"Bye Jin!" Nakangiting paalam ni Amethyst kay Jin habang nagw-wave sa kanya. Napagdesisyunan na kasi niyang umuwi na't para naman maka-review na si Amethyst dahil nabangit niyang malapit na nga ang midterms nila.
Tinanguan ni Jin ang building nila. "Pumasok ka na and then I'll leave." Sabi niya kaya naman wala nang ginawa si Amethyst kundi ang mag-lakad nalang pabalik. Hindi niya naman mapigilang ngumiti sa kanya habang pinanonood ang dalagang bumalik sa buildinh nila.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nang masigurado niya nang naka-balik si Amethyst sa loob, sinimulan niya na ding mag-maneho pauwi. Mga imahe ng mukha ni Amethyst paulit ulit na umiikot sa isipan niya.
Kahit na pigilan niya ang sarili niyang ngumiti, hindi niya parin talaga maiwasan. Napa-buntong hininga nalang siya sa inaakto niya.
"Stop being so dumb, Jin." Bulong niya sa sarili niya habang patuloy parin na nagmamaneho. "You can't."
Amethyst
Naka ilang oras na din akong nagre-review nang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Taehyung na mukhang lanta na sa pagod. Kaya ako, being the best caring wife out there, kaagad naman akong lumapit at inlalayan siya papunta sa kwarto.
"How's your day?" Pati sa boses niya halatang pagod na din siya. Pero kahit ganon nagawa niya pa ding tanungin kung kamusta ang araw ko.
He really is trying.
"Good. I know yours was very tiring. Matulog ka na." Sabi ko habang inaalalayan siyang umupo sa kama. Tinangal niya naman ang sapatos niya at dumiretsong higa nalang sa kama. Akala ko matutulog na siya pero pinigilan niya ako.
"Where are you going?"
Napa-kamot naman ako ng ulo. "T-To study?"
Umiling lang siya at ni-tap ang side niya sa kama. Nag-taka ako pero sumunod nalang din ako at humiga sa tabi niya. Itatanong ko pa sana kung bakit nang bigla niya ako gawing unan. Buong katawan niya yumakap nalang sa akin. We were spooning and I happened to be the smaller spoon.
"A-Are you okay?" Tanong ko habang nakatingin lang sa kawalan. Yes, pagkatapos niyang sabihin na gusto niya kaming subukan naging sweet na siya ever since. Pero ngayon iba. May mali. Hindi ko alam kung napa-paranoid nanaman ako pero somehow, I can sense na something is wrong.
"What do you mean?"
Bumuntong hininga ako bago humiga ng maayos. As much as I hate breaking our cuddling moment, I just wanted to make sure what's wrong. Tinignan ko siya sa mata. I can see he's tired, but why is there a hint of fear in his eyes? "Something feels off.. or ako lang iyon?"
Tumingin siya sa akin pero imbis na sumagot, kinuha niya lang yung kanang kamay ko at palarong hinawakan iyon.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
He's stalling and it's making me more anxious. Ayokong mag-mukhang paranoid sa harapan niya pero naf-feel ko talaga eh. "Should I be worried? Kahit iyon lang."
Akala ko hindi nanaman siya sasagot pero buti nalang umiling siya. Kaya naman kahit papano nakahinga ako ng maluwag. At least may panghahawakan na ako. If he doesn't want me to feel anxious then I won't. Marupok na ba ako? I'm sorry, I just happen to trust Taehyung more than I trust myself.
Saglit kaming nanahimik, mga buntong hininga lang namin pati ang tunog ng aircon lang ang narinig namin sa ilang minuto. Akala ko nga nakatulog na siya pero nang tatayo na sana ako at magre-review, pinigilan niya nanaman ako.
"Stay."
"But I need to stu—"
"I haven't seen you the whole day. Please?"
Naramdaman 'kong tumalon nanaman ang puso ko dahil sa sinabi niya. Grabe, iyon lang ang sinabi niya pero kinilig na ako kaagad? "O-Okay fine." Sabi ko at humiga nalang din.
Pareho lang kaming nakatingin sa bubong. Siguro pareho din kaming ine-enjoy ang simpleng moment namin na ito. Oo, simple lang siya compared sa ibang couples out there na talagang nage-effort para lang mapakita nila sa isa't isa yung feelings nila, pero for me eto na yung katumbas non. Hindi man eto yung goals para sa paningin ng iba, pero just because of the mere fact na andito kaming dalawa, laying in bed while staring at the ceiling, hands intertwined, at higit sa lahat, ang presence niya na nagsasabing samahan ko lang siya, is more than enough for a simple girl like me.
Well what can I say? Everything about Taehyung is special. Moments with him are gold. Dapat tinetreasure.
"Amethyst?"
"Yes?"
"Will you promise me that if anything happens.. you'll still choose to believe in me?"
Napatingin ako sakanya and to be honest, I'm not sure if I can. I'm scared because of what's about to happen. I feel like this moment of us right now is a hint that something bad will happen. At dahil sa tanong niya mas kinutuban lang ako.
"Will I regret that decision?" Tanong ko.
"I'll try my best not to make you regret."
Iyon lang ang sinabi niya pero napa-bago niya na kaagad ang desisyon ko. Just like that. "Well then, yes. I'll choose to believe in you."
Even if I had my own doubts, even if a part of me knows that I'll most likely regret trusting him, I still did.
I'm that stupid for him.
--x
sa unedit version nito, they went on a trip. sobrang random diba? so eto nalang ang ginawa ko. para na din may character development ayie.
if hindi pa edited ang next chapter, then hindi siya magtutugma.
