The bracelet (Υπό Διόρθωση)

Chapter 53: Δίνοντας Ένα Τέλος

[time skip] ένα μήνα μετά.

Τα στρατεύματα φαίνεται να επιστρέφουν στην πρωτεύουσα, καταρρακωμένα, και ούτε τα μισά από αυτά που είχαν φύγει αρχικά.

Φρίκη.

Στρατιώτες χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, χτυπημένοι, κουρασμένοι, νηστικοί.

Είχα ανεβεί πάνω κάγκελα της φυλακής μου, γνωρίζοντας πως αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές εδώ, και κοίταγα με αγωνία τα στρατεύματα, καθώς έμπαιναν από τη πύλη του παλατιού.

Έψαχνα να βρω τον Jungkook, μα δεν τον έβλεπα πουθενά.

B- Taehyung-ah!!! Έχεις δεί τον Jungkook; Ρώτησα γρήγορα μόλις είδα τον αδερφό μου

Τ- Όχι... Δεν τον έχω δει, αλλά τώρα έχουμε χειρότερα προβλήματα να λύσουμε... Είπε συνομωτικά

Β- Τι χει- - η πρότασή μου έμεινε μισή, καθώς είδα το τελευταίο άτομο που περίμενα, να ξεπροβάλλει γεμάτο θυμό πίσω από τον Taehyung.

B- Namjoon-ah...

N- Που είναι;

Β- Ποιος;

Ν- Που είναι αυτός που σε κλείδωσε εδώ, να του τα πω ένα χεράκι! Τί στο καλό ρε φίλε! Είναι παντρεμένη γυναίκα!

Πλησίασε αγριεμένος, και έσφιξε γερά τα κάγκελα που μας χώριζαν, τόσο γερά, που οι κόμποι του άσπρισαν, και τα νύχια του χώθηκαν βαθιά μέσα στη γεμάτη κάλους από την κούραση παλάμη του.

Β- Namjoon-ah ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά, θα δεις, τώρα θα έρθει ο Jungkook, και θα με βγάλει από εδώ.

Jm- Δεν το νομίζω... Το ξεχνάς πως αυτή η διαταγή είναι δική μου;

Β- Πρίγκιπα!
Τ- Πρίγκιπα! Είπε και ο Taehyung ξαφνιασμένος και υποκλίθηκε, χωρίς να έχει κανένα συναισθήματα εμφανίσιμο στο πρόσωπό του...

N- Γιατί είναι εδώ; Γιατί την έχεις κλείσει εδώ; Είναι παντρεμένη γυναίκα!

Jm- Χαχαχα, μάλλον χήρα θα έλεγα εγώ, οπότε, μπορώ να την έχω όπου θέλω. Αν δεν έρθει ο άντρας της από τον άλλο κόσμο να την πάρει, δεν τη μετακινεί κάνεις από εδώ, είπε χαμογελώντας με έπαρση.

Ο Namjoon, τον κοίταξε άγρια, αφήνοντας μια κοφτή ανάσα, και γύρισε απότομα στις φτέρνες του.

Ν- Φεύγω για τώρα. Την επόμενη φορά που θα έρθω, θα είναι για να σε βγάλω από 'δω. Πάμε. Taehyung! Είπε γυρνώντας προς το μέρος μου και έπιασε τον Taehyung δυνατά από τον αγκώνα.

Β- Εντάξει, να προσέχετε! Εγώ θα είμαι εδώ... να περιμένω τον Jungkook... ψιθύρισα, και κάθισα πάνω στο τοιχάκι, περιμένοντας τον άντρα μου.