syll: medyo nagulo yung numbering ng chapters kasi nag-delete ako. but still as long as number na ang chapter title na naka-sulat, matiwasay naman ang magiging flow ng story. kung letters, edi magulo hakhak.
x--
Amethyst's
Halos malanta na yung utak ko kaka-overtime sa library. From 4 to 8 oha, akalain niyo iyon? 4 hours akong tuloy tuloy na nag-aaral sa library. Ako na nga lang ata ang hinintay para isara na nila ang library eh. Malapit na kasi ang midterms namin at masyado akong nagpaka-chill these past few days kaya heto ako ngayon, sinusubukan i-recall lahat ng mga inaral namin. Ang dalawa 'kong lokaret na kaibigan, hindi ako sinasamahan sa library sessions ko dahil meron naman daw silang source sa bahay nila. Kaya ko lang naman ayaw sa bahay mag-aral kasi ang nerd ko mag-aral eh, baka hindi magustuhan ni Taehyung.
Nag-lakad na ako palabas ng campus. Hindi ko dinadala ang car lately dahil nga rush hour ang usual time 'kong umuwi. Hello, paano nalang kaya ako uhnlad sa kalsada. Kaya napag-isipan 'kong mag commute nalang. Hindi naman sa may difference pero kasi kapag commute, makaka-tulog ako. Eh kapag ako ang nag-drive kailangan gising.
Naka-rating ako sa waiting shed pero naalala ko, nagugutom nga pala ako. Oh diba sa sobrang pagod, nalilimutan ko ma-distinguish yung nararamdaman ko. My goodness.
Hindi ko alam kung saan talaga ako kakain kaya naman nag-lakad lakad nalang muna ako para tumingin kung anong bet 'kong kainin. Bigla naman akong may nakitang japanese resto kaya naman lumapit na ako doon kaagad. Aah, naamoy ko na kaagad ang samu't saring amoy ng mga pabirito 'kong kainin noong high school ako! Teriyaki, california maki, ramen, oh bwisit ka ang sarap.
Akmang bubuksan ko na sana ang pinto nang may kamay na humawak din sa handle.
"Oh, I'm sorry. You go ahead."
"No please, you go first."
Sabay naming sabi. Nagulat ako sa boses kaya naman napa-tingin ako kaagad kung sino ang nag-salita. Kung minamalas ka nga naman, sa dinami dami ng araw na pwede ko siyang maka-salubong, kung kailan gutom pa ako at pagod?
"Amethyst?" Tanong niya sa akin habang gulat na gulat.
Ito yung time na hinihiling 'kong sana hindi ako si Amethyst eh. Pero hindi, Kailangan 'kong hindi maging bitter. Masaya ako. Okay na ako ngayon.
"Oh my gosh! Sehun?" Pekeng ngiti ko sakanya.
As if naman natutuwa akong makita ka.
"It is you! Wow.." tinignan niya ko mula paa hanggang mukha. "You've changed since I last saw you."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Syempre, high school pa tayo noon. I think 1st year?" Kunwaring hindi ko alam. Nakakainis, bakit tandang tanda ko pa? 2nd year high school.
"2nd year, actually." Pag-correct niya sa akin.
"Oh, I'm sorry nakalimutan ko na, ang tagal na din kasi haha!" No, never ko kakalimutan iyon ano! Palagi kitang kaiinisan Oh Sehun, bwisit ka mamatay ka na. "Well, If you'll excuse me, kakain nalang ako sa ibang resto."
Maglalakad na sana ako palayo dahil ayoko nang maka-harap itong bwisiet na ito nang hawakan niya ang pulso ko. Oh my god, how dare he do that to me.
"Since we're here, bakit di nalang dito?" Naka-ngising tanong niya sa akin.
Umiling ako. "No thanks, I'm fine." At humakbang ako ulit pero pinigilan niya nanaman ako.
Ukinam, makakapatay na talaga ako onti nalang sige pa Sehun.
"Let me treat you as an apology for being an asshole back then."
Wow, I'm surprised alam niya ang mga kagaguhan niya sa buhay. But still, no. Ayokong makasalamuha itong lalaking ito. Makita ko lang siya nab-bwisit na ako.
"No, I'm fine Sehun. By—"
"I insist, Amethyst."
"No, really. Don't bother at kumain ka na dito."
"Just this once?"
Nagpa-cute itong bulol na ito sa akin. Hah, yeah right, as if namang gagana pa sa akin iyang mga ganyan mo. Maybe, noong high school pa tayo pero ngayon college na ako? Hah, never.
Umiling ako sakanya pero siya tumango at marahan pa akong tinulak papasok ng resto. Arghh. Naiinis na talaga ako ha!
"No, I don't want to."
"But I want to so let me."
Anong klaseng earphone ba ang suot niya at hindi kami nagka-kaintindihan? Di niya ba mahalatang ayaw ko siyang makita?!
"I'm surprised you don't see my rejection coming." Poker face na sabi ko sakanya. Wala na naiinis na ako.
Nakita ko siyang ngumisi pero nag-kunwaring walang alam. "What?"
Naughty as always.
"I beg you bounce."
Bigla siyang tumawa habang pumapalakpak. Nag-bago ang itsura at height niya pero ang tawa niya hindi? Dios mio.
"There's the Amethyst I know."
"Shut up, you're a dead man to me bye." Hindi na ako nag-lakad at tumakbo nalang palayo.
Narinig ko siyang tumawa habang tumatakbo ako. "It's nice seeing you again, Mrs.Oh!" Rinig ko pang sigaw niya.
Ang kapal ng mukha, hindi na nahiya eh nasa public kami ngayon? How dare he call me 'Mrs.Oh', hindi na ako kinikilig sa pag-ganon ganon niya sa akin aba. Mrs.Kim na ako ngayon, akala niya.
Gutom na gutom na ako tapos iistorbo siya? At akala niya ba kung ililibre nya ako ng pagkain ngayon, papatawarin ko na siya? Yeah right, as if.
Sehun's not my first love in case you're wondering. Unfortunately, he's my first boyfriend. Unang taong sinagot ko at unang taong niloko ako. Kaya ganon na lang ang inis ko sakanya. Tapos haharapin niya ako na parang okay lang lahat? Nakaka-gago.
