Ekleme: Bölümü açamayanlar için yeniden güncelliyorum :)
Biz geldik!
Oylar yorumlar için kocaman teşekkürler. Yeni bölüm için hedefimiz 160 olsun diyeyim, ama siz belki 170 bile yaparsınız *_* Öyle olursa baya baya acele ederim yeni bölüm için :D Yorumları da unutmayınız.
Bölüm mrphy123'e gelsin :)
Keyifli okumalar <3
Şarkı: Demi Lovato - Heart Attack
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel kafan.
Kafama güzel demişti. Ama ne anlamda güzel? Güzelden kastı neydi ki? Sarhoş olan insana da kafası güzel derlerdi. Bunu mu kast etmişti?
O an sarhoş muydun, Defne?
''Yoo, değildim.''
Safça iç sesime verdiğim bu yanıt gece gece kafayı bozmuş olduğumu anlamama neden olurken yattığım yerden doğrularak yorganımı hafifçe üstümden attım. Bu gece bana yine uyku yok gibiydi.
İç sesim elbette aldığı kaos kokusunun peşini bırakmamış, sözünü tutarak başımı yastığa koyar koymaz bana Sarp'ın sözlerini hatırlatmıştı. Sonuç olaraksa bir saattir yatağımda bir sağa bir sola dönüyor, ama uyuyamıyordum.
Güzel kafan.
Beynimin içinde sinsice yankılanan bu iki kelimeyle seslice ofladım ve kendimi tekrar yastığıma doğru bıraktım. Ellerim kafamı koparmak istercesine başımın iki yanını kavrarken gözlerimi yumarak derin bir nefes aldım.
Ne vardı yani kafama güzel dediyse? Muhtemelen hareketli bir kişilik olduğumu kast etmişti. Elim ayağım rahat durmuyordu. Onlar rahat dursa kaşım gözüm ayrı oynuyor, bunları zapt etmeyi başarsam bu kez de kafamın içindeki tilkiler durmuyordu. Sarp ise bunun gayet de farkındaydı. Kesinlikle bahsetmiş olduğu şey buydu.
Tamam, teselli olacaksa buna inan.
Rezil iç sesimi duymazdan geldim ve yorganımı çeneme kadar çekerek yana doğru döndüm. Sarp o kelimeleri ne niyetle ve hangi anlamla sarf etmiş olursa olsun, umurumda değildi ve olmamalıydı.
Bunun için mi uyuyamadın?
''Üf kes be!''
Tekrar seslice ofladım. Acilen içimdeki sese cevaplar vermeyi bırakmalıydım. Aksi takdirde Bakırköye kapatılmam uzun sürmeyecekti. Muhtemelen orada da şu lanet iç sesime laf yetiştirmeye devam eder, hiçbir zaman iyileşme göstermeyerek ömrümün sonuna kadar orada kalırdım.
Bir kez daha içime derin bir nefes çektim ve gözlerimi sıkıca yumarak uykunun beni ele geçirmesini bekledim.
Ertesi sabah soluğu Güneş'de aldım. Küçük mekanın içine doğru adımladığımda beni ilk fark eden her zamanki gibi Müjgan abla oldu. Ona doğru gülümseyerek tezgaha ilerledim ve kendimi taburelerden birine bıraktım.
