Chapter 30

958 56 7
                                    

Isang buwan at kalahati na ang nakalipas akala niya magiging madali na ang lahat, pero nagkamali siya.

Cobbie is still very sick at hindi niya maintindihan why they are living with his own father, again. Kahit anong pilit niya mapalapit ang anak sa ama niya hindi niya eto mapilit.

Cobbie remained aloof to his father at pag sila na lang nang anak ang naiwan sa mansion na binili ni Paolo para sa kanila, her son keeps on asking her about his daddy Andrew.

Tulad ngayon nahihirapan siya at si Helen pakainin si Cobbie.

"Gusto ko yung porridge na ginagawa ni Daddy Andrew, Mommy. I don't want that."

Nagmamaktol na pahayag ng anak habbang tinuturo palayo ang bowl ng pagkain na hawak ni Helen.

"Cobbie, wala na ang Tito Andrew mo, your dad is the one with us now, kailan mo ba maiintindihan yun."

Faye said frustratedly habang iwas na iwas pagtaasan ng boses ang anak.

Cobbie just cried and burried his head at the pillow.

"Go away, Mommy. Bad ka iniwan natin si Daddy." Faye heard her son mumbled, his voice muffled.

She sighed and angirly turned her head towards the scared nurse beside her.

"Sige Helen, kung ayaw niya kumain hayaan mo siya magutom."

Faye told Cobbie's nurse her voice already angry and left the room.

Lmuluha siyang pumunta sa kanyang kuwarto at umupo sa gilid ng kama, she is on her last month of pregnancy at madalas na mabigat ang pakiramdam niya. Cobbie's tantrum isn't helping.

Dahil tulad ng anak, she is also longing for him.

"Kaya lang eto ang tama... Eto ang dapat..."

Eto ang mga kataga na sinasambit niya to assure herself that she made the right choice.

Hinagkan niya ang unan na unang nadampot ng kanyang kamay and tahimik na pinakawala ang mga luhang kanina pa niya pinipigilan umagos.

"Mahal kita, Andrew, mahal na mahal."

****

Nakaupo si Andrew sa sofa sa kanyang opisina at tahimik pumakawala ng malalim na hininga.

It was almost two months and he is still hurting. His restaurant and bar chains are his again. Binalik eto ng mga Ang sa kanya without any explanation why and now that he is juggling his own bussiness and his dad's company he decided to get Anastasia again to manage his restaurants.

At dahil Friday ngayon, dito sa sariling mga pinaghirapan naka laan ang kanyang attensyon. Kakatapos niya lang ireview ang mga contrata na kailangan niyang pirmihan when her face flashed inside his brain.

Nasasaktan pa rin siya, and damn it, he knows hindi ito mawawala.

He burried his face in his hands when a small knock was heard at his office door kasunod neto ang tahimik na mga yapak ng isang tao.

Inangat niya ang ulo at tinignan kung sino eto,

"Bakit hindi mo siya ipaglaban, hindi ko na kaya nakikita ka na ganyan at halos patayin ang sarili sa trabaho."

Mahinang pahayag ni Stace sa kanya bago umupo sa tabi niya.

Andrew looked at the woman who stayed beside him all this years and sighed.

"Paano mo ipaglalaban ang taong, sumuko na lang."

Mahinang pahayag niya bago tumayo sa kinauupuan.

"Aalis na ako, Stace. Tawagan mo na lang ako pag may importante na decision at kailangan ako."

Dagdag niya as he walked towards the door of his office.

Narinig niya ang pagtawag ni Anastasia ng kanyang pangalan marahil para pigilan siya ngunit hindi niya eto pinansin at tuluyang umalis na ng kanyang opisina.

He wanted air, he wanted her...

****

Be With YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon