The bracelet (Υπό Διόρθωση)

Chapter 38: Η Επιστολή Του Θανάτου

Α- Jungkook! Φώναξέ η κοπέλα από μακριά, και έτρεξε να αγκαλιάσει το αρραβωνιαστικό της.
Α- Μου έλειψες... Είπε ντροπαλά
Jk- Και εμένα μου έλειψες είπε ο Jungkook τρυφερά, και την έσφιξε στην αγκαλιά του.
T- Παιδιά, είμαι και εγώ εδώ! Φώναξε πειρακτικά ο Taehyung
Jk- Μγκχ ,απομακρύνθηκε ξεροβήχοντας, ο Jungkook και περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
Jk- Εε ναι, είπε με κόκκινα μάγουλα, ίδια με εκείνα της αρραβωνιαστικιάς του.

A- Αμάν ρε Taehyung, αφού σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε γιατί κανείς έτσι!
T - Άσ' τα πολλά λόγια μικρή, και πήγαινε μέσα να κανείς αυτό που σου ζήτησε η μητέρα του Jungkook.
Α- Καλά...
Ν- Επ! Jungkook; Πως και από εδώ;
Jk- Τί κανείς Hyung; Με έστειλε η μητέρα μου να δώσω στην Bulmyeol να διορθώσει τη καλή στολή του πατέρα μου που είχε ένα σκίσιμο. Ξέρεις ποσό καλή είναι η αδερφή σου σε αυτά!

Ν- Χαχαχα, Ναι ξέρω! Κάθισε. Taehyung τι κανείς εκεί; Γιατί κάνεις αέρα στην κατσαρόλα;

Τ- Αμάν ρε Hyung! Φτιάχνω ένα φάρμακο! Φάρμακο για το παλάτι! Ξέρεις εκεί που δουλεύω!

Ν- Χαχαχα ώστε έτσι...

Τ- Μην γελάς! Γαμπρέ πες του κάτι!
Ν- Τι λες ρε είναι και δικός μου γαμπρός! Jungkook μην μιλήσεις!
Jk- Μάλιστα...
Τ- Ααα! Jungkook! Πρόδωσες τόσα χρόνια φιλίας μας! Έκανε ο Taehyung καθώς σηκώθηκε από τη θέση του και έπεσε πάλι πίσω δραματικά.

Τότε άρχισαν όλοι να γελάνε. Η φιλιά τους πήγαινε αλήθεια πολύ πίσω.

Από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους και οι τέσσερις, θυμούνται να είναι μαζί, να είναι παρέα.

Α- Σας έστιψα χυμό, ποιος θέλει;
Jk- Εγώ! Είπε σηκώνοντας ενθουσιασμένος το χέρι του
Τ- Και εγώ, τί είναι πορτοκάλι;
Α- Όχι μανταρίνι.
Ν- Και εγώ θέλω!!
Α Χαχα εντάξει! Είπε η κοπέλα και άρχισε να να γεμίζει τα ποτήρια των τριών αγοριών.

Α- Δεν σας πειράζει να έρθω να κάτσω μαζί σας όσο διορθώνω το hanbok του πατέρα του Jungkook;

Τ- Όχι καλέ, τι λες έλα κάτσε!

[time skip]

N- Λοιπόν Jungkook τι λες; ρώτησε ο Namjoon κατά την διάρκειας της συζήτησης μεταξύ τους.

Ο Jungkook δεν άκουγε. Κοίταγε με προσήλωση την Bulmyeol που καθόταν δίπλα του και επιδιόρθωνε με κινήσεις απαλές και όλο χάρη τα ρούχα του πατέρα του.

Η σκέψη ότι σε λίγο καιρό η Bulmyeol θα έφτιαχνε μόνο τα δικά του ρούχα, τα ρούχα των παιδιών τους, του φαινόταν τόσο όμορφη.

Το είχε ήδη κάνει εικόνα, να τη βλέπει να κάθεται σε μια καρέκλα, με την κοιλιά της φουσκωμένη, κυοφορώντας το πρώτο τους παιδί, και να πλέκει ρούχα, μικρά ρουχαλάκια, για εκείνο τον νέο άνθρωπο που θα ερχόταν σύντομα στον κόσμο.

Ν- Jungkook σου μιλάω, με ακούς;
Jk- Α! Ε... Ναι, φυσικά και σε ακούω...
Ν- Ωραία, τι λες τότε;
Jk- Εμμ...
Α- Namjoon-oppa εγώ πιστεύω πως δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε με τον γάμο. Ένας μήνας δεν είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να προλάβουμε με τις ετοιμασίες;

Τ- Ο ράφτης είπε πως σε έναν μήνα μπορείς να έχεις τα ρούχα έτοιμα πάντως.

Jk- Τα σκεύη;

Ν- Και αυτά είναι ήδη έτοιμα. Jk- Ωραία, τότε δεν βλέπω κάτι να μας εμποδίζει να παντρευτούμε μια ώρα νωρίτερα. Bulmyeol, εσύ έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό;

Α- Όχι... Εγώ... Ίσα ίσα... Είπε γελώντας ντροπαλά

?- Βρίσκεται εδώ ο Jeon Jungkook; είπε κάποιος καθώς μπήκε στην αυλή του σπιτιού.

Ήταν ένας σχετικά νεαρός άνδρας, ντυμένος επίσημα, με στολή τέτοια σαν του παλατιού.

Η κοπέλα ακούγοντας το όνομα του αρραβωνιαστικού της πανικοβλήθηκε.

Τ- Ποιός είστε; είπε ο Taehyung πηγαίνοντας προς τον ξένο.

Η- Γειά σας είμαι ο Hoseok. Jung Hoseok. Είμαι βασιλικός απεσταλμένος. Μα νομίζω πως εσείς δεν είστε ο κύριος Jeon.
Jk- Ναι, εγώ είμαι ο κύριος Jeon, πείτε μου.
Η- Α, ωραία, ήρθα για να σας παραδώσω αυτό εδώ. Αυτή η επιστολή είναι επιστολή στράτευσης. Είπε ο Hoseok, καθώς ο Jungkook άνοιγε το καλοδιπλωμένο γράμμα.

Η- Πρέπει να αισθάνεσαι πολύ περίφανος. Ο πρίγκιπας δεν στέλνει τέτοιες επιστολές σε οποιονδήποτε. Θέλει να σε κάνει αξιωματούχο.
Jk- Αξιωματούχο....
Η- Ναι, για αυτό σου ζητά να ακολουθήσεις στην επόμενη εκστρατεία μας κατά των Μογγόλων.

Β- Τους Μογγόλους; είπε η Bulmyeol συντετριμμένη, και το ποτήρι που κράταγε στα χέρια της έπεσε στο πάτωμα.

ΚΡΑΚ!! Ακούστηκε, και τα βλέμματα όλων στράφηκαν προς τη πηγή του ήχου.

Η κοπέλα δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό. Είχε μείνει εκεί. Να κοίτα το άπειρο συντετριμμένη.

Μετά από αυτό λίγα δευτερόλεπτα, αφού συνήλθε από το πρώτο σοκ, έσκιψε κάτω και άρχισε να μαζεύει το ξύλινο ποτήρι και τους χυμούς που είχαν χυθεί παντού.

Α- Συγγνώμη, παρακαλώ συνεχίστε, είπε ευγενικά, και βιάστηκε γρήγορα μέσα στη κουζίνα.

T- Ποτέ ξεκινάτε για το μέτωπο; είπε ο Taehyung επίσης συντετριμμένος
Η- Στις 27 του μήνα.
Ν- Αυτό είναι σε δυο βδομάδες!!
Η- Ναι, ακριβώς
Ν- Jungkook! Πες κάτι!
Jk- Εγώ... Εγώ...
Η- Όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να το αποφεύγεις. Είναι απευθείας εντολή από τον εστεμμένο πρίγκιπα, τον αδερφό του βασιλιά της χώρας σου του Joseon, και αρχηγό ολοκλήρου του στρατεύματος!!!

Αυτή τη τελευταία πρόταση χρειαζόταν να ακούσει η Bulmyeol, για να αρχίσει να κλαίει απαρηγόρητη, για πρώτη φορά μετά τον θάνατο των γονιών της.