Bir Davetsiz Misafir - (Bitti)

21.Bölüm: "Neden Siyah?"

"Burak'la bir daha görüşmeyeceğim"
"Ne? Neden?"
"Öyle olması gerekiyor"

Genç kızı solladı ve birkaç adım ötede bulunan bahçeye girdi. Şaşkındı Nehir, kafasını çevirmiş izliyordu. Gözden kaybolduğunu fark edip teyzelerin arasına oturduğunda, Müzeyyen Hanım'ın bakışlarını gördü. Gözlerini dikmiş onu izliyordu. Nehir kafasını iki yana sallayıp ona baktı. Bir şey söylemek istediğini anlayabiliyordu.

"Kızım, Zeynep'le de konuşacağım. Eğer senin için de uygunsa yarın akşam hayırlı bir iş için ailecek size gelmek istiyoruz."

Şaşırdı Nehir, neden eve misafir olarak gelebilmek için onun uygun olduğu soruluyordu. Aklı Rüya'da olduğu için de söylenileni tam olarak algılayamıyordu. Derin bir nefes alıp gözlerine baktı, gülümseme zorunluluğu hissetti.

"Bunu bence Zeynep Teyze'yle konuşmalısınız"

Hızla örgüsünü topladı ve ayağa kalktı.

"Gitmeliyim"

Ayaklarına ayakkabılarını geçirip koşar adımlarla eve ilerledi. Bahçeye girdi, etrafa bakındı Rüya yoktu. Eve geçip, oturma odasına ve mutfağa bakıp onun odasına yaklaştı. Kapıyı yavaşça tıkladı.

"Rüya"

Araladı, kafasını içeri soktu. Genç kız yatağının ucunda, ayaklarını yere bırakarak oturmuştu. Yüzü asıktı ve sadece dizlerinin üzerinde birleştirdiği ellerine bakıyordu.

"Girebilir miyim?"

Kafasını kaldırdı, yavaşça tek sefer aşağı yukarı sallayınca, Nehir içeri girdi. Kapıyı örtüp yanına yaklaştı. Tam bitişiğine oturup ona baktı fakat Rüya sadece ellerine bakıyordu.

"Anlatmak ister misin?"

Derin bir nefes verdi Rüya, bakışını ona çevirip yeniden eğdi.

"Onunla bir daha görüşmeyeceğim"
"Seni üzecek bir şey mi yaptı?"
"Elimi.. tutmak istedi"

Şaşırdı Nehir, nedeni bu olamazdı. Bakışı sadece onun üzerindeydi.

"Ne?"
"Ben istemedim ama zorladı"
"Neden istemedin?"

Ona döndü Rüya, bazen bu kıza anlam vermek de zorlanıyordu. Uzun zamandır onlarla birlikte yaşıyor olmasına rağmen, hala bu çevreyi ve katı kurallarını öğrenememişti. Hafızası yerinde olmadığı için mi bilmiyordu.

"Çünkü ben hala bunun için hazır değildim"
"Elini tutması için mi?"

Kafasını aşağı yukarı salladı, Nehir şaşkındı. Onun için önemsenmeyecek küçük bir neden, Rüya için oldukça önemliydi. Elini kimseye tutturmamış, buna izin vereceği kişiyi de gerçekten sevmeli ve değer vermeliydi.

"Burak'a ilgin olduğunu sanıyordum"

Rüya bakışını ona çevirdi, o da bunu şimdiye değin düşünüyordu ama bugün anlamıştı. Hala kendini ona yakın hissetmiyordu. Üstelik genç kızın da, ağabeyi gibi kuralları vardı.

Bir erkek birkaç gün içerisinde seni seviyorum diyemezdi, inandırıcı olmazdı. Elini hemen tutamazdı, güven barındırmazdı. Böyle şeylerin zamanla ve sırayla yavaşça olacağına inanırdı hep Rüya. Şimdi, Burak bunları bilmesine rağmen elini tutmak isteyince de kendini kötü hissetmiş ve adama güvenini bir anda kaybetmişti.

"Yokmuş"
"Ona da söyledin mi?"
"Bir daha konuşmak istemediğimi söyledim"
"Ne dedi?"

Derin bir nefes aldı Rüya, kafasını eğdi.