güzel şeyler olmuş. Aşkım diyorum ki neden keyifsizsin ?"
"Abim işte."
"Ne abin"
"Bugün söyledikleri üzdü"
"Ne dedi?"
"İşte o kız benim karım olucak ona birşey deme falan dedi" diyerek kısaca anlattım.
"Ne dedin ki?"
"Birşey demedim."
"O zaman neden birşey deme desin. Anlat işte güzelce aşkım"
"Bak geçen gün, ilk geldiği gün Merve seni sordu. Sonra sürekli seni bir küçümsemeye başladı. Bende senle kavga etmiştim işte . Bir de senin hakkında böyle konuşunca sinirlendim . Dedim birşeyler abim de. O benim karım sözlerine dikkat et dedi. Ama o kız bana birşey deyince hiç bir şey demiyor."dedim gözlerim dolmuştu. Bu duruma ağlamak istemiyordum. Çok çocuksu ve herşeyi sorun eder gibi durmak istemiyordum.
"Sevgilim "dedi ve yüzümü ellerinin arasına aldı. Dolu gözlerim onun güzel gözlerine bakınca daha da dolmaya başladı.
Bana sarıldı. Bende ona ve göz yaşlarımı serbest bıraktım. Çok üzülmüştüm belli etmiyordum ama dokunuyordu. Tabiki annem ve babam üvey de olsalar. Onlara birşey olsa çok üzülürdüm ,dünyalar başıma yıkılırdı. Ama onlar beni kıracak birşey söyleseler çok takılmazdım. Hemen unuturdum. Ama abim öyle değildi . Küçücük bir kelimesi bile beni üzüyorken bunları demesi zoruma gitmişti.
"Ben senin şu küçücük göz yaşında bile darma duman oluyorum abin nasıl olmuyor ya?" dedi.
Daha sıkı sarılırken konuşmaya devam etti.
"Sen benim herşeyimsin. Abin eminim yaptığı şeyin farkına varır. Varmasa bile kendi canından bile çok seven bir sevgilin var o hep senin yanında sakın unutma."dedi.
"Unutmamak mümkün mü?" Ben bu adamı çok seviyordum.
"İyiki varsın"
"İyiki varsın."
Omzunda biraz daha ağladım. Bana iyi geliyordu Yamaç. Herşeyiyle, kokusuyla , bakışıyla , gülmesiyle , ellerini ellerimden hissetmemle o benim herşeyimdi. Beni sevdiğini gerçekten hissettiğim tek kişiydi.
"Ağlama be güzelim."
Burnumu çektim. Bu kadar ağlamak yeterdi.
"Sen ağlayınca sanki kalbim yerinden çıkıcak. Üzme kendini inan senin üzülmene dayanamıyorum."
Biraz daha oturduktan sonra saat ona geliyordu. Kalksak iyi olurdu.
"Sevgilim üzülmek yok tamam mı?"
"Ne için aşkım"
"Abin için işte"
"T... Tamam." Neydi bu şimdi abim için neden üzülecektim ki?
Eveeeeeeet nasıldı?
Finale yaklaştık. Diğer bölüm Yamaç İlayda'nın annesi ile tanışacak İlayda da Yamaçın annesi ile daha sonra bir söz bölümü olucak. İlaydanın bir hastalığı çıkıcak ve final. Böyle kaba taslak anlatmak istedim. Kitap yazmak çok güzel bir şey herkese öneririm. Bu kitabı erken ve hızlı bitirmek istememin tek sebebi yeni bir kitap yazmak istemem. Neyse çok uzattım. Ben gideyim.
Sizleri seviyorum 💜🦄
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İncirler Çiçek Açtığında (Tamamlandı)
Roman pour Adolescents" Nerdeydin sen ha? Hiç düşünmedin mi? Bu kız merak etmiştir demedin mi? Ya hiç mi aklına gelmedim ? Konuşmuyordu sadece gözlerime bakıyordu. Onu o kadar özlemiştim ki kızmak bile zor geliyordu artık. Konuşmayınca devam ettim ve aklımda olup içimi...
