Amethyst's
Nakita ko sa mga mata ni Taehyung na pagod na siya. He's stressed out and I understand what he's going through. Nginitian niya ako kahit na bakas sa mga mata nya ang lungkot na nararamdaman niya.
"I've been looking everywhere for you." Sabi niya sa akin.
Although naka-ngiti siya, alam 'kong hindi sincere iyon. Akala ko kikiligin ako kapag sinabi niyang hinanap niya ako. That he made an effort to look for me. Now that he's actually in front of me... It's different.
Sinubukan 'kong pilitin ang sarili 'kong ngumiti. "I know. I'm sorry."
"Sorry for what?" Nag-salubong yung kilay niya.
Lumunok ako at yumuko. Nope. Hindi ko yata kayang ngitian siya ngayon. I'm too hurt to smile in front of him. "I'm sorry you had to look for me."
Kinagat ko ang labi ko ko para pigilan ang sarili 'kong umiyak. I can't. Hindi pwede. He's already suffering and I can't be a burden to him anymore.
"What?" Biglang bumaba ang tono ng boses ni Taehyung.
"You found me. Pwede ka na umuwi ulit."
Ang gulo ko ano. I wanted him to look for me but now that he's here, I don't want him to see me. Maybe because, I expected something different. Naalala ko may iniisip nga din pala siya and he already turned me down. Ayan tuloy, napilitan pa siyang hanapin ako.
Sinubukan niyang hawakan yung kamay ko pero inilayo ko na kaagad. "D-Don't." It'll make me fall for him deeper. I can't afford that.
"Why are you like this?"
Pinakiramdaman ko yung puso ko. Bakit ang sakit?
Nasa harapan ko siya, he looked for me, he attempted to hold my hand pero bakit ang sakit sakit?
"I'm fine. You can go home now. Alam 'kong pagod ka kaya pasensya na pinagod kita lalo. Don't worry, uuwi din ako. Mauna ka n—"
"Look at me." Hinawakan niya yung baba ko paharap sa kanya pero bago pa man niya makita ang mukha ko, pinalo ko yung kamay niya at nag-lakad paatras.
"M-Mauna na ako."
"No." Pinigilan niya nanaman ako. Fine, I just have to act like i'm fine diba?
"Okay then, do you want something? How about something to eat? Tell me at bibili ako sa grocery ng ingredien— ah sarado na pala. How about some takeout? Anong gusto mo, bibili nalang ako." Humarap ako sakanya kahit na hindi ko kayang ngumiti, pinilit ko.
"Amethyst.."
Uminit yung mata ko at naramdaman 'kong tutulo na yung luha ko. "Or did you and the guys already ate? Then.. how about desserts? You like desserts. So which one? Ice cream? Cake?"
"Amethyst, what are you doing?"
Hindi ba obvious? Nasasaktan ako pero pinipilit pa din kitang pasayahin. "I'm trying to make you feel better of course! That's what I have always been doing, nothing special hehe."
Hindi ko na napigilan yung luha ko nang hilain ako ni Taehyung papalapit sa kanya. "You can't hug me, l-let go please." Sinubukan 'kong kumawala sa yakap niya pero bawat attempt ko mas hinihigpitan lang nya.
"No."
"Please."
"No."
Mas lalo akong naiyak dahil sa ginagawa niya. How dare he do this to me. Hindi ko kaya.
