Bir Bahar Akşamı #wattys2019

20) KİLİTLİ KAPI

Bölüm Şarkısı: Sufle - İçinde Aşk Var
"İçinde aşk var, yüzünde kin. Yüreğine sor, bu da kim? Her sabah baktığın aynadaki bana deliriyor hâlâ..."

KUMSAL

- Bırak beni, deyip soyunma odasına doğru koşmaya başladım. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Arkamdan seslenmesine rağmen kafamı çevirmedim, durmadım. Duramazdım... Eğer çevirirsem ona kapılıp gideceğimden korkuyordum.

BARIŞ

Aynı gözler, aynı ses... Ama bakışları farklı bu sefer... Hayal kırıklığı, üzüntü ve öfke birlikte yatıyor bakışlarında. Bir daha yeniden başlayamayacağımızı biliyorum, beni affetmeyeceğini de...

KUMSAL

Hızlıca üstüme kıyafetlerimi geçirdikten sonra spor salonundan Barış'ın yüzüne bile bakmadan çıktım. Temiz havayı derin bir nefesle içime çektikten sonra gözyaşları eşliğinde taksiyle eve döndüm. 

Eve vardığımda kendimi direkt yatağa attım. Bir müddet tavana boş boş bakıp Barış'ı düşündüm. Yıllar onu pek değiştirmemişti anlaşılan. Boyu uzamış, sakalları çıkmıştı. Gözlerindeki ifade aynıydı. Bana yine aynı şekilde bakıyordu. Aşık gibi.... İçimi dökmek üzere aldım elime defterimi, yazmaya başladım:

Sensiz geçen dile kolay tam 3 yıl... Sesini özlediğim, kokuna hasret kaldığım sen olmadan kalbimin sesini duyabilen yoktu. Unutmaya çalıştım, kendimi artık seni sevmediğime inandırmaya çalıştım ama olmuyordu işte... Yapamıyordum. Kalbim, beynimden bağımsız hareket etmeye devam ediyordu. Ve şimdi yine sen varsın karşımda. 3 yıl sonra yeniden... Seni affedebilir miyim, bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var ki, ben seni hâlâ çok seviyorum...

BARIŞ

Vermem gereken diğer dersler de bittikten sonra eve döndüm. Evimi daha düzenlememiştim, koliler her yerdeydi. Hal böyle olunca ben de hem kafamın dağılması hem de evin toparlanması adına işe koyuldum.

Kıyafetlerimi zaten gardırobuma yerleştirmiştim. Mobilyalarım da gelmişti. Şu kolilerin içindekileri de yerleştirirsem olay bitecekti. Önce kitaplarımı çıkardım ve tek tek raflarına yerleştirdim. Ardından da gitarımı duvara yasladım. Ve son olarak da Kumsal ile çekildiğim fotoğrafı aldım ve yatağımın baş ucuna koydum. O fotoğraf benim için çok özeldi. 3 yıl boyunca yalnızca o fotoğrafla avunabilmiştim. Her ne kadar Başak'tan Kumsal'ın haberlerini alsam da Kumsal bana geri dönüş yapmadığı için bu fotoğraftı tek dayanağım...

KUMSAL

Defterimi kapatıp yerine koyduktan sonra düşündüm. Madem bana hâlâ aşık gibi bakıyordu, o halde neden 3 yıl boyunca beni hiç arayıp sormamıştı. Numaramı değiştirmiş olmam bana ulaşamayacğı anlamına gelmezdi ki... Bir şekilde Başak'tan falan bana ulaşabilirdi. Ama yapmadı. Durum böyleyken nasıl ona inanmamı bekleyebilir ki?

BAŞAK

Kumsal, Barış'ın yokluğunda çok kötü günler geçirdi. Bir dönem ne Barış ne de Kumsal birbirine ulaşmaya çalışmadı. Ancak bir gün Barış sosyal medyadan bana ulaştı ve düzenli olarak her gün bana Kumsal'ı sormaya başladı. Benden bu durumu Kumsal'a söylememi istedi ama yapamazdım. Bu nedenle Barış'a, bunları Kumsal'a söylediğime dair yalan söyledim. Kumsal tam bir düzen oturtmuşken, iyileşirken ona tekrar Barış lafını edersem yine aynı şeyleri yaşayacağından korkuyordum. Belki de yanlış yaptım. Ama ben o zamanlar için hâlâ doğru olanın bu olduğunu düşünüyorum.
Kafede arkadaşlarla otururken telefonuma bir mesaj geldi.
Kimden: BARIŞ
"Kumsal sana bir şey anlattı mı?"
Hayırlısı olsun. Hemen eve gittim ve Kumsal'dan her şeyi öğrendim