Fall For My Hot and Cool Professor

Fall Twenty Seven

SHANTAL's POV

Kunot noo kong pinagmamasdan si Jiroh habang may itina-type sa laptop niya. He had been busy for a week now since I got discharge from the hospital. Actually, he is being weird as time passed by.

"Jiroh!"

"Hmm?" He never give me a glance. His eyes are fixed on his laptop and typing whatever things.

"Mind telling what's going on on you? You've been busy for a week now." He froze. His fingers automatically stop on typing.

Sinara niya kaagad ang laptop at umupo sa tabi ko. Ini-off niya ang tv at hinarap ako. "Sorry, Liera. I've got busy on my work."

"Y-You work? Pero nakita ko yung uniform mo sa closet mo, pati na rin yung I.D m--"

"Liera, please. Stop asking!"

Ilang beses akong napakurap dahil sa diin ng pagsasalita niya. Agad akong kinilabutan ng makita kong madilim ang mukha niya. Ano bang meron? May nasabi ba akong mali?

Humugot siya ng malalim na hininga bago hinawakan ang kamay ko, pero pag damping pang dampi ng kamay niya ay nailayo ko ito agad sa kanya.

Hindi ko alam pero, parang natatakot ako sa kanya. "Liera!"

"S-Sa kwarto lang ako." Hindi ko na inintay ang sasabihin niya nagmadali akong umalis sa sofa at patakbong umakyat sa kwarto ko.

Kinakabahan ako sa hindi ko maintindihang kadahilanan. I was too occupied kaya naman hindi ko na namalayan na nasa may terrece na ako.

Napatingin ako sa baba. Para akong inaakit ng malaking garden sa baba. Gusto ko sanang bumaba pero ayokong makita si Jiroh. Tinitigan ko uli ang baba, nasa second floor ako at may kataasan ang ito. Hay, bahala na!

Huminga ako ng malalim at sumampa sa railing, pikit mata akong tumalon. Hinintay kong magpagulong-gulong ako pero tanging paglapat lang ng paa ko sa damo ang naramdaman ko.

Nanlalaki ang mga mata ko nang titigan ko ang mga paa ko. It was standing still, it was parted correctly. Parang sanay na sanay.

"J-Jiroh! JIROH!"

Hindi ako makagalaw. Ano bang nangyayari?

Napapikit ako. Biglang pumasok sa utak ko ang isang eksena, paulit-ulit akong tumatalon sa pader at mga container van.

"Shan, open your eyes!"

Napamulat ako ng tapikin ni Jiroh ang mukha ko. Nanginginig ako. Ano iyon? Bakit may nakikita akong ganun?

"Okay ka lang?" Sapo-sapo niya ang mukha ko kaya naman kita-kita ko ang pag-aalala sa mga mata niya.

"T-Tumalon ako galing sa second floor---"

"Fvck! May masakit ba sayo? Bakit ka tum--"

"I landed expertly. I landed like I feel professional on doing that. Then..then I saw a glimpse of my past." Titig na titig ako sa mga mata niya. Marami akong nakikitang emosyon na nakikita pero hindi ko iyon mapangalanan. "I've been doing this on my past. Jiroh, sino ba talaga ako?"

Tumulo ang luha ko sa isang mata habang nakatitig sa mga mata ni Jiroh. Nasundan pa iyon ng unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa mukha ko hanggang sa tuluyan na niya akong bitawan at naglakad papalayo.

Hindi ako makapaniwala habang sinusundan ko siya ng tingin.

Bakit pakiramdam ko may tinatago tungkol sa akin si Jiroh?

JIROH's POV

"Caleb, call Karen. Sabihin mo nagkakaroon na ng glimpse of the past si Prof."

My breath was tighten, it can't properly get out. I was a bit nervous.

"Jiroh, relax. Glimpse lang--"

"Caleb, she's starting to ask questions."

"Okay, okay. I call Karen and she'll be there any minute now."

Pinatay ko na ang tawag at dinial naman ang number ni Tito Denver-- tatay ni Prof.

"Hello, iho! May problema ba?"

"Tito, Prof said she's starting to see some glimpse and now she's asking about her. Tito, ang hirap pagtaguan ng sikreto ng anak niyo. Nagsisimula na siyang maghinala tungkol sa kin."

I heard him chuckle. "Yeah, that's my princess. Double your guard, Jiroh. I trained her so well, if you let your guards down, by anytime now, she'll know everything about you." Narinig kong bumuntong hininga siya bago nagpatuloy. "To tell you honestly, hypnotism is not permanent, iho. Anytime soon, she'll figure out things. So please be careful. Hindi mo makakayanan kapag ginalit mo siya."

Alam kong kakaiba si Prof. Hindi siya basta basta kaya naman kailangan kong sundin ang sinasabi niya. "I'll be careful, Tito."

"Good. For now, painumin mo siya ng sleeping pills or do anything to get her sleep. She need it before you do another session of Hypotism."

"Yes, Tito."

Pinatay ko na ang tawag at saktong pumasok sa bahay si Prof. Walang emosyon ang mukha niya, parang katulad noong dati.

Tinitigan niya lang ako sandali bago pumunta ng kusina. Sinundan ko siya pero bago ako pumasok doon ay kinuha ko muna ang chloroforum sa isang cabinet at dinukot ko ang panyo sa bulsa ko.

Bahagya ko iyong ibinuhos doon bago itinago at dumiretso sa kusina. Umiinom siya ng Mojito at nakatalikod sa akin.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya pero nagulat ako sa sumunod niyang ginawa. Sinapa niya ang isang upuan diretso sa mga hita at tyan ko. "Fvck!"

"Don't you dare do nasty things on me Jiroh."

Namimilog sa gulat ang mga mata ko na tumingin sa kanya. H-Her voice.

"Shantal!"

Tumalikod ulit siya at muling uminom. Narinig ko ang mahihinang hikbi niya kaya akmang lalapit ako sa kanya pero napatigil ako ng magsalita siya.

"Anong nangyayari sa akin, Jiroh? Bakita parang normal na may kakaiba akong side? Sabihin mo sakin please." Nilingon niya ako at agad na napaiwas ng tingin ng makita kong puno ng luha ang mata niya. "Sino ba talaga ako?"

-