Bir Bahar Akşamı #wattys2019

12) AŞK VAR

Bölüm şarkısı: Yalın-Sesinde Aşk Var
"Sesinde aşk var bir ben duyuyorum..."

KUMSAL

Barış ile Emir bir şeyler konuşuyordu ama ne yazık ki buradan duyulmuyordu. Gerçi Barış bu kadar sakinse muhtemelen bir sıkıntı yoktur. Aha, Emir gidiyor. Nereye gidiyor ki? Şimdi de Barış yanıma geliyor. Allahım resmen biri gidiyor biri geliyor😆. Allah bahtımı açık etsin...
- Daha iyi misin hayatım?
- İyiyim, daha iyiyim. İyi ki geldin...
Elini tuttum ve gözlerine aşkla bakmaya başladım. Bu büyünün bozulmamasını çok istiyordum ama genelde böyle anlarda hep ya odaya biri girer ya telefon çalar... Bakalım benim bahtıma hangisi çıkacaktı?
Bekledim...
Bekledim...
Yok, bu büyüyü bozan hiçbir şey olmadı. E o zaman ben de tadını çıkarayım dedim ve kollarına atladım.
- Barış, ben seni çok seviyorum.
- Ben de seni birtanem, ben de seni...
Deyip alnıma yine ufak bir buse kondurdu.
- Barış, biliyor musun sen benim ilk aşkımsın.
- Öyle mi?
- Ee, bu nasıl bir tepki yani?
- Yani, açıkçası biraz şaşırdım. Bu denli hem kalbi hem kendi güzel bir kızın nasıl sevgilisi olmaz ki?
Ohhh, rahatladım vallahi. Tam da trip atmaya hazırlanırken böyle bir cevap içimi ısıttı. Aşkım benim yaa... Her koşulda beni mutlu etmeyi başarıyordu.

BARIŞ

İlk aşkıydım... Kumsal'ımın ilk aşkı... Bu durum beni her ne kadar şaşırtsa da aynı zamanda tabii ki de çok mutlu etmişti. Ardından gelen şu soruyla ne cevap vereceğimi bilemedim. Ancak aslında cevap oldukça netti:
- E tabii senin ilk aşkın ben değilimdir. Benden önce bir sürü sevgilin olmuştur.
- Evet oldu; ama daha önce hiç kalbimi böyle çarptıran, içimi bu denli güzel hislerle kaplayan olmamıştı.
Bu cevabımdan sonra Kumsal'ın yanakları kızardı. Utanınca ne tatlı oluyordu. Derken kapının açılma sesini duyduk.
- Allah, annem gelmiş olmalı. Barış annemin daha bu durumdan haberi yok. Seni saklamam lazım.
- Tamam işte bak şimdi öğrenir.
- Olmaz aşkım olmaz. Gel sen gel, deyip beni çalışma masasının altına sakladı. Derken Hale teyze içeri girdi:
- Aa kızım, ayaklanmışsın hemen. Ben sana tüm gün kalkma, kendini yorma demedim mi?
- Annecim ben zaten kendimi çok yormadım sadece aklıma bir ödev gelmişti de onu yapayım dedim. Şimdi de bititrdim zaten kaldırıyorum. Yatağıma geçiyorum.
- Tamam kızım. Ben nasıl oldun, bir sıkıntın var mı diye bakmak için gelmiştim. İşten izin aldım, günün geri kalanında buradayım:)

KUMSAL

Eveeet... Ayvayı yedim. Ben şimdi Barış'ı nasıl dışarı çıkaracaktım. Apartmanın 3. katında oturuyoruz, camdan atlayamayacağına göre... Uff, ne yapacağım ben?! Annem odamdan çıktıktan sonra Barış'ın yanına gittim.
- Duydun değil mi?
- Evet.
- E o zaman nasıl bu kadar rahatsın?
- Rahatsız olmamı gerektirecek bir durum olduğunu sanmıyorum. Ailem zaten beni merak etmez, o yüzden bu akşam sizde kalabilirim.
- Barış saçmalama. Seni buradan bir şekilde gizlice çıkarmam lazım.
- Tamam tamam. Sadece şaka yapıyordum. Ee, napıyoruz?
- Şimdi düşünmem lazım. Ben annemi karnım acıktı diye markete gönderirim seni de evden çıkarırım o sırada. Nasıl fikir?
- Olmaz.
- Nedenmiş o?
- Market evinize çok yakın. Beni mutlaka evden çıkarken görür.
- Çok mantıklı bir insansın. O zaman başka bir şey bulmak lazım. Hadi Kumsal düşün, düşün... Başak! Buldum işte Başak!
- Ne yapabilir Başak bu konuyla alakalı?
- Başak'ın çenesi biraz düşüktür, annemi iyi oyalar. Ben de seni o sırada evden çıkarırım.
- Tamamdır da Başak nerede?
- Aa, Başak'ın bugün okulda işi uzayacak. Arkadaşlarıyla yapması gereken bir proje varmış.
- Aa doğru, aynı şey için bugün Poyraz da okulda kalıyor.
- Gerçekten mi?
- Evet, gerçekten.
- O zaman iki saniye bekle beni.
Bu durumu tabii ki Başak'ın da bilmesi gerekiyordu. Hemen onu aradım ve haberi verdim. Sevinçten havalara uçtu. Telefonu kapattıktan sonra Barış'a baktım. Onu sakladığım yerde yoktu. Neredeydi bu çocuk yaa? Kaşla göz arasında nere-
- Buradayım, burada.
Yaa, ben bu çocuğu yerim. Tam da ona bir sürü laf saymaya hazırlanırken bana arkamdan gelip aniden sarılmasıyla resmen kendimden utandım.