Egemen
O günün şokunu hâlâ atlatamamıştım. Resmen öpüşmüşlerdi. Derin ona karşılık vermemişti ama neticesinde öpüşmüşlerdi işte. Bir süre sonra odaya gelip eşyalarını topladı. Büyük ihtimal İstanbul'a dönecekti. Zaten dönerse Mert beni arardı. Bu yüzden hiç kimseyi aramadım ve öylece olanları düşündüm. Derin'i affetmeli miydim?
Yoksa ilişkimize son mu vermeliydik?
Lanet olsun ki hiç bir soruma cevap veremiyordum. Onu seviyordum ama eskisi kadar değil. Aman allahım ne diyordum ben. Kız bana sırılsıklam aşık ve biz sözlüyüz. Ne demek onu eskisi kadar sevmiyorum? Ne demek?!
Kendi iç sesimle boğuşurken artık gözlerim yorgunluktan dolayı kapanmaya başladı.
Derin
Artık bu hayatımdan bıkmıştım. Çünkü aklıma hiç bir şey gelmiyodu. Lanet olsun ki gelmiyodu. Ben Egemen e sırıl sıklam aşıkken onun bir kere bile beni aramaması kalbimi haddinden fazlasıyla acıtıyordu.
Ne yapacağımı bilemiyordum. Nasıl davranacağımı, neler olacağını...
Hiç bir şey bilmiyordum. Odaya sipariş verdiğim yemek geldi. Tabi ben o sırada ağlıyordum.
- İyi misiniz hanfendi?
Kafamı olumsuz anlamda salladım.
- Çıkabilirsiniz teşekkürler. Dedim ve benim yaşlarımdaki çocuk odadan çıktı. Nedense iştahım kapanmıştı. Hiç bir şey yapmadan öylece oturuyordum. Saate baktığımda 00:24 olduğunu gördüm. Acaba Egemen şuan ne yapıyordu?
Onun aklında mıydım? Neden hayatım güzelce giderken böylece bozuldu ki?
İlk önce kendimden çok sevdiğim annemle babam beni bıraktı, şimdi ise Egemen bırakıyordu. Daha fazla Türkiyede duramayacağıma karar verdim ve New York'taki evimize gitmeye karar verdim. Anahtarını hep yanımda taşırdım. Neden bilmem ama o evi çok seviyordum. O ev benim için önemliydi.
İnternete girip uçak biletlerine baktım. En yakın yarın saat 20 de vardı. Eşyalarımı gün içinde toplarım dedim ve elim alışkanlık olarak telefonuma gitti. Ama kimse beni rahatsız etmesin diye telefonu kapatmıştım.
Kendimi uykunun kollarına bıraktım
Pek güzel bir bölüm olmadı ;(
