The bracelet (Υπό Διόρθωση)

Chapter 54: Ο Θρήνος Της Αγάπης Μας

Απλά ακούστε τη μουσική

[Στο προηγούμενο...]

Τ- Bulmyeol-ah... Ο Jungkook... Ο Jungkook... Πέθανε στη μάχη... είπα τελικά, αφήνοντας αυτή τη τραγική πληροφορία που βάραινε από χθές το απόγευμα την καρδιά μου, έξω

Β- Taehyung-ah... Τί λες; είπε και με κοίταξε τραβώντας τα μαλλιά της. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια...

Τ- Το έμαθα χθές το απόγευμα, όταν έγινε η απογραφή των νεκρών, και η αποστολή των τελευταίων γραμμάτων τους. Δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο μέσα μου...

Β- Taehyung, δεν είναι αστείο...

Τ- Όχι Bulmyeol-ah, δεν είναι αστείο, ο Jungkook, είναι... Νεκρός...

[Συνεχίζουμε...]

Με κοίταξε, με μάτια γουρλωμένα, στις άκρες τους, δάκρυα άρχισαν να σχηματίζονται.

Σαν τα πόδια της να μην άντεχαν το βάρος αυτής της είδησης πια, την εγκατέλειψαν, και το μικρό της σώμα έπεσε στο έδαφος, τρέμοντας από τους δυνατούς λιγμούς, και τα δάκρυα που την είχαν πια συνεπάρει.

Στα χέρια της, έσφιγγε δυνατά το βραχιόλι, εκείνο το βραχιόλι, που μάλλον είχε μεγαλύτερο νόημα απ' όσο μπορώ να καταλάβω, και περνώντας το τελικά στον καρπό της, συνέχισε να κοίτα τα περιεχόμενα του κουτιού δίπλα της.

Αγαπητή μου,

Τώρα ξέρεις γιατί έστειλα τον Jungkook εκεί. Ήταν ένδειξη της αγάπης μου. Καιρός να ξεφορτωνώσουν αυτό το άχρηστο βάρος, και αφού δεν μπορούσες να το κάνεις εσύ, το έκανα εγώ για σένα.

Τώρα μπορείς να γίνεις δικιά μου ολοκληρωτικά, δεν σε σταμάτα τίποτα.

Μην χαρείς με την προσωρινή σου ελευθερία. Μόλις κανονίσω τον πρωθυπουργό, είσαι η επόμενη, κάνε υπομονή.

Με λατρεία Jimin.

Β-Ααααα! Φώναζε και τράβαγε τα μαλλιά της σαν τρελή, ήξερε πως ο Jimin ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του συζύγου της, όμως αυτό το γράμμα, έδειχνε πως δεν έχει καμία μεταμέλεια για ότι έχει κάνει.
Β- Δεν έχει μετανιώσει! Δεν έχει μετανιώσει ούτε λεπτό που τον έστειλε να πεθάνει!!!! Λατρεία; Τί να την κάνω την λατρεία του! Θα προτιμούσα να πεθάνω, παρά να πέσω στα χέρια του!!

Φώναζε, και φώναζε, και φώναζε, μ' όλη τη δύναμη της ψυχής της, ενώ από τις γροθιές που ώρα τώρα έσφιγγε, άρχισε να κυλά αίμα, μαρτυρώντας πως αν και τα νύχια της είχαν μπει τόσο βαθιά μέσα στη παλάμη της, εκείνη δεν ένιωθε κανένα άλλο πόνο, πέρα από τον ψυχικό, πέρα από εκείνον του να χάνεις την αδελφή ψυχή σου.