Amethyst's
Hindi ko alam kung anong oras na ng madaling araw pero bigla nalang akong naalimpungatan. Bigla nalang dumilat ng kusa ang mga mata ko kahit na wala naman akong kahit anong ingay na narinig.
Umupo ako sa kama, andito pa naman si Zoella. tulog na tulog, malamang sa pagod yan. Pero si Megan, wala. Tse, hayaan mo yun. Baka kausap fiance niya or what. I don't care.
Naisip 'kong mag-pahangin nalang muna sa labas kahit na napaka-daming hangin na ang nararamdaman ko dito dahil sa aircon. Fresh air kasi ang gusto ko. Hindi cold air my ghad. Naka-hoodie naman ako kaya okay lang. sinuot ko yung hood ng hoodie ko at naglakad-lakad sa labas.
Kung saan saan ako dinala ng paa ko.
Mapa lobby man yan, saradong resto, pool side at kung saan saan pa. kaya nga ngayon papunta na ako sa beach side dahil ito nalang ang hindi ko pa nakikita.
"Wow." nabanggit ko ng di oras ng makita ko yung view.
Bilog na bilog ang buwan at kitang kita ang reflection nito sa umaalon na mga tubig. Sayang hindi ko dala yung camera o yung phone ko para naman maka-kuha ako ng litrato.
Souvenir na din sana. Ang ganda kasi talaga eh. This one right here is the kind of thing where you can't help yourself but to stare at it in silence. I feel very amused and at the same time in absolute awe just by observing the view. Para 'bang makakalimutan mo nalang lahat ng pinoproblema mo sa buhay ng mabilisan, mapa-tingin ka lang.
Staring at it makes me feel lost. I don't even know why, pero yun ang nararamdaman ko.
I'm just lost.
"M-Megan noona.."
May narinig akong nag-salita sa paligid ko na malamang nasa malapit ko lang.
"I just— I wanted to say this for a long time now. W-Wala lang akong chance na masabi and I think this is the right time for me to express my feelings."
Kung tama ang hinala ko, boses ni taehyung ang naririnig ko. Nilibot ko yung paningin ko— and there they were. Sa dulong parte ng beach na ito, sa edge. Magka-harap sa isa't isa. Dahil sa dilim kaya siguro hindi nila ako nakikita. Idagdag mo pa na naka black hoodie at leggings ako ngayon.
"What is it Taehyung?"
At kung hindi ako magka-kamali, boses ni Megan iyon.
Tunig lang ng alon ang tanging maririnig mo kaya maririnig mo din talaga ang boses nila dahil walang ibang tao pa. I don't want listening to their conversation but my curiosity is killing me. Kaya lumapit ako ng kaunti pa at nag-tago sa isang sulok para hindi nila mahalatang may ibang tao.
Luckily , they didn't.
"Megan noona..
...I like you."
Hindi ko alam kung ano ba ang dapat 'kong maramdaman dahil sa narinig ko. A part of me expected that but another part of me didn't know what to do. Emotions came flooding in and I can't seem to understand what those emotions were.
All I know, is that right now I'm completely lost.
What's worst is that, I don't even know why I'm feeling that fucking way. I-I just do.
"Taehyu—"
"I do, noona, and I know, you know."
Hindi ko sila makita and I think that's a good thing. Kasi hindi ko na talaga alam kung ano ang mararamdaman ko kapag nakikita ko pa sila ngayon.
"Taehyung naman."
Hindi ko alam.
Hindi ko alam kung bakit bigla nalang wala na akong marinig sa kanilang dalawa. Parang na-bingi ako sa di malamang dahilan. Maybe this is enough.
Nakapag-pahangin na ako and I should head back.
Wala naman akong mapapala sa kanila kung mkikinig pa ako.
I took a deep breath before stepping out. Nah-lakad ako palayo and I'm doing my best not to turn around right now.
"M-Megan, if you would.. if you would just let me."
Stop it, Amethyst. Wag ka nang makinig.
"Taeh—"
"Please. Megan."
Oh look, he's calling her Megan now.
"Taehyung , you do know that you're younger right?"
Ano ba Amethyst?
"I don't fucking care."
Sinabi nang wag ka nang makinig sa kanila dahil wala ka lang magandang mapapala!
"Kim Taehyung."
You know what? Fuck it. Curiosity is killing the shit out of me. I'm so curious right now that even myself can't help it.
Pathethic.
I gathered all my courage to take a step and look back... na sana hindi ko nalang pala ginawa.
I knew it.
Ano ka ngayon, Amethyst ?
"Engot." I tried to laugh at myself pero hangin lang ang lumabas.
I get it now. I'm so pathetic. Tanga mo kasi Amethyst . You're digging up for your own grave, of course.
Tsk.
Binilisan ko nalang yung lakad ko pabalik sa hallways para makapag-pahinga na ako dahil I've had enough airs. Nang maka-rating ako sa room namin kaagad akong napa-kapit sa door knob dahil hindi ko alam kung kailan bibigay ang legs ko.
Kahit anong gawin ko. Ayaw mag sync in sa kokote ko. Ayaw tanggapin ng brain ko yung nakita ko kanina.
Sana pala hindi nalang ako naging curious because damn it. Nang dahil sa pagiging curious ko..
i saw them kissing.
--x
syll: woah, sorry. umuulan kasi habang sinusulat ko ito kaya naging ganito ang chapter.
