Amethyst's
Wala sa ugali ko ang umiyak sa balikat ng kung sino lang. Kung tutuusin nga, ayokong gawin iyon as much as possible dahil ayokong maging sagabal lang sa iba— but I don't know what came into me and cried my heart out on Jin's shoulder. Mabuti nalang talaga at hindi ko napahidan ng sipon ang sweater nya dahil kung hindi, baka wala na akong mukhang maihaharap pa sa kanya.
"Will you be okay here? Should I give you more pillows?" tanong niya pagkapasok na pagkapasok namin sa vacant room ng condo unit niya.
Kung tatanungin niyo, oo, I'll spend the night here at his unit. Why? First, hindi ako nagho-hotel mag-isa. I have this pamahiin of mine na I'll end up being murdered if I ever spend the night outside my home. I blame those horror films I've watched before. curse them. Second, I told him that and he offered me to stay here. Third, I didn't bring enough money with me so anong choice ko? Wala diba.
"Everything's good! I'm sorry for troubling you like this, Jin. Thank you talaga ah?"
He chuckled. "Wala yun. What are friends for? Anyways, I'll go and take a shower. I have some small clothes here, wear them if you want. Kung may tanong ka, nasa kabilang kwarto lang ako." sabi niya bago umalis ng kwarto.
Hinalungkat ko ang damitan niya at nagulat akong meron nga syang maliliit na damit knowing na ang lapad lapad ng balikat ng lalaking iyon? Baka bata pa siya nito kaya maliit? Anyways, kumuha ako ng long sleeves at pajama pants na nagkasya naman saakin tsaka nag-palit. Gustuhin ko man mag-half bath, masyado na akong tinatamad. Wag nalang.
Humiga ako sa kama at tinitigan ang kisame. Kung ano ano tuloy ang naisip ko. Mostly thoughts about Taehyung— pero errr, ayoko na muna isipin siya. Hihiga na nga lang ako, mas-stress pa ako. Pwedeng bukas naman? Piga na ako ngayon. Kaya naman pinikit ko nalang ang mga mata ko at hinayaang makatulog ang sarili ko.
Jin's
I had been typing down a lot lately and my neck began hurting from the constant stiff position. As if rehearsing by day isn't hard enough, I had to study by night as well for my master's degree. I took a deep breath and laid my back at the chair. Pati mata ko sumasakit na kaya naman tumayo muna ako at lumabas ng kwarto para mag-timpla ng kape.
"Gising ka din?" narinig 'kong may boses na nag-salita kaya naman hindi ko naiwasang magulat.
Napahawak ako sa dibdib ko. "Bakit naman hindi mo binuksan yung ilaw?!" Binuksan ko yung ilaw at nakita ko si Amethyst na nakaupo lang sa sofa. "Aatakihin ako sa puso dahil sayo eh!"
At ang demonyong ito tinawanan lang ako.
"Ayokong mag-sayang ng kuryente. Besides, mas peaceful pag madilim." sabi niya habang nakatingin sa veranda ko.
Pinatay ko ang ilaw at tinignan. She wasn't lying. With the radiant moon and the glimmering stars, both of its light combined as it illuminates through the room— and with a faint smile plastered on her face as she turn her gaze onto me— i can't think of another word to describe the sensation i'm feeling right now but euphoric. She got me. Again.
"See?"
I gulped.
"Ang ganda diba."
The moon's beauty is nothing compared to you. If only I had the guts to say these words. If only I'm allowed to say it. I would've already.
"Why are you still awake?" Iniba ko nalang ang topic at tumingin sa wall clock ko. "It's already 1:40 in the morning. You should be sleeping."
